اعلامیه حزب مشروطه ایران

مرحله تازه جنبش فراخوان ملی رفراندم

پس از انتخاباتی که به همه توهمات پایان داد جستجو برای یافتن راه های تازه در اینجا و آنجا آغاز شده است که طبیعی است. معادله سیاسی تغییرکرده است و غلط بودن بسیاری حساب ها بر خودفریب ترین مخالفان رژیم نیز آشکار می شود. اکنون مسئله روشن تر از همیشه دربرابر ماست. آیا می باید همچنان زیر عناوین خوش ظاهر در انتظار تحول تدریجی رژیمی بود که هر روز در برقراری تسلط خود پابرجا تر می شود و یا وارد کارزار دشوار و طولانی برچیدن بساط جمهوری اسلامی و حاکمیت مذهبی و حکومت حوزه و حجره و سپاه گردید ، همان تغییر رژیم که هیچ باکی از بکار بردنش نمی باید داشت؟

ماه ها پیش از انتخابات، گروهی ازخود گذشته در ایران در فراخوانی اعلام داشتند که انتظار اصلاحات در چنین رژیمی بیهوده است و می باید برای برگزاری انتخابات مجلس موسسان و تدوین یک قانون اساسی بر پایه اعلامیه جهانی حقوق بشر و همه پرسی درباره آن پیش نویس، در شرایط آزاد و با شرکت همه ایرانیان مبارزه کرد. پیش از آنها شخصیت ها و سازمان های سیاسی فراوانی در درون و بیرون ایران از فکر برگزاری همه پرسی برای جانشینی جمهوری اسلامی پشتیبانی کرده بودند و پس از انتشار فراخوان، نزدیک چهل هزار تن دیگر به امضا کنند گان نخستین پیوستند. اکنون یک نماینده پارلمان سوئد و فعال پیکار حقوق بشر در پارلمان اروپائی، جنبش فراخوان ملی رفراندم را نامزد دریافت جایزه امسال ساخارف برای حقوق بشر کرده است.
بخت اعطای جایزه با توجه به اهمیتی که افکار عمومی جهان به پیکار آزادیخواهانه ایرانیان می دهد به هیچ روی کم نیست مگر آنکه پشتیبانان جنبش فراخوان آن را رها کنند.

زمزمه هائی که درباره جبهه دمکراسی خواهی، ائتلاف بر سر یک طرح ملی و مانند های آن در درون و بیرون شنیده می شود مقدمه رها کردن شعار و برنامه عمل و نقشه راهی است که هنوز بهتر و جامع تر از آن پیشنهاد نشده است. نام های تازه، جبهه دمکراسی خواهی، طرح ملی و از این گونه، یا می خواهند همان پیام فراگیرنده و دمکراتیک فراخوان را برسانند و یا برای جلب عناصری عنوان می شوند که با آن پیام هم صدا نبودند. اگر همان پیام است که نیازی به پیچیدنش در جامه نو نیست. از این شاخ به شاخ دیگر پریدن و تا طرحی به زمان و کوشش بیشتر نیاز پیدا کرد دلسرد شدن جز از دست رفتن اعتماد مردم به اشخاص و به کل مبارزه نتیجه ای نخواهد داشت. اگرتغییر شعار و پیام به هوای جلب گروه بیشتری است جز این نتیجه نخواهد داشت که حرکتی را که هست فدای پدیده گذرائی کنند که چندان کسی را نیز جلب نخواهد کرد.

در این میان دشمنان چپ و راست فراخوان ملی رفراندم فرصتی می یابند که با پشتیبانی از عناوین تازه، مبارزه ای را که برای نخستین بار طیف گسترده مبارزان را یک جا آورد بی اعتبار کنند و باز به سیاست های محفلی و یکسو نگرانه برگردند که به بدگمانی و جبهه گیری بیشتر خواهد انجامید. درست در حالی که ابر ها از آسمان سیاست ایران کنار می روند و گزینش واقعی آشکار تر می شود ما شاهد کوشش های کسانی هستیم که به عمد یا اشتباه در صدد اشفته کردن تصویرند. در اینجا بویژه می باید دربرابر خطری که از سوی سازشکاران متوجه مبارزه برای تغییر رژیم است هشدار داد.

ما از همه کسانی که به درستی و روشن بینی از فراخوان ملی رفراندم پشتیبانی کردند دعوت می کنیم که با عزمی که از نتیجه انتخابات ریاست جمهوری راسخ تر شده است همچنان بر راه درست پیکار همگانی برای برقراری یک نظام دمکراتیک بجای جمهوری اسلامی بروند. هر کس و هر گروه ممکن است نام و طرحی را بیشتر بپسندد. ولی اگر بخش بسیار بزرگ خواست های همه ما در قانون اساسی ای که در فراخوان آمده است بازتاب دارد و اگر با انتخابات آزاد مجلس موسسان و در یک همه پرسی آزاد فرصت برابر به همه برای تعیین نظام آینده دمکراتیک ایران داده می شود ضرورتی به شکستن همرائی که پیداشده است نمی توان یافت.