دو دستگی‌های شدید در نیروی نظامی رژیم ایران

جمشاد پرچمشاهی


گویند که: انقلاب فرزندانش را می بلعد. تجربه تاریخ نشان داده و می دهد که هیچ انقلابی با آرامش و نرمش دوام نیاورده است. در آغاز هر انقلاب بطور معمول نخست با مخالفان اصلی (یا منافقین) تسویه حساب می شود و سپس به مرور زمان با مخالفان حاشیه ای (موافقان پیشین) برخورد شده و افراد یا از سمت های حساس برکنار یا حذف فیزیکی می شوند.
این سرداران نامبرده که قربانی انقلابی شدند که خود در شکل گیری آن به نحوی سهم داشتند، آخرین قربانی های این رژیم نخواهند بود و باید متاسفانه در انتظار تعداد بیشتری از آنها باشیم، مگراینکه یک تحول و دگرگونی اساسی در درون کل سپاه صورت گیرد. بنظر میرسد که بر تعداد ناراضیان و سرخوردگان در سپاه پاسداران روز به روز افزوده می شود ولی احتمالا همگی منتظر فرصت مناسب یا همان جرقه معروف هستند که انفجارعظیم را به وجود آورد.
من این مساله را با نقد منشورهای پیشنهادی درهمین سایت مقایسه می کنم. هیچکس پیشگام نشده و نقد و انتقاد یا تبادل نظر در باره آنها را شروع نمی کند و منتظر کسان دیگر است که این کار را شروع کنند و بعد خود به آنها ملحق شود. البته من به دلایلی که قبلا هم نوشتم، خود را مبرا می دانم اما متعجبم که چطوردوستانی که مایل به پرادختن به این موضوع می باشند، هنوز درحاشیه انتظار می کشند !؟