درس-هایی از تاریخ

جمشاد پرچمشاهی

چه درس-های تاریخ ارزشمندی و چه نام با ابهت نگارنده ای؟!
اکیدآ توصیه می شود که متون این درس-های تاریخ دربایگانی کتابخانه نگارنده جمع آوری شود تا در نظام و دولت آینده ایران در کتاب های دروس تاریخ ایران ثبت و به آگاهی نسل جوان آینده درایران برسد.
سه شعار مذکور، دراین سه دهه اخیر توسط رژیمی خودکامه و فریبکار در دهان بخشی از ملت خرافه پرست و گمراه گذاشته شد تا جایی که حتا خودشان هم نمی دانند برای چه و چرا این شعارها را سر می دهند!؟ پیش از آن، یعنی تا سال ٥٧ خورشیدی، بیشتر شعارهای مردم بوی مرگ و ننگ نمی دادند. شعارهایی چون "پاینده ایران"، "جاوید شاه" و یا "زنده باد ...این و آن" بودند که در سی وچهارسال گذاشته هرگز بگوش نخورده جز"مرگ بر این" و "مرگ بر آن". شعارهای این رژیم و پیروان مرده پرست آن مثل همه چیزشان بوی مرگ و نیستی، انزجار و نفرت، یاس و ناامیدی می دهند. خنده و شادی، تفریح و تفرج، صلح و صفا درقاموس این رژیم ددمنش جایی ندارند و نوعی تابو می باشند؛ آنچه که جایز و مجاز است: قهر و کینه، خشونت و خصومت، آزار و ستم، دشمن تراشی همراه با همین شعارهای مرگ طلبی برای دشمنان فرضی و مجازی، صرفا بمنظور مظلوم نمایی و مشروعیت بخشیدن به وجود ننگین و شرم آورشان در جامعه جهانی است.
فکر می کردند یا هنوز هم می کنند که با این گونه شعارهای احمقانه و بچه گانه میتوانند اعتبار جهانی برای خود کسب کنند که نه تنها چنین نشد و نیست بلکه همان آبرو و حیثیت باقی مانده برای ایران و ایرانی را هم با این اعمال و رفتار زشتشان از دست دادند.