اعلامیه حزب مشروطه ایران

شانزدهمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی

کشتار بیش از چهار هزار زندانی سیاسی در اعدامهای دسته جمعی سال ۱۳۶۷/۱٩۸۸ تهران در تاریخ جنایات حکومتها جائی ویژه دارد. زندانهای رژیم اسلامی شبهای پیاپی صحنه تیرباران و بدار آویختن صدها زندانی بودند که بسیاری از آنها دوره زندان خود را گذرانده و باز برای کشتار دستگیر شده بودند. خمینی پس از سرکشیدن جام زهر شکست در عراق چالش سازمان مجاهدین خلق را که در تدارک قیام مسلحانه بود با نابودی هر که از مجاهدین و فدائیان خلق در دسترس بود پاسخ گفت و خشم انقلابی که نیروهای دست درکار انقلاب " شکوهمند" را از چپ تا راست و از مذهبی تا مارکسیست اسلامی گرفته بود به نتیجه خود رسید. مجاهدین و فدائیان قربانیان اصلی خونخواری انقلابی شدند که برای ریختن خون صدها هزار تن تدارک شده بود و مرگ را به گفته بزرگ ترین شاعر انقلابی سرودی کرده بود. دو سوی اردوی مرگ در نبردی نابرابر، انقلابی را که با سوزاندن نزدیک پانصد تن تماشاگران سینما رکس آبادان آغاز شد به مرحله ناگزیرش رساندند. داس مرگ پس از شکست خوردگان بر صف انبوه تر پیروزمندان گذشت.

بر آن کشتگان هزار هزار، همه از جوانان برومند میهن، می‌باید افسوس خورد. آنها با فرهنگ و سیاستی سالم تر می‌توانستند بجای پیام آوران و قربانیان خشونت و توحش در خدمت پیکار توسعه و نوسازندگی ایران درآیند؛ می‌توانستند بجای سازندگی از راه ویرانگری سراسری و سرنهادن بر آستان خداوندان تشنه خون و قدرت، به زنان و مردانی بپیوندند که چاره را در ساختن و بازهم ساختن می‌دانستند؛ می‌توانستند امروز بجای خاک شدن در گورستان ناشناخته‌ای که دژخیمان حزب اللهی از خانواده‌های سوگوار همیشگی دریغ داشته‌اند کوشندگان جنبش آزادی و ترقی جامعه ایرانی باشند و آینده‌ای را که به گونه‌ای اشتباه ناپذیر در انتظار ملتی پوینده و با استعداد بود نزدیک تر گردانند.

جبران ضایعه پدر و مادران و همسران و خویشانی که هر سال داغشان تازه تر می‌شود وظیفه هر حکومتی است که پس از این گروه آدمکشان اداره کشور را دردست گیرد. هیچ جبرانی برای آنها نیست ولی جامعه و حکومت می‌باید به شایسته ترین وضع با خانواده همه قربانیان ترور رژیم اسلامی رفتار کند. آنها که از این رژیم جان بدربردند احترام و پشتیبانی خود را به کسانی که عزیزترین سرمایه‌های زندگی خود را از دست دادند یا در زندانهای رژیم پوسیدند وامدارند.

امروز پس از اینهمه خونها که بر این زمین عزادار ریخته شده است یاد آن شبهای هولناک پیروزی نهائی نیهیلیسم انقلابی چپ و اسلامی همه ما را می‌باید به اندیشه فردائی بیندازد که خون و خشونت از فرهنگ و سیاست ما رخت بربندد. برای آنهائی که با چنان درسهائی در پشت سر هنوز زهر نفرت و کین خواهی می‌پاشند ششم شهریور فرصتی است که دمی به خود بیایند. آیا مشکل ما در جابجا کردن دژخیمان و قربانیان است؟ آیا اختلافات ما می‌باید با نابودی یک و احتمالا هردو طرف فیصله یابد؟ راه دیگری برای مبارزه سیاسی، نبرد برسر قدرت، و پیش انداختن خود و برنامه سیاسی خود نیست؟

ما همه نیروهای سیاسی را فرا می‌خوانیم که به پیام ریشه کنی خشونت از فرهنگ و سیاست بیمار ایران بپیوندند. دفتر اعدام و خونخواهی و انتقام را می‌باید بست. لغو مجازات اعدام، پایان دادن به مقوله جرم سیاسی و اقلیت به معنی تبعیض حقوقی، و اعلام اینکه پس از سرنگونی جمهوری اسلامی، اجرای عدالت از عنصر انتقام جوئی عاری خواهد بود نخستین گامها برای رهائی مردم ایران از فرهنگ خونریزی و خشونت است که از عرصه حکومت تا خانواده را می‌باید دربرگیرد. ششم شهریور روز بیداری ما بر بیهودگی خونبار همه اندیشه‌های مطلق گرایانه و حقمدار است. کسانی را که گلویشان از عربده‌های انتقام جوئی خسته نمی‌شود باید واگذاشت که همچنان بر فاصله خود با ملتی که از جهان مرده مرگ پرور آنان بیرون می‌آید بیفزایند.