کسالت بار و رنج آور است که هر ساله در چنین روزی ناگزیر از تکرار فری“ خشونت بس“ باشیم. خشونت علیه زنان کماکان ادامه دارد. در پاره ای کشورها قانونی، در پاره ای دیگر سنتی و در برخی دیگر خانگی است.
شرم جامعه ی بشری است که نیمی از پیکر خویش را در جایی ختنه کند و یا به سنگ اتهام تا دم مرگ بکوبد و در جای دیگر از او وسیله ی کامجویی بسازد.
امروزه علیرغم بسیاری پیشرفت ها در زمینه های اجتماعی ، جایگاه زنان در بسیاری موارد هنوز پایگاهی همچون شهروندی با حقوق برابر با مردان نیست. امری باطل که اغلب با استدلال ناموجه تفاوت های اجتماعی ، فرهنگی و مذهبی توجیه می شود.
از1981 تا کنون هرساله در چنین روزی اعتراض به خشونت علیه زنان سازمان یافته است و بهانه ی سازماندهی چنین اعتراضی توسط سازمانها و نهادهای مدافع حقوق زنان ، تجاوز و قتل سه زن توسط سربازان دیکتاتور جمهوری دومینیکن“ توریلو“ در سال 1960 می باشد.
کمیته زنان حزب مشروطه ایران هم صدا با سایرزنان در تمام جهان به اعمال خشونت علیه زنان معترض بوده و خواهان توقف آن در تمام اشکال می باشد.
کمیته زنان حزب مشروطه ایران
|