پیامی به کنگرهٔ سراسری شورای ملی ایران

وجدانی

شورای ملی ایران مکانی برای ائتلاف! (۱)

به نظر چنین میآید که نوشتن و ارائۀ مطالبی همانندِ آنچه جناب آقای بهنام راس مرقوم فرموده اند دارای آن اهمیتی بوده و هست که بدقت موردِ بررسی و مطالعه واقع شود. در این نوشتار نکاتی وجود دارند که نشان از گذشت، چشم پوشی و صرف نظر کردن از برخی آرمان ها و مرام هائی که در شرایط حاضر و فعلی ایران مطرح نبوده و الزام و اجباری در بودنشان نیست و یا گروهها، سازمانها واحزابِ سیاسی میتوانند آنها را حداقل بصورت موقت هم شده به وقتِ دیگری موکول نمایند، داشته و همۀ این گذشت ها را بدین جهت انجام دهند که شورای ملی ایران به اهداف خود برسد. چنین آرزو و امیدی واقعآ بزرگ بوده و انتقاد از آن بسیار مشکل است. آن زمان که همه و یا لااقل اغلب سازمانها و احزابِ سیاسی بقولِ معروف منافع ایران را بر منافع منحصر بفرد خود ترجیح بدهند و آن ائتلاف عظیم و کارساز را جهت نجات، رهائی و به ترقی و پیشرفت رساندن کشور بوجود آورند، آن روز را باید همانند نوروز جشن گرفت و در سراسر ایران به شادمانی پرداخت. ولی این را نباید از نظر دور داشت که بیشترِ نهاد های سیاسی و بویژه آنهائی که، مثلآ حزب مشروطه ایران، سالیان سال بر منشور و مرامی پای فشرده اند و ایرانیانِ بیشماری در آنها متحد و همراه گشته و بدانها اطمینان پیدا کرده اند به این راحتی و آسانی دست از سازمان و مرام خویش بر دارند و اگر تشکیلاتی مثلِ شورای ملی ایران بر انحلال اینگونه احزاب و گروهها اصرار بورزد نتنها موفق بدین کار نخواهد شد بلکه حتی باعث فرار و گریزِ خیلی از این نهادها از شورای نامبرده نیز خواهد شد.