کاوه یزدانی
با درود به حق گرامی
فرمودید:
کنشگر سیاسی ادای کنشگری درنمی آورد، ادای مظلومیت برای مردم در نمی آورد تا دل مردم را بسوزاند، کیسه بوکس این و آن نمیشود، شهیدپرور و شهیدپرست نیست، به سرنوشت و تقدیر هیچ اعتقادی ندارد ...
راستش من متوجه این بخش از مطالب جنابعالی نشدم که منظورتان دقیقا چیست و به کیست . اما پرسش از اپوزیسیون خارج کشور این است که آیا آن چندیدن میلیون هم میهنی که به همه هستی شان در درون کشور تجاوز شده و امکان هیچ کنشی را ندارند و همچنین چند میلیون کارگر و کارمندی که محتاج نان شبشان هستند و شرمنده خانواده شان هستند مظلوم نیستند؟ زندانیان سیاسی و خانواده های بی دفاعشان مظلوم واقع شده اند یا نه؟ در برابر یک رژیم خونریز تا دندان مسلح و بی رحم مظلوم هستند یا اینکه نیستند ؟ یا اینکه منظور جنابعالی به نوشته من می باشد که خواستم دل مردم را به حال افرادی چون خودم بسوزانم ؟ اینجای سخن جنابعالی را اصلا متوجه نشدم حق گرامی. اگر امکان دارد شفاف بیان نمایید بسیار سپاسگذارم . ارادتمند کاوه