اکبر محمدی، از رهبران جنبش دانشجوئی پس از سال ها زندان به دنبال اعتصاب غذای خود جان سپرد. گزارش ها بر این است که او را به جای درمان در همان حال ناتوانی زیر ضربات مشت و لگد کشته اند. محمدی آشتی ناپذیر، بهای سرکشی و تسلیم ناپذیری خود را با جان خود پرداخت و دامان آلوده به ده ها هزار جنایت رژیم اسلامی به ننگ دیگری آلوده شد.
کشته شدن اکبر محمدی در زندان درجه ترس و کینه حکومت اسلامی را از جنبش دانشجوئی نشان می دهد. هشت سال پس از ١٨ تیر هنوز دنبال انتقام گرفتن از سران و فعالان آن جنبش اند. اکبر محمدی را در زندان می کشند و احمد باطبی را بی هیچ دلیلی به زندان می اندازند. برای رژیمی که هژده سال پیش هزاران زندانی را کشتار کرد و حتی زندانیان آزاد شده را از خانه هایشان بیرون کشید و مقابل جوخه اعدام فرستاد چنین جنایاتی عادی است ولی جهانیان نباید به آن عادت کنند. جمهوری اسلامی وارد یک دور دیگر و شدید تر سرکوبگری سراسری شده است و نباید گذاشت زیر سایه بحران اتمی یا جنگ در لبنان برود.
|