یکسال از درگذشت دکتر داریوش همایون رایزن همیشه جاوید یاد حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) گذشت. یک سالی که برای خانواده ارجمندش، دوستان و دوستداران و هموندان حزبی او و بسیاری از مخالفان سیاسی ولی منصف او سنگینی فقدانش انکار ناپذیر بود.
سالی که گذشت سالی بود از هر سو تاریخساز. از سوئی چهره خاورمیانه با سقوط حکومتهای دیکتاتوری در جهان عرب، پروسهای که همچنان ادامه دارد، برای همیشه دگرگون شد و فرصتهای بسیار و خطرات فراوانی را در برابر مردم منطقه قرار داد. و از سوی دیگر ایران، کشوری که او عاشقانه دوستش میداشت و همه عمر برای سربلندی و سعادتش از جان و دل کوشیده بود، با تشدید بحرانهای ساخته و پرداخته و تحمیلی نظام اسلامی به آن، با شتابی بیسابقه به روزهای سرنوشتساز و پر مخاطره ولی اجتنابناپذیر در پیش روی خود نزدیکتر شد.
نمیتوان شاهد این همه تحول در سطح کشور و منطقه بود و جای تحلیلهای دقیق و واقعگرایانه و بدور از تعصب او را خالی ندید. نمیتوان شاهد اینهمه تحول بود و از خود نپرسید که تحلیل همایون با آن دوراندیشی مثال زدنی او چه میبود؟ سوالی که شوربختانه پاسخی نخواهد داشت.
حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) ضمن رضایت از بخت بلند خود که توانست ۱۸ سال از رهنمودها، آموزهها، و ثمره عمر پر بار آن بزرگمرد ایراندوست تا آخرین لحظات زندگی پر بارش بهرهمند شود، یاد و خاطره او را گرامی داشته بر عهد و پیمانی که با او و هم میهنان خود برای تلاش بیامان برای رهائی ایران از چنگال تحجر و حرکت به سوی پیشرفت و دستیابی به یک جامعه براستی آزاد و لیبرال بسته پای میفشارد.
ما برای بزرگداشت او راهی بهتر از اشاعه افکار و ادامه راهش و تلاش برای رهائی و تعالی سرزمین و مردمی که به آنها عاشقانه عشق میورزید و عشق میورزیم نمیشناسیم و تا توان داریم راهش را ادامه خواهیم داد.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
|