در کمتر از چهار ماه جمهوری اسلامی ایران انتخابات ریاست جمهوری آینده را برگزار خواهد کرد. برای مدتی به نظر می آمد که رقبای اصلی این انتخابات رئیس جمهور فعلی احمدی نژاد و رئیس جمهور سابق محمد خاتمی باشند. اما زمانی که نخست وزیر سابق میر حسین موسوی وارد مبارزات شد و کاندیداتوری خود را اعلام کرد محمد خاتمی در تصمیمی که باعث تعجب و شوک بسیاری از طرفدارانش شد خود را کنار کشید و نام خود را از لیست کاندیداها بیرون کشید. هنوز معلوم نیست این تصمیم خاتمی چه اثری بر گروه به اصطلاح اصلاح طلبان خواهد گذاشت. ولی این اثر هر چه باشد اگر تصور می کردید که بازار انتخابات در ایران در حال گرم شدن است باید نگاهی به دانشگاه های ایران بیا ندازید که از اعتراضات داغ داغ است.

بنا بر گزارش دفتر تحکیم وحدت یکی از عمده ترین تشکیلات دانشجوئی در ایران دوازده دانشجو در هفته های اخیر در دانشگاه های تهران و شیراز و اصفهان و همدان دستگیر شده اند. دانشجویان بسیار دیگری نیز در ماه های اخیر جهت ایجاد رعب و وحشت در میان دانشجویان که هر روز منقلب تر و ناآرام تر میشوند و صدای اعتراضشان را به سیاستهای رژیم اسلامی بلندتر می کنند دستگیر شده اند. پس از اینکه دولت اسلامی اعلام کرد که قصد دارد تعدادی از شهدای گمنام جنگ ایران و عراق را در دانشگاه ها به خاک بسپارد نا آرامی های دانشگاه های ایران به یک رویاروئی و درگیری مستقیم با رژیم انجامید.

دانشجویان ایران در سراسر کشور تظاهراتی برپا کردند تا اعتراض و مخالفت خود را با این تصمیم اعلام کنند. در دانشگاه امیر کبیر تهران که یکی از مراکز عمده اعتراضات دانشجوئی است دانشجویان با بلند کردن پلاکاردهائی که بر روی آن نوشته شده بود دانشگاه را گورستان و اوین را دانشگاه کرده اند دست به تظاهرات گسترده ای زدند. زمانی که نیروهای امنیتی رسیدند به این شعار واقعییت بخشیدند و به گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر ده تن دیگر از دانشجویان را دستگیر و روانه زندان وحشتناک اوین کردند. بنا بر گزارش رادیو فردا تعداد هفتاد تن از دانشجوین در روز بیست و سوم ماه فوریه به جرم اعتراض به تصمیم دولت مبنی بر دفن پیکر پنج تن از شهدای گمنام جنگ ایران و عراق دستگیر شدند.

بلافاصله بعد از وقایع دانشگاه امیر کبیر دانشجویان دیگر دانشگاه های ایران نیز ضمن اعلام همبستگی با دانشجویان امیر کبیر عهد کردند که در برابر دفن پیکر شهدا درمحوطه دانشگاه ها مقاومت کرده و به مقامات اجازه اینکار را ندهند.

علاقه و مشغولییت ذهنی نظام ایران به مرگ و نیستی امری است قابل توجه. سی سال پیش خمینی نیز اولیل سخنرانی خود را در گورستان بزرگ تهران بهشت زهرا ایراد کرد و در آن ضمن حمله به پادشاه فقید ایران و با طعنه او را متهم کرد که در حالی که کشور را به ویرانی کشانده گورستانهائی زیبا و مدرن ساخته است. حال سی سال پس از برقراری جمهوری اسلامی به نظر می رسد که نظام اسلامی می خواهد همه ایران حتی محوطه دانشگاه ها را نیز تبدیل به گورستان کند.

هر چند مشخص نیست چرا بیست سال پس از پایان جنگ ایران و عراق دولت اسلامی هنوز پیکر دفن نشده شهدای جنگ را در اختیار دارد ولی علت آن هر چه باشد دانشجویان بر این عقیده اند که این اقدام رژیم چیزی جز یک تلاش سازمان یافته نظام برای سرکوب آنان نیست. ولی شاید برای این اقدام نظام علت دیگری نیز وجود داشته باشد.

هم خاتمی و هم موسوی همراه با دیگر به اصطلاح اصلاح طلبان در رابطه با وقایع اخیر سکوت اختیار کرده اند و علنی طرف دانشجویان را نگرفته اند. در حقیقت این وقایع آنان را در موقعییت سختی قرار داده. چرا که اگر اصلاح طلبان از دانشجویان حمایت کنند از طرف تندروان حکومتی به زیر پا گذاشتن حرمت شهدا محکوم می شوند و اگر از اقدام حکومت حمایت کنند چیزی جز خشم دانشجویان را بر نخواهند افروخت و ته مانده حمایت دانشجویان را نیز از دست خواهند داد. تندروان که هرگز در اقشار دانشجویان از حمایت قابل توجهی بر خوردار نبودند به نظر می رسد که توانسته باشند با این اقدام خود اصلاح طلبان را در موقعیتی قرار دهند که آنان هر موضعی که در این باره بگیرند چیزی جز شکست برایشان نداشته باشد.

همانطور که معمول اصلاح طلبان است آنان راه سومی را برگزیده اند. آنان تصمیم گرفتند که در این باره چیزی جز سکوت اختیار نکنند. ولی این استراتژی خالی از خطر نیست چرا که به ایرانیان یاد آوری می کند که اصلاح طلبان قاطع نیستند. خصلتی که بیشتر از هر چیز دیگری ایرانیان از وجود آن در اصلاح طلبان انزجار داشتند.

حمایت نظام از دفن پیگر شهدای جنگ ایران و عراق در محیط دانشگاه ها قبل از انتخابات به نظر می رسد حرکتی حساب شده از طرف تندرروها باشد. هرچند معلوم نیست که در سرکوب دوباره دانشجویان موفق شوند ولی با این کار به خوبی موفق شدند که ناتوانی رقبای خود را نشان دهند.

اصلاح طلبان همیشه آرامش را بر خشونت و درگیری و رویاروئی با تندروان ترجیح داده اند. ولی اینبار با سکوت خود خدمت بزرگی به موقعییت خود نکردند و احتمالا ضربه بزرگی خوردند. به گفته آیزنهاور "تاریخ حراست از آزادی را برای مدتی طولانی بدست افراد بذدل نخواهد سپرد". اصلاح طلبان بذدل آند و همانطور که تامس جفرسون گفته بود" بذدلان آرامش دیکتاتوری را به دریای پر تلاطم آزادی ترجیح می دهند". اعتراضات اخیر به دفن شهدا باید به ما یادآور شود که این انقلاب اسلامی است که دانشجویان علاقه به دفن آن دارند و نه شهدای گذشته! در حالی که دولت آمریکا به دنبال برقراری ارتباط با نظام ایران است بهتر است که به صدا و خواست دانشجویان بدقت گوش فرا دهد.

نیر بامز نایب رئیس مرکز تحقیقاتی آزادی در خاورمیانه و یکی از بنیانگزاران پروژه سایبر دیسیدنت و شایان آریا یک فعال ایرانی و عضو حزب مشروطه ایران است.

این مقاله در فرانت پیج مگزین و هنری جکسون سوسایتی لندن به چاپ رسیده که میـتوانید آنرا در این لینکها مطالعه فرمائید.

http://www.frontpagemag.com/Articles/Read.aspx?GUID=8508ACF9-B326-4C74-B97C-4EE737AC1373

http://www.henryjacksonsociety.org/stories.asp?pageid=49&id=1103

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------