حق
بخش 2...هم می توانند بیانگر قدرت نفوذ کلام به معنی عام خود بشوند. قدرتی که در این نوشته مورد توجه قرار خواهد گرفت.

یادم هست هنگامی که پیش از انتشار همین منشور شورای ملّی بعضی از این منشورنویسان متن آن را در اختیارم گذاردند به آنها خاطرنشان ساختم که صرف نظر از اینکه این منشور عیب های زیادی دارد، شایسته است در بندی که در مورد دمکراسی نوشته شده است تأکید نمائید که : "حکومت مردم بر خود، به وسیله خود، و برای خود". آنها این پیشنهاد را نادیده گرفتند. شاید فکر می کردند مطلبی فلسفی است و به درد کارشان نمی خورد. در حالی که این تذکر برای ما ایرانیان که مدام با کاسه دمکراسی توی سرمان زده اند بسیار اهمیت دارد زیرا مردم باید بدانند دمکراسی و حکومت قانون لازم و ملزوم هم اند؛ برای اینکه مردم باید بدانند قسمت های کلیدی این حکومت قانون[4] کدامند؟ برای اینکه مردم باید به عنوان رأی دهنده آگاه باشند در کجاها باید میخ نظارت و سلطه بی قید و شرط خود را بکوبند. درست با این سخن، پیچیدگی لفظ لازم و ملزوم بودن آشکار و برای عموم معنی پیدا می کند. این نکته های روشنگرایانه به واقع نیاز به کلامی آفریننده را نشان می دهد که وجودش در متن یک منشور می تواند تخم امید به رستگاری را هنگام ترسیم فردا به دل ها بنشاند".

"در این منشور آمده است :" تحقق و اجرای حقوق و منافع کودکان بر اساس پیمان نامه بین المللی حقوق کودک 20 نوامبر 1989"

این سخن سه مطلب را یک جا نمو دار می سازد : «نان سنگگ دیدن در دست مردم»، «نا آشنائی به جامعه ایران»، و بالاخره «نداشتن استعداد در گفتن دشواری های جامعه به زبان حال مردم».

آخر معلوم نیست این جمله چه دردی را در ایران امروز می تواند دوا بکند؟ انگار دشواری های جامعه را این منشورنویسان نمی شناسند تا بر مبنای آن همه را به دور کلامی که تبلور سختی های عمومی است جمع نمایند. به جای این رفرانس چرا ما نمی آئیم اعلام بکنیم که می خواهیم این قانون خانواده قرون وسطائی را لغو بکنیم"؟

...ادامه بخش ۳