انتخابات ریاست جمهوری امسال با آنکه در یک نظام سیاسی دیکتاتوری و بسته برگزار میشود فرصتی به جامعه مدنی ایران داده است تا میدان مبارزه را، هم روشنتر و هم گشادهتر سازد. از جنبشهای اجتماعی گرفته تا سازمانهای مدنی، و از انجمنهای صنفی گرفته تا سازمانهای سیاسی، با اعلام خواستهای روشن و اصولی خویش مبارزه انتخاباتی را از مسابقهای میان کاندیداهای نظام ولایتی بالاتر بردهاند. تکیه انتخابات ریاست جمهوری اکنون بر خواستهای جامعه مدنی است که به بهترین صورت در "گفتمان مطالبه محور" سرامدان سیاسی و فرهنگی، در جنبش همگرائی زنان، و اعلامیههای سازمانها و جنبشهای مدنی کارگری و دانشجوئی و انجمنهای صنفی مانند اتحادیه ناشران پیش کشیده شده است.
آزادیخواهان و بیداران جامعه ایرانی انتخابات فرمایشی رژیم را وسیلهای برای سنگین کردن وزنه مردمی کردهاند. کاندیداها اکنون خود را ناگزیر از جلب آراء مردم میبینند و سخنان و وعدههای چند تنی از آنان برای نخستین بار صریحا با قانون اساسی و طبیعت رژیم در تضاد افتاده است.
مهم نیست که این وعدهها تاثیری در ماهیت انتخابات نخواهد کرد و به هر حال عمل نخواهد شد. عمده آن است که جنبش جامعه مدنی ایران تکانی خورده است که با انتخابات به پایان نخواهد رسید. خواستها عنوان شده است و سراسر با نظام ولایت فقیه و سیاستهای جمهوری اسلامی در تعارض است و نیروهای مشخص اجتماعی پشتیبان آن هستند و آمادهاند که از هر فرصت برای پیشبرد آن بهره گیرند و در راه آن مصالح فردی خود را زیر پا بگذارند. سه دهه پس از انقلابی که سیاست ایران را به بن بست مذهب سیاسی انداخت و هم سیاست و هم مذهب را به فساد کشانید، امروز ما پیروزی گفتمان دمکراسی لیبرال، دمکراسی در چهارچوب اعلامیه جهانی حقوق بشر، را بر گفتمان مذهب سیاسی و گفتمان ملی مذهبی و اصلاح طلبی به روشنی میبینیم.
صد سال پس انقلاب مشروطه بار دیگر جامعه ایرانی به رهبری یک جنبش فکری و نه یک رهبر فرهمند گام در شاهراه مدرنیته میگذارد. ما این تحول بزرگ و نوید بخش را مژده برای رهائی ایرانیان میدانیم. حزب مشروطه ایران در انتخابات رژیم شرکت نخواهد کرد ولی با همه نیرو پشتیبان جنبش جامعه مدنی آگاه و مبارز ایران هستیم.
|