دانشگاه تهران، نماد جنبش دانشجوئی همیشه زنده ایران، ١٦ آذر امسال را صحنه یکی دیگر از نمایش های مقاومت دانشجویان کرد. همه تدابیر امنیتی رژیم و دستگیری پیشاپیش بسیاری از کوشندگان دانشجوئی، بی نتیجه ماند. نیروی دانشجویان در یک حرکت نمادین، در ها و نرده ها را از پیش پای آنان برداشت و شعار ها و پلاکارد هایشان پشت رژیم را به لرزه انداخت. دست کم آگاه تران در دستگاه حکومتی توانستند تکان زمین لرزه ای را که در پیش است احساس کنند.
تظاهر کنندگان که از دوستان زندانی خود با عنوان "آذر اهورائی" نام می بردند، با رو های باز و بی هراس از پیامد های تظاهرات، مخالفت خود را با رژیم به آشکار ترین صورت نشان دادند. سلاح ترس دیگر بر آنها کارگر نیست، ولی دانشجو به تنهائی نمی تواند چنین دستگاه سرکوبگری را به زانو درآورد. "مردم چه نشسته اید" که عنوان یکی از پلاکارد ها بود جان کلام را بیان کرده است. مردمی که همه چیز را بپذیرند به قول آن پلاکارد به انتظار مرگ نشسته اند. دانشجویان نشان داده اند که چه قدرتی در اعتراض هست. ملت محکوم به مرگ تدریجی، و ایران محکوم به فرو رفتن در چاه آخوندی نیست.
١٦آذر امسال بیهودگی اقدامات رژیم را برای بی اثر کردن جنبش دانشجوئی نشان داد. نه زندان، نه محرومیت از تحصیل، نه تفرقه اندازی، هیچ کدام صدای دانشجو را خفه نکرده است. هشت سال پس از ١٨ تیر هنوز این دانشجوست که مبارزه اش را فرا تر از مسائل صنفی می برد و پیشاهنگ دگرگونی های عمده ای است که در ایران و به رهبری صد ها و هزاران کوشنده فرهنگی و سیاسی دارد روی می دهد.
|