دوسال پیش بزرگمردی از میان ما رفت که برای ایران دوستان و آنان که آرزوئی جز خوشبختی و آزادی ایران و رهائی از این وضع فاجعهبار امروز ندارند هر روز بیش از روز پیش جای خالی او احساس میشود.
زنده یاد دکتر داریوش همایون دو سال پیش از میان ما رفت. و چه نا به هنگام و زود که با تمام کُهنسالی، ذهنی پویا و جوان و قلبی سرشار از امید به فردا داشت. فردائی که بهترینهایش را برای ایران و ایرانی و نسل جوان ایران زمین میخواست و برای آنکه به آن دست یابند شب و روز از پای نمینشست!
میاندیشید، مینوشت، مصاحبه میکرد، خود را هدف تیر دشمنان کینهتوز از چپ و راست قرار میداد و بیپروا از شرق تا غرب عالم را یک تنه در مینوردید تا با هر کس با هر پیشینهای که در این راه همراه و هم هدف خود مییافت بنشیند و دلها را به هم نزدیک کند و برای این هدف مشترک راهکاری بیابد! جای شگفتی نیست که غم نبود او را ایران دوستان راستین از چپ و راست به یک اندازه احساس کرده و میکنند.
او از میان ما رفت اما نام و خاطره و اندیشه والا و بلندش همیشه با ما خواهد بود. مخصوصا برای مائی که افتخار همکاری با او در حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) را داشتیم، حزبی که هجده سال آخر عمر پربارش را وقف پیشرفت و تعالی آن کرده بود.
ما به راه او ادامه خواهیم داد. اندیشههای والای او را که راهگشای امروز و فردای ماست چراغ راه خود قرار خواهیم داد. اندیشههای او را در حد توانمان بست و گسترش خواهیم داد و تا رهائی ایران و ایرانی و دست یافتن مردمانمان به یک دمکراسی لیبرال در چهار چوب یک نظام مشروطه پادشاهی، نظامی که او بهترین وسیله برای نهادینه کردن دمکراسی لیبرال میدانست، از پای نخواهیم نشست.
این پیمانی است که با او و با میهنمان بستهایم و به آن نیز پایبند خواهیم ماند.
یادش گرامی
نامش پر آوازه و راهش پر رهرو باد
|