به مناسبت سالروز در گذشت دو خدمتگزار بزرگ ایران در روزهای چهارم و پنجم امرداد ماه

ایرانی
با درود خدمت دوستان و سروران
شاهنشاها، پنجم امرداد دیگری از راه رسید و باز آرامگاهی در میهن نداشتی، تا شاخه گلی نثار کنم به پاس همه آنچه کردی. آریامهرا، وطن از دودمان تو حیاتی دوباره یافت، امروز اما ارتجاع سیاه همچون جغدی شوم بر بلندای آن، آواز موهن خویش برمی آورد. گفتی پادشاهی بر مشتی ملت فقیر برای تو افتخاری ندارد، زمانی تاج بر سر نهادی که ایرانت، قدم در راه توسعه گذاشته بود و از هر سو بانگ آبادانی بلند بود، برخیز و ببین اشباهی سیاه را که بر بالای خرابه هایی که از آنها دود بر می خیزد به رقص و پایکوبی مشغولند. اتحاد نامقدس سرخ و سیاه، کشور را به ویرانی و ملت را به تباهی کشید، که تو آرزوی آبادانی و سرافرازیش را داشتی، سپاس برای آنکه برخاستی، چون می خواستی، که قیام دلیرانه رضاشاه کبیر، سرسلسله برخاستن و ایرانسازی دودمان توست.
پاینده ایران