بار دیگر نوروز فرا میرسد. نوروزی که در هزارهها و در سختترین دورانها به ما ایرانیان نوید بهار و به پایان رسیدن سرمای زمستان را میدهد. بهاری که از دل آن سبزهها و جوانهها و گلهای شاداب سر بر خواهند آورد و به زندگی ما ایرانیان جانی تازه خواهند بخشید.
سالی که گذشت، سالی، از هر جهت، سخت برای ایرانیان بود. زمستانی به تمام معنی. سالی بود که در آن تورم لجام گسیخته، رکود اقتصادی بیسابقه، سقوط ارزش پول ملی، که همه از نتایج سیاستهای ویرانگر جمهوریاسلامی سرچشمه میگیریند، بیشترین فشارها را بر زندگی ایرانیان مخصوصا طبقات کم در آمد و کارگران که کمترین توان مقابله با چنین فشارهائی را دارند وارد ساخت.
سال ۱۳۹۱ هم شوربختانه چشمانداز بهتری نخواهد داشت. مشکلات اقتصادی بیشتر، تحریمها سنگینتر و فشارها بر زندگی ایرانیان مخصوصا طبقات کم در آمد بیشتر خواهد شد. جغد شوم جنگ نیز که مدتهاست بر آسمان ایران به پرواز در آمده با نزدیکتر شدن به خاک ایران سایه شوم خود را بیشتر از هر زمانی بر سر آن سرزمین اهورائی خواهد گستراند.
اما با این همه در دل این زمستان سرد و سیاه، ایرانیان نمیتوانند به آینده خود امیدوار نباشند.
جمهوریاسلامی، این بزرگترین دشمن ایران و سرچشمه همه شوربختیهای ما، توان مقابله و مانور خود را از دست داده است. در صحنه بینالمللی به اندازهای منزوی است که جز دادن امتیازهای ننگین و بیسابقه نفتی به چین و هند، به امید خرید حمایتهای موقت و ناپایدارشان، کارت دیگری برایش نمانده است. در صحنه داخلی نیز با مخالفانی که هر روز بر تعداد و خشمشان افزوده میشود روبروست. این هر دو در زمانی است که دردرون خود نیز با نظام و دستگاهی روبروست که از هر جهت پوسیده و درمانده شده است.
نظام اسلامی با رهبری جنایتکار و منفور، مجلسی فاسد و ختیار، رئیسجمهوری از هر سو درمانده و بیبرنامه، نظامیانی سراپا غرق در فسادهای مالی، و اقتصادی رو به زوال چون بیماری علاجناپذیر با هر نفس گامی به سوی پایان رقت انگیز ولی اجتنابناپذیر خود بر میدارد و با امیدی گنگ به گشایشی در کار گره خوردهاش، که رخ نخواهد داد، امروز را به فردا میرساند.
در چنین شرایطی ایرانیان، با همه سختیها و خطرات در پیش رو، نمیتوانند و نباید به آینده خود نا امید باشند. با از میان رفتن این نظام و پایان این زمستان سخت، که با همت آنان زودتر به پایان اجتنابناپذیر خود خواهد رسید، بهاری از هر جهت شکوفا در انتظار ایرانیان خواهد بود. بهاری که در آن ایران از هر نظر جانی تازه خواهد گرفت و رو به شکوفائی و رشد خواهد گذاشت. بهاری که میباید به امید آن دمی از تلاش و کوشش نایستاد و با انتخابی درست، زمستان را به امید آن پشت سر گذاشت.
ایرانیان به گواه تاریخ در طول هزارهها و در طول زمستانهائی سختتر و هولناکتر از این با امیدی جاودانه به بهار و فرصتی دوباره برای روئیدن و جوانه زدن از تلاش نایستادهاند. هر بار این بهار پر شکوهتر از پیشفرا رسیده است. این بار نیز بار دیگر فرا خواهد رسید.
نوروز ایرانیان ، حتی در دل سیاهیهای جمهوریاسلامی نیز، همیشه سبز است. رنگ و بوی زندگی دارد. نوید رنگ و بوی گلهائی را دارد که از سبزهزارهای ایران زمین خواهند شکفت و بذر گلهای زیبای آینده را در دل خود خواهند پروراند.
با ایمانی خللناپذیر به بهاری همه جانبه که فرا رسیدنش زیاد هم دور نیست. نوروز ۱۳۹۱ و فرا رسیدن بهار طبیعت را به همه ایرانیان شاد باش گفته چون هر سال نوروزی شاداب، پر امید و نوید بخش برایشان آرزو میکنیم.
فرارسیدن نوروز خجسته و شادی ایرانیان در فرا رسیدنش جاودان باد
|