اعلامیه حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات)

سی و چهارمین سالگرد انقلاب‏اسلامی

بار دیگر ۲۲ بهمن سالروز پیروزی نا‏لازم‏ترین انقلاب تاریخ ایران فرا می‏رسد. انقلابی که امروز دیگر هواداران پیشین و صادق آن نیز با شجاعتی مثال زدنی و با اندوهی بر آمده از اعماق وجودشان بر نا‏لازم بودن آن اذعان دارند و حسرت فرصت‏های از دست رفته ایران و ایرانی را می‏خورند. فرصت‏هایی که به خاطر بی‏کفایتی نظام اسلامی و ملایان حاکم همه از دست رفتند و ایران و ایرانی را از همه جا و همه کس عقب انداختند.

چشم‏انداز نه چندان دور دست جمهوری‏اسلامی در سی و چهارمین سالگرد روی کار آمدنش چشم‏انداز امیدوار کننده‏ای برای طرفداران و دست اندرکارانش نمی‏تواند باشد. در صحنه بین‏المللی جز انزوای بیشتر و تحریم‏های فراگیر‏تر، در صحنه اقتصادی جز از کار افتادن هر چه بیشتر اقتصاد بیمار و به نفس افتاده ایران و در صحنه جامعه جز مردمی به جان آمده و خیل خشمگین بیکارانِ منتظر فرصت و نسل جوانی تشنه رهائی از شر جمهوری‏اسلامی چیز دیگری در انتظار جمهوری‏اسلامی نیست. این همه در شرایطی است که جمهوری‏اسلامی و سردمداران جنایتکارش فروپاشی هم پیمانان جنایتکار خود در سوریه و فروپاشی درونی نظام مافیایی خود را به چشم خویش می‏بینند و کاری چندانی جز هدر دادن سرمایه‏های رو به پایان نظام از دستشان بر نمی‏آید.

اختلافاتی که تا چندی پیش با میانجی‏گری‏های پدر‏خوانده‏های ریز و درشت خانواده‏های مافیایی ملایان پشت درهای بسته و بین خودشان حل و فصل می‏شد و یا برای چند گاهی به کناری گذاشته می‏شد، امروز در صحن علنی مجلس اسلامی در برابر چشم مردم بی‏توجه به تشرهای پدرخوانده‏های ریز و درشت مافیا برملا می‏شود و می تا نظام اسلامی را کلا فلج کرده و از درون فرو پاشد.

نظام اسلامی درمانده از رویاروئی با انبوه مشکلاتی که احاطه‏اش کرده است چون گذشته تنها راه چاره را در خشونت و ایجاد رعب و وحشت می‏بیند. از سوئی خبرنگاران فرهیخته و شریف ایران را گروه گروه دستگیر می‏کند تا به خیال خود هم روزنامه‏نگاران شریف ایران را بترساند و جلو انتقال آزاد خبر را بگیرد و هم در آستانه تقلبی دیگر در انتخابات ریاست جمهوری اوضاع را پیشاپیش کنترل کند و از سوئی دیگر خرده دزدان زورگیر بدبختی را که برای لقمه نانی دست به دزدی زده‏اند را اعدام می‏کند تا به خیال خود خیل بیکاران گرسنه و درمانده را بوحشت بیاندازد. کشتن و ایجاد رعب و وحشت تنها چیزی است که ملایان از حکومت ۳۴ ساله خود آموخته‏اند اما این نیز دیگر به کارشان نخواهد آمد.

این همه اما نباید مایه دلسردی ایرانیان را فراهم کند. بر عکس! این همه نوید بخش نفس‏های آخرین نظامی است که از هر سو محاصره شده و توان خود را هر روز بیش از روز پیش از دست می‏دهد. ایرانیان امروز با اتحاد و توافقی روز افزون بر اصول یک دمکراسی لیبرال و قبول سپردن آینده ایران به عقل جمعی و با عزمی راسخ برای رهائی از شر جمهوری نکبت بار اسلامی بهتر از هر زمان دیگری می‏توانند و باید به آینده خود و میهن‏شان امیدوار باشند. ناامیدی سردمداران جمهوری‏اسلامی از فردای خود چیزی جز امید ایرانیان به فردائی بهتر نمی‏تواند باشد.

این بهتر خبر در سی و چهارمین سالروز انقلاب شوم اسلامی است.