سی و سومین سالگرد انقلاباسلامی، انقلابی نالازم و نابهنگام، که ایران را از مسیر عقلانییت، ترقی و تجدد به قهقرای خرافه، واپسگرائی و تحجر برد، امسال در زمانی فرا میرسد که از ثمره سی و سه سال سیاستهای ویرانگر این جمهوری جهل و جنون و آخوندهای حاکم بر آن و هواداران جنایتکارش، کشوری داریم از هر سو فلج شده و گرفتار، بی هیچ امید بهبودی در چهار چوب نظام جمهوریاسلامی.
سی و سه سال پس از انقلاباسلامی به رهبری خمینی، از ایران کشوری مانده منزوی، اقتصادی به نفس افتاده و در حال فروپاشی کامل، نظامی نالایق و سراپا فساد و بیبرنامه و مردمی از هر سو گرفتار و هر دم نگران آیندهای تیره و تار برای خود و فرزندانشان.
ایرانیان در بند نظام اسلامی خوشبختانه در هیچ زمانی چون امروز با دشمنی ضعیف و از هر سو درمانده و گرفتار روبرو نبودهاند. در سی و سومین سال روی کار آمدن جمهوری جهل و جنون خبری خوش اگر هست جز این نیست.
سال گذشته، "نه تاریخی" به سالروز انقلاباسلامی در ۲۲ بهمن و گزینش روز ۲۵ بهمن ماه روزی بجز ۲۲ بهمن برای اعلام حمایت از جنبش آزادیخواهانه مردم منطقه از سوی جنبش سبز ملت ایران نشان از هوشیاری و تحولی ژرف در دید و استراتژی نوین فعالان جنبش سبز مردم ایران داشت.
سال پیش ایرانیان به درستی دریافتند که دیگر نمیتوانند تنها با تکیه بر روزهای تاریخی جمهوریاسلامی و گرامی داشت ظاهری آن روزها وضع موجود را تغییر دهند. از همین روی جنبش سبز آگاهانه روزهای تاریخی خود را ساخت.
جنبش سبز ملت سبز اندیش ایران نشان داد که به خوبی دریافته است که مسیر آزادی و رهائی از تحجر و واپسگرائی نه از بزرگداشت ۲۲ بهمن که از فاصله گرفتن از آن می گذرد. پیامی که نظام اسلامی به خوبی دریافت و تلاش کرد تا با به بند کشیدن چهرههای شاخص و فعالان بسیاری از جنبش سبز، به بند کشیدنی که هنوز برای بسیاری از آنان ادامه دارد، آنرا نابود کند.
بزرگداشت هر چه با شکوه تر ۲۵ بهمن به عنوان آغاز نمادین زاویه گرفتن جنبش سبز از ۲۲ بهمن و انقلاباسلامی ویرانگر و ناشاد آن، نوید روزهای تاریخی دیگری را به همراه خواهد داشت. روزهای تاریخی که ثمرهاش جز رهائی ایران و ایرانی از بند واپسگرائی و تحجر و آغاز ساختن آیندهای روشن برای ایران و ایرانی نخواهد بود.
از انقلاباسلامی و از نظام بر آمده از آن انقلاب واپسگرا و وعدهها و لافزنیهای سراپا دروغین بنیانگزار و رهبران جنایتکارش تصویری مقوائی، مضحکه خاص و عام، بیش نمانده است. باید با بدور انداختناش در پی ساختن فردائی بهتر بود.
|