18 تیر نه تنها در تاریخ جمهوری اسلامی، بلکه در تاریخ مبارزات مدنی ایران جای برجسته ای دارد که چنانکه می بینیم گذشت زمان هیچ از اهمیت آن کم نمی کند. امسال بیش از چند ساله گذشته در درون و بیرون ایران شاهد اقداماتی برای زنده نگه داشتن یاد 18 تير و قهرمانی دانشجویان و جوانان هژده تیر هستیم. روز مهم جنبش دانشجوئی ایران 18 تير شده است و تلاش های گروه هائی که می خواستند 16 آذر را بجای آن بنشانند به جائی نمی رسد.
رژیم جمهوری اسلامی نخستین بار در 18 تیر با جنبش سیاسی مردمی روبرو شد. پیش از آن شورش ها و تظاهرات بزرگی روی داده بود که با خشونت و خونریزی های گسترده سرکوبی شده بود ولی آن تظاهرات دلائل محلی و اساسا غیر سیاسی داشتند. حکومتی که با انقلاب همه گیر روی کار آمده بود هنوز هاله پشتیبانی عمومی را برگرد سر داشت. در 18 تیر این هاله محو شد. دانشجویان به آشکار ترین صورت در قلب تهران بیزاری و مخالفت خود را نه تنها با سیاست های رژیم بلکه با موجودیت آن نشان دادند. آتش زدن عکس های خامنه ای در تظاهرات گسترده ای که سه روز به طول انجامید هیچ تردیدی در حقیقت رابطه رژیم با مردم ــ رابطه یک ارتش اشغالگر با سرزمین اشغال شده ــ باقی نگذاشت.
تنها گذاشته شدن تظاهرات، پشت کردن اصلاح طلبان به تنها حرکت واقعی برای تغییر اوضاع، و خنجری که رئیس جمهوری وقت به 18 تیر زد به همراه تاکتیک های موذیانه اوباش بسیجی برای زشت نمائی تظاهرات، و سر انجام خشونت نیرو های سرکوبگری، 18 تیر را به شکست کشاند ولی پیام آن تظاهرات زنده ماند. از آن پس هیچ تظاهرات مهمی در ایران از یک معنای سیاسی، از خواست تغییر رژیم و پایان دادن به ولایت فقیه و برقراری دمکراسی خالی نمانده است.
سازمان دهندگان 18 تیر هنوز در اینجا و آنجا، در تبعید بیرون یا در زیر چشمان دستگاه های امنیتی رژیم به مبارزه ادامه می دهند. هژده تیر زنده است و دیگر نه به یک روز و رویداد، بلکه به یک مرحله مبارزه آزادیخواهانه ملی تبدیل شده است. دنباله 18 تیر گرفته خواهد شد و اراده مردم خود را بر حکومت مذهبی تحمیل خواهد کرد.
|