اعلامیه حزب مشروطه ایران

جز مبارزه پیگیر سیاسی مردمی راهی نیست

حکومت اسلامی با خودفریبی و احساس کاذب قدرت، در گیر پیکاری با مردم ایران از یک سو و جامعه بین المللی از سوی دیگر شده است. هجوم همه سویه نیروهای سرکوبگری و ارتجاع به زنان و کارگران و دانشجویان و معلمان، خفه کردن صدای روشنفکران و ویران کردن میراث تاریخی ایران که مانند خاری در چشم تنگ اسلامیان (ایدئولوژی کنندگان مذهب) می رود، یک جبهه پیکار است؛ جبهه دیگر آن مداخلات مسلحانه در هرجا که بتوان اوضاع را بد تر کرد ؛ و سرانجام جبهه بحران اتمی که می تواند به بهای بسیار سنگین برای کشور ما تمام شود.
با آنکه پشتیبانی بین المللی از مردم ایران بی اثر نیست، بار مبازه اساسا بر دوش کسانی است که مستقیم تر در زیر فشارند. در بیرون آنچه امکان داشته شده است و بیشتر هم خواهد شد. آزادیخواهان و مبارزان در بیرون از هر گروه وظیفه ای بالا تر از این برای خود نمی شناسند. با اینهمه مردم ایران اند که با نه گفتن به رژیم و تن در ندادن به تجاوزات آن سرانجام بساط یکی از بد ترین حکومت های تاریخ ایران را درهم خواهند پیچید. مشکلات سنگین زندگی و مبارزه در ایران بر هیچ کس پوشیده نیست و انتظار معجزه از مردم نمی توان داشت ولی هر چه بر عمر این حکومت نادانی و جنایت بگذرد زندگی بر مردم سخت تر خواهد شد و هر چه مردم بیشترتن دردهند بر عمر این رژیم بیشتر خواهد گذشت. جز مقاومت، آنگونه که زنان و دانشچویان و کارگران با قهرمانی ها و فداکاری های هر روزه خود نشان می دهند راهی نیست. تغییر رژیم از خارج و به ضرب بمباران و لشگر کشی به بهای موجودیت ملی ما می تواند تمام شود و از همه اینها گذشته شایسته ملتی مانند ایران نخواهد بود.
این مردم ایران به رهبری پیشرو ترین نیرو های اجتماعی هستند که با پیکار سیاسی پیگیر، و مقاومت در هر مرحله و در هر سطح، هر چه هم کوچک، می توانند به حکومت ناشایستگان و واپسماندگان پایان دهند. امروززنان ایران اند که با نه گفتن به حجاب، هزار هزار به زندان می افتند. دیروز دانشجویان بودند که بهای آزادیخواهی خود را با زندان می دادند. روزی دیگر کارگران اند که پس از ماه ها به "جرم" تلاش برای تشکیل سندیکا از آزادی خود نیز مانند دستمزدشان محروم می شوند؛ و هر روز "اقلید"ی در یک گوشه ایران است که به جوش می آید و خون فرزندانش به دست پاسدار و بسیجی ریخته می شود.
این فداکاری ها و قهرمانی ها پایان نخواهد یافت. مردم می دانند چه حقوق و امتیازاتی از آنها گرفته و دریغ شده است. جمهوری اسلامی می تواند به "اسلام" و بمب اتمی اش بپردازد ولی مردم خواست ها و نیاز های خود را دارند و ازپای نخواهند نشست.