برابری زنان با مردان راه مبارزه با اسلام‏گرایان است

وجدانی

رضاشاه کبیر سال ۱۳۱۴، محمدرضا شاه سال ۱۳۴۱ و حرب مشروطه ایران سال ۱۳۷۹

حدود ۸۰ سال قبل و بهتر بگویم در ۱۷ دی ۱۳۱۴ رضاشاه کبیر، علیرغم ادعای دروغگویان، اولین اقدام و نخستین حرکت آزادی طلبانه و ترقی خواهانه خود را نسبت به نیمۀ دوم جامعۀ ایران یعنی زنان آغاز کرد و با کشف حجاب آنان درهای بسته و بندهای مخل رهایی و آزادی شان را باز نمود و از این طریق، هرچند دشمنان زن ایرانی نگذاشتند که او به آزادی دلخواه و شاسته اش برای زنان برسد، شاهِ ایران ضربات سنگین و خردکننده ای بر پیکر و فکر تنگ نظران و دگم اندیشان تاریخی ایران وارد آورد و نخستین سنگ بنای آزادی و رهایی زنان را گذاشت. حدود ۳۰ سال بعد از کشف حجاب یعنی در سالهای ۱۳۴۱-۴۲ ناجی دیگری به کمک زنان شتافت. محمدرضاشاه پهلوی با به جان خود خریدن دشمنی و عداوت آخوند جماعت و در رأس آنان آیت الله خمینی از یک طرف و آنانی که در ظاهر روشنفکر ولی در باطن ملا تر از هر ملایی بودند از طرف دیگر، درهای ابراز عقیده و حضور در صحنه و انتخابات کشوری را بروی زنان ایرانی گشود. هرچند این اقدام شاهانه برای شاهِ فقید خیلی گران تمام شد و نهایتآ به جلای وطنش محکوم گردید لیکن عاقبت ثمرۀ آن به کام ایرانیان و بویژه زنان آن شیرین گشت و امید است تا ابد شیرین بماند. امروز کیست جرئت نماید و بگوید که زن در زمرۀ مجانین قرار دارد و از حق رأی دادن باید محروم شود؟ و بالاخره حزب مشروطه ایران این امیدِ نهایی و تاریخی ایرانیانِ وطنپرست و دلاور بود که با رایزنیهای بی نظیرِ شادروان دکتر داریوش همایون در سال ۱۳۷۹ شمسی توانست با صدور قطعنامه ای بی مانند و محکم ضمن اعتراض به فشارهای حقوقی و فرهنگی تحمیل شده بر زن ايرانی تحت سلطۀ جمهوری اسلامی، اینبار نه فقط بر آزادی بلکه بر برابری زن و مرد تأکید نموده و در خصوص خانواده، آموزش و کار و امور شخصی زنان برابری های ویژه و خاصی را برای آنان بر شمرد و آنها را رسمآ اعلام نمود.

از جناب آقای بهمن زاهدی بینهایت متشکرم که باعث یاد آوری و مرورِ این بخش مهم از تاریخمان گردیدند.