سازشی برسر استراتژی رهائی رژیم

جمهوری اسلامی زمانی به یك مجموعه كامل نهادهای موازی و بنیادهای پرقدرت و شبكه ای از ”سازمانهای رسمی و نیم رسمی سركوبگری گفته می شدكه با همه اختلافات برسر غنائم ، دربرابر مردم ”یكپارچه بود و حلقه درونی آن ، الیگارشی-مافیای آخوندی ، را خطهای دفاعی متعدد نگه می داشت . ”امروز جمهوری اسلامی دیگر آن دژ نفوذ ناپذیری كه می نمود نیست . دوساله گذشته اختلافات درونی آن ”را از كشمكش برسر غنائم به پیكاری برسر موجودیت رژیم بالا برد كه گاه به مرز برخوردهای خونین و ”كودتا رسید و نزدیك بود ( هنوز هم احتمال دارد ) به برخوردهای خونین تر و قاطع تر برسد .”
” ”
” نهاد های موازی هنوز هستند و یكدیگر و نظام حكومتی را خنثی می كنند - بنیادها در برابر وزارتخانه ”ها؛ سپاه در برابر ارتش ؛ كمیته ها در برابر شهربانی ؛ شورای نگهبان دربرابر مجلس ؛ و مجمع تشخیص ”مصلحت نظام ( قلم و زبان از بردن بسیاری نامهای جمهوری اسلامی به شرمندگی می افتد ) دربرابر هردو ”آنها ؛ دادگاه های انقلاب دربرابر دادگستری ؛ رهبر دربرابر رئیس جمهوری . ولی زمان به زیان نهاد های ”موازی است . مجمع از بی آبروئی رئیسش به بی اثری افتاده است . رهبر هر روز با بی میلی نمایان تر ، ”به منطق بیرحم واقعیت یاس آور نظام آخوندی امتیاز بیشتری می دهد ؛ گامی به پس و گامی به پیش بر می ”دارد ولی اقتدارش در سراشیب است . سپاه با محدودیت های خود روبرو شده است ( مردم از سوئی و " ”نیروهای دیگری هم كه دركشور هستند " از سوی دیگر ) ؛ و نیروهای انتظامی با این دورنمای نادلپذیر ”روبروست كه بیشتر مانند شهربانی و كمتر مانند كمیته ها عمل كند . بنیادهای غارتگری بیش ازاینها مجال ”تاخت و تاز نخواهند داشت . بی برقرار كردن درجه ای از كنترل بر آنها هر كوششی برای كاستن از فشار ”اقتصاد بر رژیم بیهوده است . ”

” شبكه سازمانهای رسمی و نیمه رسمی سركوبگری بویژه در وضع دفاعی هستند ، با همه دست و پائی كه ”می زنند - وزارت اطلاعات و امنیت رسواشده كه معاون پرقدرتش به شیوه ای شایسته چنین حكومت ”وجهان بینی، خودكشی می شود ( حكومتها و جهان بینی ها حتی در شیوه خودكشی نیز مهر و نشان خود ”را دارند ) ؛ نیروهای انتظامی زیر حمله ، كه دستش مانند وزارت اطلاعات و امنیت بسته شده است ؛ ”بسیج منفور كه دارند به زنجیرش می كشند ؛ سپاه شاخ و شانه كش كه رئیس حراست اطلاعاتش را به ”دادگاه می برند و بهرصورت به محكومیتی می رسانند ؛ دادگستری هار یزدی كه جایش را به دادگسبری ”میانه روتر هاشمی می سپرد ( او در باره دگرگونیهای مهمی كه در جریان است اصطلاح من دراوردی ”توسعه قضائی را بكار می برد ولی اگر جدی باشد این نیز بخشی از فرایند توسعه سیاسی است ) . ”
” ”
” دستگاه تبلیغاتی رژیم ویرانه ای بیش نیست . از سوئی مردم رسانه های مدافع رژیم را یكسره طردكرده ”اند ؛ ازسوی دیگر رسانه هائی رهبری افكار عمومی را در دست گرفته اند كه اگر نه با معیارهای معمول ”دمكراتیك ، با معیارهای یك رژیم توتالیتر، " آزاد " هستند و هرروز رگباری از آگاهیها و پرسشها و ”انتقادات بر نیروهای ولایت فقیه سرازیر می كنند . شبكه روبه گسترش سازمانهای مدنی ، یك دستگاه ”غیررسمی اطلاعاتی ، به معنی آگاهی ، است كه اقتدار سیاسی رژیم را چالش می كند .”

” افكار عمومی و عامل خیابان ، در این واژگونگی بخت رژیم بالاترین سهم را داشته اند - یك افكار عمومی ”كه می تواند مجلس اسلامی را به پس گرفتن شرمسارانه رای به برداشتن روز ملی شدن نفت از تعطیلات ”رسمی وادارد ، و یك عامل خیابان كه می تواند رژیم را به آستانه سرنگونی برد . آخوند های حاكم از ”هردو جناح با همه سختگیریها و بازداشتهای پس از جنبش هژده خرداد ، وهمه تهدیدها و قانون نوشتنها ، ”دربرابر نیروهای آزاد شده از بند ترس و دلمردگی ”‎ apathy” چنان تكانی خورده اند كبه به نظر می رسد ”سرانجام دارند به سازشی برسر گونه ای استراتژی برای رهانیدن رژیم تن در می دهند .”

” این استراتژی چنانكه از پیامهای ضد و نقیض و اقدامات نیمه كاره این هفته های اخیر بر می آید بر دو ”اصل استوار است : برگردهم آمدن دو جناح حكومت - هرچند با بی میلی و بدگمانی - و كوتاه كردن دست ”تندروتران از هردو سو . دو جناح برای آنكه بتوانند برخوردهای هرروزه را فیصله ای دهند قانونگرائی را ”زمینه مشترك خود قرارداده اند . قانون به یك خط ذفاعی رژیم و یك میدان كشمكش و چانه زنی جناحها بدل ”شده است . ”

” خیزش دانشجویان بهر توهم محافل حاكم در باره دورنمای ماندگاری حكومت آخوندی پایان داد . آن ”خیزش پیشدرامدی بیش نبود ، ولی به همان دلیل بر هراس الیگارشی افزود . اگر پیشدرامد چنان سهمگین ”بود خیزش اصلی چه می توانست باشد ؟ آخوندها گرمی آتشفشانی را كه بر آن نشسته اند احساس كردند و ”اگر نمی خواستند كنار بروند - كه برخلاف نظر آرزوپرورانی كه راه گریز ومذاكره برای آنها می جویند ، ”بهر بها نمی خواهند و هیچ نیازی هم به خیراندیشی و پادرمیانی بیرونیان ندارند - دو راه بیشتر در برابر ”نمی دیدند .”

” راه نخست ، درهم شكستن مخالفان " جناح خودی " و ناممكن ساختن هر اقدام مخالف منافع الیگارشی ”آخوندی بود : دفاع از مواضع انحصاری قدرت سیاسی و مالی و برگشتن به وضع موجود پیشین ”statu quo ‎ante ‎” - به پیش از خرداد ٧۶/”‎97‎” ”. این تقسیم بندی خودی و غیر خودی ( موافقان و مخالفان جمهوری ”
اسلامی ) در این دو ساله مانند هرچه دیگر در سیاست جمهوری اسلامی از سرراستی گذشته در آمده است . ”حتی پیش از دوم خرداد نیز كسانی مانند منتظری در هیچ یك از دو مقوله جا نمی گرفتند . ولی پس از آن ”دامنه این منطقه میانی بسیارگسترش یافته است . اكنون از یك گروه بزرگ "خودی غیرخودی " می توان ”نام برد ، از به اصطلاح جبهه دوم خرداد گرفته تا دفتر تحكیم وحدت و دیگران كه با پیشینه خدشه ناپذیر ”انفلابی و اسلامی مدعی هردو جناحند . ( پاره ای مخالفان جمهوری اسلامی نیز از اواخر دوره " ركود ”برژنفی" رفسنجانی به این سو به یك منطقه خاكستری وارد شده اندكه می توان آن را غیرخودی خودی ”اصطلاح كرد ) . ”

” درهم شكستن ، راه حل دلخواه همه نیروهای ولایت فقیه از جمله خود اوبود ولی شبیخون به خوابگاه ”دانشجویان پس آتش كرد و حمله ای كه پس از خاموشی دانشجویان آغاز شد به نیمه راه نرسیده از نفس ”رفت . بسیاری از دانشجویان و فعالان سیاسی دستگیر شدند و هنوز در زندان بسر می برند ولی ”درخواستهای اعدام به زودی خاموش شد . فرماندهان پاسدار از تهدید به اظهار درد مندی افتادند . نظارت ”استصوابی شورای نگهبان نخست به دست مجلس توسط دادگاه محدود شد ، ولی سپس همان مجلس دادگاه را ”حذف كرد و تنها ذكر دلیل درصورت رد صلاحیت را لازم شمردكه باز گام كوچكی در جهت " قانون ”پسند" كردن است و در شرایط مناسب سیاسی می تواند دست شورای نگهبان را ببندد . ”

” با آنكه برای همه روزنامه های آزاداندیش نقشه كشیده بودند تنها سلام را بستند و دربرابر ، یكی دو ”روزنامه نگار منتقد دیگر را رهاكردند . در همه این احوال روزنامه های آزادمنش از پرده دری های خود ”باز نایستادند و رئیس جمهوری كوشید با برپائی سخنرانیهای دوپهلو - هم حمله به بخشی از جنبش ”دانشجوئی و هم انتقاد از خشونت دستگاههای حكومتی ؛ هم ستایش ولایت فقیه و هم برانگیختن مردم به ”مشاركت و در صحنه ماندن - در گردهمائی های بزرگ از سر خوردگی ونومیدی كامل نیروهای خود جلو ”گیری كند . ”

” آشكار بودكه نه هماوردان درهم شكستنی اند و نه سلاحها ی رژیم به برائی گذشته است . خامنه ای با ”سخنان هذیانیش در باره توطئه بیگانگان كه در آن همه را از حمله ور تا زخمی و كشته شده ، عامل بیگانه ”شمرد به صورتی دیگر همان موضع خاتمی راگرفت . هردو آنها یك پیام را ، هریك به زبان شایسته خودش ”و هركدام خطاب به نیروهای خودشان ، می فرستادند : در جمهوی اسلامی موازنه ای میان نیروها برقرار ”شده است كه تنها با پذیرش خطر سرنگونی رژیم می توان برهمش زد . برای دو جناح رقیب ، یكی با ”هشتاد درصدی از قدرت حكومتی ودیگری با آن بیست درصد و با آنچه كه از پشتیبانی عمومی برایش ”مانده است ، چاره ای نمی ماند مگر آنكه در زمین مشترك قانون اساسی با هم رقابت كنند . ”

” راه حل خاتمی كه به نظر می رسد پذیرفته شده است محفوظ ماندن مقام ارگانهای جمهوری اسلامی است ”به شرط آنكه زیاده رویها در استفاده از اختیارات قانونی آنها محدود شود و خامنه ای دست از حمایت بدنام ”ترین و تندرو ترین عناصر در میان جماعت بدنامان و تندروان بردارد . در این راه حل ، غیرخودیها و ”سران جنبش دانشجوئی قربانی می شوند ( هرچند آخوندها نیز مانند تركها در مورد اجالان ، جرات اعدام ”هیچ یك از بازداشتیان را ندارند ) و روند اصلاحات و بازگشائی سیاسی كندتر می شود و زیر كنترل سخت ”تر می افتد ؛ اما از سوی دیگر چند تنی از بدترین بد تران با بهره گیری از فرصت پایان دوره هایشان كنار ”گذاشته می شوند ( رفیقدوست ) یا دست كم به جای كم اهمیت تر می روند ( یزدی ) ومبارزان جامعه ”مدنی در چهارچوب محدودترشده قانونی امنیت بیشتری خواهند داشت . ”

” این دست كم برداشت پاره ای روزنامه نگاران و روشنفكران است كه گفته ها و نوشته هایشان به بیرون ”رسیده است . آنها بجای حزب الله و بسیج ترجیح می دهندكه با قانون ، اگرچه قانون غیردمكراتیك جمهوری ”اسلامی، روبرو باشند .”

” تمركز بر قانون كه پاره ای ناظران را به پیشرفت جامه مدنی در ایران خوشبین تركرده است ، در چشم ”نیروهای ولایت فقیه وسیله تازه ای برای سركوبگری بیش نیست .چنانكه می توان انتظار داشت ، این ”نیروها سخت به محدودكردن آزادیها روی آورده اند و در واقع طرح شدن قانون تازه و اختناق آورتر ”مطبوعات در مجلس بودكه زنجیره رویدادهای پر اهمیت بعدی را سبب شد . لایحه جرائم سیاسی كه ”تراویده یكی از خشك ترین مغز های رژیم ، یزدی رئیس پیشین قوه قضائی ، است ( یزد در انقلاب و ”جمهوری اسلامی بسیار نابجا بد نام شده است ) تلاش دیگری در همین زمینه است كه آن نیز پیش از ”سازش میان دو جناح بود . امروز تقریباً مسلم است كه هیچ یك از دو لایحه به صورت اصلی از مجلس ”نخواهدگذشت ، هرچند آزادیهای قانونی ناچیز كنونی بهرصورت و دست كم تا مجلس آینده رو به محدودیت ”دارند . ”

”***”

” استراتژی سازش برسر " قانونمداری " ممكن است اگر نه لزوما برای رژیم ، دست كم برای جناحها ”زمان بخرد . اما اگر جامعه ایرانی و دینامیسم سیاست و اقتصاد آن بگذاردكه قراری گیرند . كشاكشها و ”سازشهای جناحها در خلاء یا "وایو" ی سیاسی ( با وامگیری از پهلوی ) جریان ندارد و بر جامعه و ”اقتصادی از هم گسیخته می گذرد . اعتراضات و تظاهرات ، تاكنون جنبه سیاسی داشته است ولی چنین ”نخواهد ماند و اگر مردم برای اعتراض به گرانی و بیكاری كمرشكن برخیزند خیزش دانشجوئی را از ”اهمیت خواهند انداخت . خود دانشجویان نیز انگیزه های كافی دارند كه روز را بر حكومت اسلامی تاریك ”كنند . در هفته های آینده مسئله مهم رژیم آن است كه با زندانیان دانشگاهی چه كند . ”

” دو رویداد باورنكردنی در این چند روزه نشان می دهدكه سران مافیای آخوندی برای نگهداری رژیم چه ”می كنند ؟ مجلس اسلامی در تصمیمی كه به ظاهر هیچ توجیهی ندارد ناگهان روز ملی كردن نفت را كه از ”روزهای بزرگ تاریخ معاصر ایران است از فهرست تعطیلات ملی زدود و روز درگذشت دختر پیامبر ”اسلام را كه در باره اش اتفاق نظری هم نیست بجایش گذاشت . آیا این تصمیم از فوران ناگهانی تعصب ”مذهبی نمایندگان سرچشمه می گرفت یا امتیازی به احساسات مذهبی مردمی بودكه دیگر مدتهاست به نام ”مذهب نمی توان فریبشان داد ؟ پاسخ به احتمال قویتر در برنامه مسافرتهای چند هفته اخیر مهدوی كنی ”روحانیت مبارز و از پدرخواندگان اصلی مافیا ، و لاریجانی از مشاوران اصلی خامنه ای ، وگلپایگانی ”رئیس دفتر او نهفته است . بارها هركدام از آنهارا ، همچنانكه بسیاری آخوندهای دیگر ، در لندن دیده اند . ”دو نفر اولی بویژه در این سالها عادت داشته اند سفر های خودرا به پایتخت بریتانیا با بحرانها و رویدادهای ”مهم داخلی همزمان سازند .”

” از ملی كردن نفت و چالش قطعی برتری انگلستان در سیاست ایران و سرتاسر خاورمیانه ،كه دیگر از آن ”به خود نیامد و هرچه بود زوال بود ، پنجاه سالی می گذرد ولی آخوند در ذهن تار عنكبوت بسته اش هنوز ”در جهان پنجاه سال پیش می زید و به خیال خود با دادن یك امتیاز نمادین به ارباب قدیمی می كوشد دولت ”مستاجل خوش ندرخشیده را درازتر سازد . امروز پس از فروپاشی شوروی و سیاستهای اردوگاهها حتی ”در افریقای غربی نیز رژیمی را نمی توان یافت كه برای چند صباحی برقرارماندن این چنین دست به دامن ”فرانسه شود. ”

” كدام كشور خارجی است كه روی ماندگاری چنین رژیمی شرط بندی كند ؟ و به فرض كه انگلیسها ”بخواهند به رهائی جمهوری اسلامی بشتابند چه از آنها برخواهد آمد ؟ تا آخوندهای حاكم امتیازات واقعی هم ”در سیاست خارجی و هم ، تا حدكمتری ، حقوق بشر ندهند بریتانیا نیز نخواهد توانست امریكا را وادار به ”
تغییراساسی در سیاستش سازد ؛ و گرفتاری الیگارشی آخوندی در آنجاست . نه می تواند دست سنگین ”امریكا را از اقتصاد وسیاست خارجی خودكوتاه كند و نه قادر است امتیازات را بدهد . امریكائیان برای تند ”كردن تحولات در ایران آماده اند از خاتمی پشتیبانی های محدودی بكنند ولی نه آن اندازه كه گره از ”كاررژیم اسلامی بگشاید . ”

” رویداد دوم در شناعت خود از آن نیز در می گذرد . روزنامه اسرائیلی هآآرتص در یك پرده دری ”ویرانگر خبر گفتگوهای پسران رفسنجانی را با اسرائیلیان درباره معامله مالی برسر آزادی ١٣ یهودی ”ایرانی دستگیر شده انتشار داده است ، با جزئیاتی كه تكذیب را بی اعتبار می سازد . رئیس مجمع … كه ”یك روز با رویای رهبری از خواب بیدار می شد و روز دیگر بازگشت به ریاست جمهوری ، ظاهرا برای ”بالا بردن اعتبار خود خواسته است مشكل مالی رژیم را با دست زدن به غیرانسانی ترین شیوه ها آسان كند.”
” ”
” این پرده دری و چالش بی سابقه ، براورد اسرائیل را نیز - كه از نظر جمهوری اسلامی به دلائل گوناگون ”مربوط به منطقه و امریكا ، از كشورهای مهم بشمار می رود - از حكومت آخوندی نشان می دهد . دیگر ”سلاح ترور و یهودی آزاری كارگر نیست . ظاهرا در آنجا نیز مانند بسیاری كشورهای دیگر دارند به ایران ”پس از دارو دسته خامنه ای و رفسنجانی می اندیشند . ”

” اظهار بیمیلی رفسنجانی به كاندیدائی نمایندگی مجلس ، با آنكه در قانون انتخابات به رعایت او دست برده ”شد ، احتمالا جز یك" ژست" تاكتیكی نیست و اوپس از ناكامی در رسیدن به رهبری مجمع روحانیت ”مبارز، سخت آرزوی ریاست مجلس آینده را می پروراند ولی دیگر آن زمانها گذشته است كه قدرت سیاسی ”را بتوان در بده بستانهای محافل درونی رژیم دست به دست كرد و خامنه ای ها را به ولایت امر و ”رفسنجانی ها را به ریاست جمهوری رساند . نمایدگانی كه به این خاصه خرجی رای دادند همانها بودند كه ”روز ملی كردن نفت را خواستند به انگلیسها پیشكش كنند ( كدام دولتمرد بریتانیائی است كه امروز پروای ”روز 29 اسفند را داشته باشد ؟ ) و همان درجه نابینائی سیاسی را نشان دادند . حتی آن كارگزاران سازندگی ”نیزكه هنوز می خواهند بدنامترین و آلوده ترین شخصیت رژیم را در طرح اصلاح گام به گام جمهوری ”اسلامی وارد سازند ناگزیرند در میان مصلحت شخصی و وفاداری شخصی خود گزینشی كنند . ”

”***”

” طرح اصلاح گام به گام رژیم از ١٣۶٧/ 1988 در محافل "كارگزاران" بعدی اندیشیده شد . درفضای ”پس از جنگ و پس از خمینی ، كسانی كه مسئولیت اداره كشور را در دست گرفتند چاره ای جز اصلاح ”سیاستها وكاركردهای یك نظام بسته با اقتصاد "سوسیالیسم بازاری" - ابتكار نبوغ آمیز اقتصاد توحیدی ”روشنفكران جهان سومی اندیش ، دربرابر"سوسیالیسم بازار" نمونه راین كه به نظام اقتصادی آلمان بویژه ، ”وكشورهای حوزه رود راین بطوركلی ،گفته می شود - نیافتند . در شرایطی كه دولت و نهادهای انقلابی ”تقریبا همه موسسات اقتصادی قابل ملاحظه را یا مصادره كرده بودند یا در مالكیت داشتند و مافیائی از ”بازاریان و آخوندها بخش بزرگی از منابع كشور را در فعالیتهای غیرتولیدی و دلالی خود كنترل می كردند ”بازسازی و سازندگی و تعدیل اقتصادی ، شعارهای رایج شد . ”

” اصلاح رژیم در آن مرحله رنگ چینی داشت .دنگ شیائو پنگ ساالهای پس از مائو ( از ١٩٧۵ ) راه را ”نشان داده بود - نگهداری الیگارشی دربالا ، بازكردن اقتصاد از پائین . ولی ایران اسلامی بجای آن انقلابی دردكش و سمندرآسا ، یك بسازوبفروش فربه وحرباصفت داشت كه برای نگهداری الیگارشی ونابودكردن ”هر خطر احتمالی ، ماشین ترور را با سرعت تمام به راه انداخت و برای خرید هركس می شد یا می ”خواست ، درامد نفت را به گشاده دستی صرف كرد . بازكردن اقتصاد نیز در سیاستهای كژومژ ، و ”ابتكاراتی كه به سرعت پس گرفته می شدند ، وباز ترگذاشتن دست مافیای آخوندی -بازاری ، وگسترش ”بخش سوسیالیستی اقتصاد توحیدی خلاصه شد و درهشت سال دوره "سازندگی" سردار بسازوبفروشی ، به ”ناپدید شدن بخش بزرگی از دویست میلیارد دلار درامد نفتی و وامهای خارجی انجامید . در پایان آن دوره ، ””"سردار" می توانست ادعا كندكه در همه دوران تاریخ ایران ازمادها تاكنون آنهمه سازندگی نشده است - از ”جمله گشایش دو هزار طرح در یك روز به دست همان شخص ! ”

” چه در آن هشت سال و چه دردوسال گذشته هركه می خواست می توانست ببیندكه مساله ایران اقتصادی ”نیست و اصلاح جمهوری اسلامی می باید از سیاست آغاز شود ، به معنی از میان بردن انحصار قدرت ”سیاسی-مالی وپیاده كردن ماشین سركوبگری كه برای همیشگی كردن انحصار برپاشده است . سازش ”كنونی دو حناح اگر با این روحیه و این سرعت پیش برود به آن منظور نخواهد رسید . ولی آیا بر ماست كه ”پروای این را داشته باشیم ؟”

” در جامعه و سیاست ایران نیرو ها و عواملی پدید آمده اند كه تدبیرهای نیمه كاره جناحهای حكومتی را ”بیربط می كنند :”

‎ • یك طبقه متوسط میلیونی آگاه و عرفی ”secular ‎” كه هیچ بستگی به رژیم ندارد و می خواهد فرایند ”دمكراتیك را جانشین ولایت فقیه سازد ؛ افكار عمومیی كه دیده نمی شود ولی وزنه سنگینش گاه ”برای متوقف كردن و پس نشاندن افراطی ترین عناصر رژیم بسنده است . ”
‎ •” یك توده عظیم دانشجوئی در پیشاپیش طبقه متوسط كه آماده است رژیم را با همه تندی و صلابت ”كه اوست چالش كند .”
‎ •” رسانه هائی هم بیباك و هم پخته و ورزیده كه آشكارشد كه خفه كردنی نیستند . ”
‎ •انتخاباتی ، هر چه هم غیردمكراتیك ، كه در آنها رایها را می خوانند و با پیامدهای زلزله افكن ”اعلام می كنند ؛ جا افتادن روزافزون انتخابات به عنوان سرچشمه اقتدار سیاسی .”

” جناحهای رژیم فعلا فرصت دارند باهم چانه بزنند و معامله كنند . ولی آیا می توانند این پدیده ها و ”تحولات را یرگردانند ؟ ”