نازنین و میلیون ها دیگر

مستقیم ترین راه پیشرفت و امروزی شدن، دگرگونی رویکرد به زن در جامعه است. نگاه برابر به زن به غیر جنائی شدن فرهنگ کمک می کند.

روز 3 ژانویه امسال نازنین در دادگاهی در تهران به اعدام محکوم شد و اگر دیوان عالی حکم را ابرام کند به دار آویخته خواهد شد. به نوشته روزنامه اعتماد، نازنین 17 ساله روزی با خواهر زاده 15 ساله خود در پارکی در غرب تهران بودند و سه مرد به آنها حمله کردند و آنها را به زمین انداختند و قصد تجاوز داشتند. نازنین برای دفاع از خود به یکی از آنها با کاردی که در کیف داشت زخمی زد و دو دختر گریختند ولی مردان آنها را گرفتند و نازنین کاردش را به سینه یکی از آنان زد که از آن درگذشت. اگر نازنین از خود و خواهر زاده اش دفاع نکرده بود آنها را به جرم زنا به صد ضربه شلاق محکوم می کردند. در ایران که دختر 9 ساله را می توان به اعدام محکوم کرد و زنان در هر صورت محکوم اند از این خبر بی اعتنا گذشته اند. در امریکا خانم ها kristian.hvesser@gmail.com و لیلی مظاهری lmazaheri@gmail.com برای دفاع از او به گرد آوری امضا در زیر یک دادخواهی (تا کنون بیش از 170 هزار) و پول برای پرداخت به خانواده گناهکار اصلی و گرفتن رضایت آنها پرداخته اند و از ایرانیان کمک می خواهند. یک خانم ایرانی تبار دیگر، ملکه زیبائی سال گذشته کانادا نیز، به این پیکار پیوسته است.

باید امیدوار بود این کوشش ها بتواند جان دخترک بیگناه را در آن سرزمین بیداد، و از آن بدتر، بی اعتنا به جان و ارزش های انسانی، نجات دهد. نازنین یکی از هزار هاست. ولی می باید از میلیون ها، ده ها میلیون دیگر در سرتاسر جهان اسلامی و جهان سوم یاد کرد. از اینجا رشته سخن را به "ایان هرسی علی" وا می گذارم ــ همان که در هلند فیلمنامه ای درباره رفتار با زنان در اسلام نوشت و از بیم جان زیر نگهبانی 24 ساعته درآمد، و مهاجری مراکشی بنا بر تکلیف شرعی، "تئو وان گوگ" کارگردان فیلم را به فجیع ترین نحو در خیابان کشت. او به استناد گزارش 2004 مرکز کنترل دمکراتیک نیرو های مسلح در ژنو برپایه آمارهای سازمان ملل متحد ارقام زیر را می آورد:

هر سال میان 113 تا 200 میلیون زن در جهان از نظر جمعیت شناسی گم می شوند. چگونه؟
• سالی 5/1 تا 3 میلیون زن به دلائل جنسیتی کشته یا به مرگ واگذاشته می شوند.
• در کشور هائی که نوزاد پسر هدیه، و نوزاد دختر لعنت خدایان است دختران سقط یا نابود می شوند.
• زنان می میرند زیرا خوراک و دارو و درمان اول به برادران و پدران و شوهران و پسرانشان می رسد.
• در کشور هائی که زنان ملک مردان شمرده می شوند پدران و برادران، آنها را به دلائل "شرافتی" و "ناموسی" می کشند.
• عروسان جوان قربانی "مرگ های کابینی" می شوند زیرا پدرانشان کابین یا جهیزیه شایسته به شوهرانشان نداده اند. کشتن بسیاری از آنها با سوزاندن انجام می گیرد.
• دختران جوانی که در تجارت بیرحمانه جنسی کشته می شوند بیشمارند.
• خشونت خانگی در هر کشوری علت عمده کشتار زنان است.
• جان زنان چنان بی ارزش است که سالی ششصد هزار زن سر زا می روند.
• شش هزار دختر را در هر روز ناقص می کنند. بیشترشان یا می میرند یا در همه زندگی با دردهای فلج کننده دست به گریبانند.
• از هر پنج زن یکی مورد تجاوز یا اقدام به تجاوز قرار می گیرد.

* * *

ما در این جهان استثنائی غرب مگر به یاری چنین آمار هائی از آنچه در بیش از دو سوم جهان می گذرد آگاه شویم. اما حتا در این جهان استثنائی نیز زن بودن خطرناک ترین موقعیت هاست (خشونت خانگی، تجارت جنسی، تجاوز ....) تفاوت در آنجاست که هنوز، و تا زمانی که مهاجران اسلامی قدرت کافی برای سوء استفاده از آزادی ها و حقوق دمکراتیک و گذراندن قوانین اسلامی بدست نیاورده اند، و تا به اندازه کافی مسلمان و غیر مسلمان را در این سررمین ها نترسانده اند، می توان در این باره ها سخن گفت. و از آزادی گفتار است که اصلاح و دگرگونی بی دست یازیدن به زور می آید. خشونت بر زنان در این جامعه ها رو به کاستی دارد؛ بر خلاف جامعه های اسلامی که با برآمدن بنیادگرایان روز افزون شده ااست.

چرا جامعه های میزبان ما دربرابر جامعه های شوربختی مانند ایران استثنا هستند؟ یک نشانه-دلیلش رویکرد به زنان بوده است. در تمدن یونانی-رومی-اروپائی، ما به پدیده حجاب و چند زنی شرعی بر نمی خوریم. روی زن همواره گشاده بوده است؛ و زن با همه شهروند درجه دوم بودن، شهروند درجه دوم بوده است و نه یک دوم مرد و کشتزار او. بد ترین زیاده روی ها و کژروی های کلیسا نیز به پای احکام صریح و بیچون و چرا نرسید. پدیده ناموس در آن فرهنگ هرگز معنی و پذیرش وحشیانه ای را که در جامعه های آشنای ما هست نیافت. (ناموس واژه دیگری برای تکبر است، تکبر مردی که نگاه دیگری را بر ملک خود تاب نمی آورد، و به معنی بخشی از وجود زن که به مردان خانواده یا خاندان یا تبارش تعلق دارد بکار می رود.) سیسیلی ها، که هنوز به پای ایتالیائیان شمالی نرسیده اند، اندکی "ناموسی" تر بودند ولی تنه آنان بیش از دیگران به تنه مسلمانان خورده بود.

مستقیم ترین راه پیشرفت و امروزی شدن، دگرگونی رویکرد به زن در جامعه است. نگاه برابر به زن به غیر جنائی شدن فرهنگ کمک می کند. زنان با ورود در عرصه های گوناگون و شرکت در اداره جامعه روحیه انسانی تری به آن می دهند. در جائی که زنان نیز اختیارش را در دست داشته باشند کودک کشی مگر به عنوان جنایت، که هست، نخواهد بود. اما این تنها مردان نیستند که می باید راه به زنان بدهند. خود زنان می باید پیشگام شوند و از پذیرفتن، و حتی مشارکت در، تبعیض ها و جنایاتی که فرهنگ مردسالار بر آنان روا می دارد سرباز زنند. آن شش هزار دختری که هر روز ناقص می شوند به دست مادران و زنان نزدیک خود به چنان روزی می افتند. زنان ایران تا کنون نمایش خوبی داده اند ولی این بس نیست. هنوز سنگر اصلی خرافات و تسلیم و رضا به فرهنگ مرد سالارانه ای که نازنین ها را می کشد در توده زن ایرانی است.