راه حل همایونی برای همکاری با «شورای ملی»

ساسان بهمن آبادی
من جنابعالی را دادگاهی نکردم و اساسا در وضعیت خطیری که سرزمینم و مهمتر از سرزمینم، مردمان سرزمینم با آن روبرو هستند وقت برای تلف کردن نداریم ...
عرض من اینست که یک فراخوان عمومی صادر شده و هر که مایل بود به آن پاسخ مثبت میدهد و هر که نبود هم که هیچ. برای پیوستن اسلحه بر پیشانی

کسی گذاشته نشده. اگر جنابعالی با آن مشکلی دارید امضا نکنید، همانطور که تا کنون نکرده اید، دیگر این نق زدن های هفته ای یکبار به جان شورا از چه روست؟
این همه نهاد سیاسی توسط کنشگران سیاسی ایران شکل گرفته است، یکی از آنها هم شورای ملی، مشکلات و نواقص آن به خود هموندان و علاقمندانش مربوط است و اینکه آیا کاستی ها را می پذیرند و می توانند رفع کنند یا خیر هم باز به خود ایشان مربوط است. همانگونه که نواقس و کاستی های احتمالی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) به خود اندامان و علاقمندانش مربوط است.

اگر کسی پیوسته حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) نیست و اینجا و آنجا مدام به ضعفها و کاستی های آن اشاره می کند قطعا نیت خیرخواهانه ای ندارد. در مورد شورای ملی نیز درست همین گونه است.

همانگونه که حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) برای عضوگیری تبلیغاتی می کند، شورای ملی هم چنین می کند. شما بجای نق زدن به جان شورا برای عضو گیری در حزب محترم خودتان تبلیغ کنید. بجای ایراد گرفتن بر منشور پیشنهادی که به پیوستگانش مربوط است، منشور حزب محترم خودتان را تبلیغ کنید. مخاطبان آزاد هستند که به اختیار به حزب محترم شما بپیوندند و یا هر نهاد سیاسی دیگر از جمله شورای ملی ایران.

اگر جنابعالی براستی ابهام و پرسشی درباره شورای ملی داشتید آنرا از راه درست آن، یعنی مکاتبه با ایمیل منتشر شده مطرح میکردید. اما اینکه هفته ای یکبار به شورا نشتر میزنید محتملا حکایت دیگری دارد.

ادامه ...