سهم بسیار بالای زنان در مبارزه با رژیم اسلامی ، به پیکار آزادیخواهانه مردم ایران خصوصیتی بخشیده است که آن را از عموم مبارزات ضد دیکتاتوری متمایز می سازد .
مبارزه با ارتجاع مذهبی به همان اندازه هدف پیکار آنهاست که دیکتاتوری آخوندی می باشد . زنان ایران در مقایسه با دیگر جامعه های اسلامی بی همتایند . مبارزه برابری حقوق زنان ایران از سوی خود آنان رهبری می شود و این بزرگترین ضامن پیروزی تجدد بر ارتجاع ، و تفکر مدرن بر تفکر مذهبی ، در جامعه ایرانی است .
جنبش برابری زنان نخستین پیروزی خود را شصت و هفت سال پیش بدست آورد . در سال ۱۳۱۴ ایرانیان بیش از آن گرفتار سنتهای قرون وسطایی بودند که زنان به تنهایی بتوانند دیوارهای بلند نابرابری را بشکافند. اراده یک پادشاه اصلاحگر بود که تا پای درهم شکستن مسلحانه مقاومت نیروهای ارتجاع در مشهد ایستاد تا زن ایرانی را از چادر سیاه آزاد کند و به او اجازه دهد که با مردان در محیط آموزش و کار ظاهر شود .
او بی باکانه به سنگری حمله برد که هنوز دست زدن به آن ناممکن می نماید . امروز که حتا جمهوری اسلامی نمی تواند زن ایرانی را زیر چادر و پیچه ببرد شاید نتوان به اهمیت و دشواری غیر قابل تصور تصمیم رضا شاه کبیر پی برد ، ولی اگر او چهره زن ایرانی را برای نخستین بار از زیر حجاب هزار ساله بیرون نیاورده بود امروز آخوندها با همه قدرت سرکوبگری شان در برابر مبارزه زنان اینگونه ناتوان نمی بودند .
۱۷ دی یک روز ملی و یادگار نخستین و مهمترین جنبش آزادی و برابری زن ایرانی است . زنان و مردان آزادیخواه و ترقیخواه ایران باید بدور از ملاحظات مسلکی از فرصت بزرگداشت ۱۷ دی برای پیشبرد پیکار زنان ایران بهره گیرند.
در انقلاب اسلامی ارزش و معنی ۱۷ دی ۱۳۱۴ و همچنین ۶ بهمن ۱۳۴۱ را که به زنان حق انتخاب کردن و انتخاب شدن داد درک نکردند و تسلیم شعارهای رهبری ارتجاع مذهبی شدند . امروز ما بهتر می دانیم که آزادی و برابری زنان حتا روی کاغذ و درکتاب های قانون چه ارزشی دارد. باید روی پیشرفت های گذشته بسازیم تا هنگامی که زن ایرانی از همه حقوق بشری برخوردار شود . مبارزه زنان از پیکار ملی جدا نیست و شرط اصلی پیروزی در آن است .
در همه جا به تظاهرات ۱۷ دی برای پشتیبانی از زنان ایران بپیوندید . حمایت از این جنبش به پیروزی تجدد بر ارتجاع و تفکر مدرن بر تفکر مذهبی یاری می رساند .
|