حق
با درود بر بهمن زاهدی گرامی و ایرانی نازنین و همه هموطنان ایران مدارم. من سر تعظیم فرود می آورم به همه ایرانیانی که:- دل در گرو ایران دارند و برای نجات ایران از شر هر حمله ی نظامی و شر جمهوری اسلامی تلاش می کنند، و هرگز اصول همگانی حافظ منافع ملی ایران را در همه دوران حفظ می کنند و هرگز آنها را ؛پیشنهاد؛ نمی کنند و هرگز آنها را روی میز مذاکره با احدی نمی گذارند. این اصول همگانی در ۴ اصل خلاصه می شوند که بایستی بعنوان کارپایه هر کمیته هماهنگی برای یک شورای ملی قرار بگیرند و غیرقابل چون و چرا پذیرفته شوند:- ۱. حفظ تمامیت ارضی ایران طبق نقشه جغرافیایی ایران در سال ۵۷ چه حمله نظامی صورت بگیرد و چه نگیرد و چه رژیم سرنگون شود یا نشود؛ ۲. ایران همیشه یک کشور و یک ملت و یک ملیت بوده و همچنان بدین گونه باید بماند؛ ۳. استقرار یک نظام لیبرال دمکراتیک در ایران لازمه کارست تا تک تک آحاد ملت ایران به همان امنیت، آزادی، رفاه و خوشبختی ای برسند که ملتهای کشورهای لیبرال دمکراتیک جهان مثل انگلستان و فرانسه به آن رسیده اند؛ و ۴. استقرار یک نظام لیبرال دمکراتیک در ایران میسر نمی باشد مگر آنکه ما قانون اساسی ای همتراز قانون اساسی کشورهای لیبرال دمکراتیک جهان مثل فرانسه و مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر و میثاقهای الحاقی به آن داشته باشیم. این ؛اصول همگانی؛ کارپایه هر کمیته شورای ملی و هر شورای ملی باید باشد، غیرقابل پیشنهاد و غیرقابل مذاکره. کسانیکه به این اصول باورمند و به آن پایبند هستند، این اصول را بعنوان خطوط قرمز خود در آغاز کار اعلام می کنند و از همفکران می خواهند به آن بپیوندند. نه اینکه بعنوان ؛پیشنهاد؛ عنوانشان کنند و بعد در برنامه اخیر فرامرز فروزنده مجبور شوند بگویند اینها ؛پیشنهاد نیستند! اگر نیستند چرا آنها را بعنوان ؛پیشنهاد؛ و نه ؛اصول؛ در منشورتان گذاشتید!؟ و چرا حالا این اشتباه فاحش تان را درست نمی کنید و حواله اش می دهید به شورای ملی ای که قرارست از دل این کمیته شورای ملی تان درآید!؟ چه اشکالی دارد بگویید که اشتباه کردید!؟