پنچ شنبه 5 مهر 2566 = September 27, 2007

در بررسی موضوعات مهم روز مقالاتی که بر علیه موضعگیری آقای همایون در صورت حمله نظامی به ایران و تجزیه کشور انتشار یافته است اشاره شد که مدافعان هجوم امریکا به ایران بکلی به حاشیه و سکوت رانده شده اند. مبارزه حزب با گرایش های تجزیه طلبانه کارساز بوده است و ما همچنان به پیام منشور حزب وفاداریم که ایران برای ما بالا تر از همه چیز است و بهر بها و بهر وسیله از آن دفاع خواهیم کرد. نظر شرکت کنندگان آن بود که به شایعات و اتهامات پاسخی داده نشود و اجازه ندهیم همان شیوه های شکست خورده گذشته تعیین کننده سطح بحث سیاسی باشد. نقش حزب سیاسی شناخت مسائل کلی در پرتو مصلحت ملی است و حزب مشروطه ایران تا کنون هیچ کوتاهی در این باره نکرده است و نقش پیشگامی دارد.

دستور نشست سخنرانی آقای مختاری درباره نقش دین در دمکراسی و نگاه حزب در این رابطه بود که به دلیل کمبود وقت، بقیه اش به نشست یکشنبه 30 سپتامبر افتاد. سخنران از تعریف دین و رابطه حیاتیش با امر قدسی آغاز کرد که به معنی باور به موضوعات ایزدی و فراطبیعی و نیاز به نیایش و پرستش است و ایمان را در نهایت جانشین خرد انسانی می کند. دمکراسی دربرابر، آئین رواداری است؛ به حقیقت مطلق باور ندارد و حقیقت را در انحصار هیچ کس نمی داند. دمکراسی مرز های ناگذشتنی نمی گذارد و برای رسیدن به تفاهم تلاش می کند.

از اینجا موضوع حکومت قانون و برابری و آزادی شهروندان پیش می آید که در تضاد با دین و اطاعت از مقدسات دست نزدنی پیش می آید. به علت این تضاد ها در جامعه های دمکراتیک دین به حوزه خصوصی برده می شود. در چنان جامعه هائی افراد می توانند آن گونه که می خواهند فکر و زندگی خود را تنظیم کنند، به شرط آنکه مزاحم حق دیگران نباشند. در دین های ابراهیمی انسان گناهکار ازلی است. در اسلام به ویژه تکیه اصلی بر آن جهان است. زندگی کوتاه و بی اهمیت این دنیا نباید هدفی بالا تر از توشه آخرت داشته باشد. در دمکراسی خوشبختی در این جهان، غایت زندگی است. دین ها به سرنوشت و مشیت الهی باور دارند، دمکراسی فلسفه دگرگونی و تکامل است، هر چه در تضاد با قانون طبیعت باشد از میان می رود تا سرانجام با بهتر از خود جانشین شود. حزب مشروطه ایران با اعتقاد به خردگرائی، انسانگرائی و عرفیگرائی هوادار بردن دین به عرصه خصوصی است و از آزادی اعتقادات مذهبی دفاع می کند. ما با دین رسمی مخالفیم و دولت حق مداخله در اعتقادات مردم ندارد. اداره کشور با اکثریت مردم است نه امام و آیت الله و ولی فقیه. کتاب های آسمانی محترم هستند ولی راهنمای عمل ما اعلامیه جهانی حقوق بشر است.