حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) بار دیگر از آزمونی دیگر سربلند و پای برجای بیرون آمد و کنفرانس اینترنتی خود، که در روزهای بیست و نهم و سی‌ام ماه اکتبر برگزار شد، را به پایان برد.
اینبار نیز چون همیشه بلوغ سیاسی و تعهد خدشه ناپذیرش به حفظ تمامییت ارضی و یگانگی ملی را در قطعنامه‌ای که در طول کنفرانس به تصویب و پس از آن انتشار داد نشان داد و بر عهد و پیمان دیرینه‌اش با میهن و هموطنانش که برای آنان هیچ چیز جز بهترین‌ها را نخواهد پای فشرد.
این کنفرانس اولین کنفرانس حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) بود که در نبود رایزن گرانمایه و همیشه جاوید یاد آن دکتر داریوش همایون برگزار می‌شد. نبود او برای همه اعضای حزب از بدنه و شورای مرکزی گرفته تا دیگر رایزن ارجمند حزب جناب آقای دکتر خسرو اکمل و همچنین میهمانان گرامی کنفرانس محسوس و انکار‌ناپذیر بود.
اما با این همه حزب بار دیگر نشان داد که همانگونه که دکتر همایون می‌خواست و آرزو داشت و اینگونه آموزشش داده بود وابسته به هیچکس حتی خود او نیز نبوده و در نبود او نیز این توان را دارد و می‌تواند به راه خود ادامه دهد هر چند برخی دوستان نادان و دشمنان دانای کینه‌توز به گونه دیگری بخواهندش.
پیش‌نویس قطعنامه کنفرانس پس از ساعت‌ها بحث و گفتگو و تبادل نظر توسط هموندان حزب و با وسواس بسیار چون همیشه برای استفاده و یا انداختن کلمه‌ای در نهایت در فرم‌نهائی خود به تصویب همه اعضا رسید و انتشار یافت. چرا که از دید اعضا بر اصول مهمی انگشت گذارده بود.
قطعنامه حزب با مسئول دانستن نظام جمهوری‌اسلامی و سردمداران فاسد آن بار دیگر بدرستی" نظام و مسولان آنرا" مسئول اصلی بوجود آمدن "وضع موجود و این دوران سیاه" دانست و به این وسیله در برابر کسانی که به سنت دیرین از چپ و راست آدرس غلط می‌دهند ایستاد. نشان داد که به مسائل ایران ریشه‌ای می‌نگرد، بیماری را تشخیص داده و در پی درمان، نه تسکین موقت درد، است.
اما تنها به این اکتفا نکرد و اگر بیماری را تشخیص داد نه تنها به درمانش که یک دمکراسی در چهار چوب یک نظام لیبرال‌دمکرات است پرداخت و بار دیگر به آن یاد آور شد بلکه بر بهترین راه دست یافتن به آن نیز که از دید خود یک نظام پادشاهی می‌داند انگشت نهاد و پای فشرد.
حزب می‌دانست و می‌داند که این پافشاری بر یک نظام پادشاهی به عنوان بهترین و کم خطر‌ترین وسیله که می‌تواند عملی‌ترین مکانیزم برای دستیابی به یک دمکراسی‌لیبرال و پایدار باشد بر دشمنان دیرینه و کینه‌توز نظام پادشاهی سنگین و گران خواهد آمد، خشم آنان را برخواهد انگیخت و حزب را آماج انتقادها و خرده‌گیری‌های خود قرار خواهند داد. اما از آنجا که حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) از ابتدا نه برای خوش آمد این و آن چیزی را بیان کرده و نه از ترس ملامت این و آن چیزی را کتمان، بنا بر سنت دیرین خود آنچه را به صلاح دانسته صادقانه بر زبان آورده است.
نمی‌شود تا ابد از بدی جمهوری‌اسلامی و عواقب ادامه این حکومت گفت و تنها به کلی گوئی‌هائی از قبیل اینکه باید بعد از این دمکراسی در کشور برقرار شود اکتفا کرد. مکانیزم و نظامی که قرار است این دمکراسی را بر قرار و پایدار کند را نیز می‌باید به مردم معرفی و پیشنهاد کرد. حزب نشان داد که وضعییت خطیر امروز را می‌فهمد. تصویر روشنی از آینده ارائه می‌دهد و مکانیزمی برای دست یافتن به آن آینده روشن نیز پیشنهاد می‌کند. حزب مشروطه ایران ( لیبرال دمکرات) از این جهت براستی همتائی ندارد.
گروه‌های دیگر از حال و آینده می‌گویند ولی هیچ مکانیزمی برای دست یافتن به آن آینده جز کلی گوئی‌ها‌ ی تئوریک و بحث‌‌های نظری ارائه نمی‌دهند. به همین خاطر هم هست که شاید هیچ تکیه‌ای بیشتر از تکیه بر نظام پادشاهی به عنوان مکانیزم عملی و پیشنهادی حزب برای دستیابی به یک دمکراسی پایدار بعضی را عصبانی نمی‌کند و خشمشان را بر نمی‌انگیزد.
قطعنامه حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) در تاکید بر تعهد حزب به حفظ تمامییت ارضی و یگانگی ملی بر اساس منشور خود که به روشنی می‌گوید "استقلال و تماميت ارضی و يگانگی ملی ايران برای ما از همه بالاتر است و به هر قيمت و در هر وضعی از آن دفاع می‌کنيم" وفادار و پایدار ماند. با بلوغ سیاسی و با همان دقتی که از زنده یاد دکتر همایون آموخته بود به روشنی و درستی نشان داد که بزرگترین خطر برای تمامییت ارضی و یگانگی ملی را نظام جمهوری‌اسلامی می‌داند.
حزب در منشور خود به روشنی گفته که از "تمامییت ارضی و یگانگی ملی به هر قیمت و در هر شرایطی دفاع می‌کند" و به این وسیله نشان داده که این دو (تمامییت ارضی و یگانگی ملی) را از هم جدا نمی‌داند.
حزب که در قطعنامه‌های گذشته بارها بر حفط تمامییت ارضی به هر قیمت تاکید کرده بود و در کنفرانس هشتم نیز یکبار گفته بود که حتی موقتا (در صورت نبود هیچ چاره دیگری) برای حفظ تمامییت ارضی حاظر است در کنار جمهوری‌اسلامی هم بایستاد در این قطعنامه به بخش دوم و جدائی ناپذیر منشور خود "حفط یگانگی ملی" پرداخت.
حزب نشان داد که بر خلاف آنان که سطحی می‌نگرند و تفاوت هدف و وسیله را به خوبی درک نمی‌کنند می‌فهمد که "هدف" حفظ تمامییت ارضی در هر شرایطی است و این امکانپذیر نیست مگر با حفظ یگانگی ملی. یگانگی ملی که جمهوری‌اسلامی چون خوره به جانش افتاده و هر روز بیش از پیش با سیاست‌های تبعیض‌آمیزش به آن صدمه می‌زند.
قطعنامه حزب با تکیه براینکه "همه ایرانیان را دارای حقوقی برابر بدون هیچ امتیازی بر اساس دین و مذهب، قوم و زبان، جنسیت و پیشینه سیاسی" می‌داند " و از این حقوق" برابر " در هر زمان و مکان و بی‌قید و شرط دفاع" می‌کند نشان داد که تا چه اندازه حفظ تمامییت ارضی و یگانگی ملی را دو اصلی جدائی ناپذیر می‌داند. حزب نشان داد که اگر ایستادن در کنار جمهوری‌اسلامی می‌تواند در شرایطی داروئی هر چند تلخ ولی موقت برای تسکین بیمار باشد ولی درمان بیماری در دراز مدت و برای همیشه جز تاکید و تلاش بی امان برای احقاق حقوق برابر برای همه ایرانیان بدون هیچ قد و شرطی نیست.
حزب براستی بلوغ سیاسی خود را نشان داد و نشان داد که به جهان امروز آشناست. نشان داد که می‌داند که هیچ کشوری بدون یگانگی ملی هر قدر هم قدرتمند و پر زور نتوانسته تمامییت ارضی خود را حفظ کند. از آنچه بر دیگر کشورها رفته از اتحاد جماهیر شوروی و یوگوسلاوی گرفته تا تیمور شرقی و سودان پندها آموخته است. حزب نشان داد که به حفظ تمامییت ارضی چون دیگر مسائل عمقی و دراز مدت می‌نگرد. در پی درمان و شفا است و نه تسکین موقت درد هر چند از آن نیز غافل نیست.
حزب در قطعنامه خود با تکیه بر تلاش برای حقوقی از هر جهت برابر برای همه ایرانیان هم به آن دسته از هموطنان خود که از سیاست‌های تبعیض‌آمیز جمهوری‌اسلامی در رنج‌اند این پیام را داد که از درد و رنجشان غافل نیست و هم به دیگر ایرانیان و هموطنان یاد‌آور شد که درد و رنج هموطنان خود را که از سیاست‌های تبعیض‌آمیز جمهوری‌اسلامی در رنجند را نباید از یاد ببرند و باید به یاد داشته باشند که یگانگی ملی که تنها ضامن واقعی حفظ تمامییت ارضی در "هر شرایط و هر زمانی" است بدون حقوق برابر و تلاش مشترک برای دفاع از حقوق برابر همه ایرانیان دست یافتنی نیست. و بار دیگر یاد‌آور شد که نظام سراپا تبعیض‌آمیز جمهوری‌اسلامی را بزرگترین آفت تمامییت ارضی و یگانگی ملی می‌داند.
به حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) و بدنه آن به خاطر تصویب چنین قطعنامه و درکی عمیق از مفاهیم و اهدافی چون حفظ تمامییت ارضی و یگانگی ملی" جز شاد باش نمی‌توان گفت.

بدخواهان و سطحی نگران هر چه می‌خواهند بگویند. چه باک؟

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

شبیه تو

با درود بی پایان
با چه وسیله ای می خواهید به حفظ تمامیت ارضی بپردازید ؟ چه کسانی به شما در حفظ تمامیت ارضی ملحق خواهند شد ؟ با چه امیدی به حفظ تمامیت ارضی بپردازیم ؟ که چی بشه ؟
آیا اگر جنگی به وقوع بپیوندد کسی را یارای مقابله با اهریمننان خواهد بود ؟ یا فکر میکنید کسانیکه امروز در منصب و پست و مقامی هستند به مقابله با متجاوزان خواهند پرداخت ؟
اگر شیپور جنگ نواخته شود ، از کجا معلوم آنهایی که امروز دز نیروهای نظامی هستند، بعد از راضی کردن همسران صیغه ای خود با ویزا کارت اعتباری در جیب راهی دیار به قول خودشان کفر نمی شوند ؟
یا حتی در شرایط عادی اگر فقط تحریمها شامل ایران شود و جنگی به وقوع نپیوندد ، کسی می تواند آمریکا و جهان را متقاعد کند که دست از سر تحریم ایران بردارند ؟

November 20, 2011 07:28:02 AM
---------------------------

ساسان بهمن آبادی

پاینده ایران
درود بر شما - دشمنی با ایران در نهاد هر بیگانه ای نهفته است و آنچه مانع از تخاصم دشمنان ملت ایران است، همبستگی ملی است که براستی از سوی هیأت حاکمه جمهوری اسلامی شدیدترین آسیبها را دریافت کرده است.

مناسب می بینم نگرش معروفی را از رهبر جاوید حزب پان ایرانیست - شادروان محسن پزشکپور - بازگو کنم و آن اینکه ایشان مخالفت بی چون و چرای خویش را با سامانه حکومتی جمهوری در ایران بدین سبب می دانستند که با توجه به فرقه های مذهبی متعدد و تیره های قومی گوناگون در ایران، در پی دو رییس جمهور بی کفایت، ایران به لبه پرتگاه تجزیه سوق خواهد یافت.

درست پس از آتش بس با عراق و رفع تجاوز نظامی که در واکنش، انسجام ملی را در پی داشت، به دنبال دوره های ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی، در اردیبهشت 1384 در خوزستان ناآرامی های قومی روی داد و در تابستان آن سال کردستان دچار ناآرامی شد و در پاییز آن سال آذربایجان دستخوش وقایع کم سابقه و حتی بی سابقه ای شد و پس از آن مسایل خونین بلوچستان رخ داد و رویهم رفته امروز جامعه ایرانی به دلیل دچار شدن به مشکلات چند جانبه، از نظر همبستگی و انسجام در شرایط تأسف باری بسر می برد.

پاینده ایران
تهران - ساسان بهمن آبادی - عضو حزب پان ایرانیست

November 19, 2011 07:07:45 PM
---------------------------