”” گذشت ٦۸ سال از آن روز تاریخی که زن ایرانی از حجاب هزار و چند صد ساله آزاد شد به هیچ روی از اهمیت ””۱٧ دی ” ”۱۹٣٦”/”۱۳۱۴” در تاریخ اجتماعی ما نکاسته است. رژیم اسلامی هر چه می تواند برای برگرداندن ”عقربه ساعت می کند ولی بیست و پنج سال سرکوبگری نتوانسته است زن ایرانی را به پشت پرده نادانی و ”فروتری برگرداند. ”
”۱٧ دی هر چه هم عناصری در درون و بیرون ایران به آن بی اعتنائی کنند یکی از چهار انقلاب اجتماعی مهم ”تاریخ ایران است؛ زیرا جایگاه زن را در جامعه دگرگون کرد و در کنار سه انقلاب اجتماعی دیگر دوران پهلوی: ”آموزش همگانی، پایان فئودالیسم، و اصلاحات ارضی، جامعه سنتی ایران را بطور قطع به شاهراه تجدد انداخت. ”تکانی که ۱٧ دی به زنان ایران داد و در دو دهه پایانی پادشاهی پهلوی با برابری حقوق سیاسی و مدنی آنان ”می رفت که به برابری کامل جنسیتها برسد، هنوز از نفس نیفتاده است و این بار به نیروی خود زنان پیش می ”رود.”
زنان ایران امروز بهتر می توانند اراده و جسارت و روشن بینی مردی را که یک تنه به دژهای شکست ناپذیر ”تعصبات و عادتهای سنگ شده، از جمله تعصبات و عادتهای خودش، زد ارج بگذارند و او را با رهبران سیاسی ”و مذهبی مخالفش مقایسه کنند. او با به خطر انداختن آینده سیاسی و جان خود امری را که غیر ممکن می نمود ”امکان پذیر کرد.”
روحیه ۱٧ دی و اراده تجدد که پشت آن بود، با همه ناکامی های جنبش زنان در دوران حکومت اسلامی، ”همچنان زنده است و جامعه ایرانی را پیش می راند. ما مبارزه ای را که ٦۸ سال پیش آغاز شد رها نحواهیم ”کرد.”
|