از لابیستهای جمهوری اسلامی تا «ملّیون وجیه الملّه»

بهرام آبار
آقای کوروش اعتمادی؛
من یکی از خوانندگان مقالات شما هستم، اینبارلازم دیدم چند پرسش برای درک بیشتری ازنوشتارتان باشمادر میان گذارم:
شما باور ندارید که میشود با طرح یک سری نصایح پدرانه از همهء دسته بندیهای درون اپوزیسیون خواست خود منم زنی ها را به کناری گذاشته و حول چند خواست دمکراتیک و انسانی علیه یکی از ددمنشانه ترین حکومتها در تاریخ ایران، بهم بپیوندند! پس بنظر شما چه باید کرد؟
شما این اپوزیسیون را دردرجه اول آفت بزرگی برای خود همین اپوزیسیون میدانید! بنظر شما این آفت را چگونه باید دفع کرد؟
شما به «منشور 91» وامضاء کنندگان آن شدیدن انتقاد دارید! پیشنهاد سازنده شما کدام است؟
ازترکیب امضاء کنندگان «منشور 91» حیرت میکنید وبه زیرکی نویسندگان «منشور91» تبریک میگوئید. حدود محتوی متن «منشور 91» و منشور موقت « شورای ملی» را به مفهومی نزدیک بهم میدانید! آیاشما پیشنهاد برای منشور نیکوتردیگری دارید که بتوان اپوزیسیون را حول وحوش آن متحد کرد؟
شما شک ندارید روزی اپوزیسیون واقعی به قصد برقراری حاکمیت ملّی مردم ایران سامان یافته و دریچه امید برای مبارزه علیه رژیم ملایان در بین مردم گشوده خواهد شد! بنظر شما چندروز، چند ماه، چند سال یا چند دهسال دیگر اپوزیسیون واقعی سرو سامان خواهد یافت؟
با مهر
بهرام آبار