موج بی سابقه بازداشت‌ها در ارتباط با تظاهرا ت مردمی 22 بهمن به ابعادی رسیده است که نباید اجازه داد به سکوت برگزار شود. شمار بازداشت شدگان را هیچ کس نمی‌داند و هر روز عده‌ای را در گوشه و کنار ایران زندانی می‌کنند. به جرئت می‌توان گفت کمتر خانواده‌ای مانده که کسی را در زندان نداشته است. ایران هم اکنون بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان شده است. کشوری است که اتهام شرکت در تظاهرات برای اعدام جوانان کافی است و حکومتش دانشمند فیزیکدان هوادار جنبش‌سبز را با وارد کردن تروریست‌ها و شیوه‌های ترور از خارج می‌کشد. حتی بهائیان که به موجب تعالیم مذهبی خود از شرکت در هر فعالیت سیاسی منع شده‌اند از آزار و پیگرد در امان نیستند. پس از دستگیری جمعی رهبران اجتماع بهائی و بی آنکه کمترین دلیلی بر شرکت بهائیان در تظاهرات باشد باز گروه دیگری از آنان را به اتهامات واهی به زندان انداخته‌اند.
نباید گذاشت آنچه بر مردم ایران می‌رود در سکوت سرداب‌های بازداشتگاه‌های بیشمار رژیم دفن شود. زنان و مردانی را که صرفا به دلیل شرکت در تظاهرات آرام زیر شکنجه و در شرایط غیر انسانی بسر می‌برند نباید فراموش کرد. در بیرون ایران با بسیج سازمان‌های حقوق‌بشر و در درون ایران با کمک و دلجوئی خانواده‌های زندانیان باید از درد‌های آنان کاست.
جنبش سبز همه این قربانی‌ها را تحمل می‌کند و پیش می‌رود. مردم نمی‌ترسند و نبرد فرسایشی با رژیم ادامه دارد. زندانیان تنها نیستند و رها نشده‌اند.
|
Make irancpi.net you start page | 
Add irancpi.net in you favorites