زیر سایه تهدید کشتار جمعی

” سه کشوری که رئیس جمهوری امریکا "دولتهای نابکار" ”rouge” نامگذاشت به درجات گوناگون در کانون ”توجه جهانی اند، هر کدام به درجه و نوبت خود. عراق، کره شمالی، و جمهوری اسلامی از سوی امریکا ”سه کانون خطر برای جهان شناخته شده اند و تا بتوان دید، آینده تحولات جهانی زیر سایه سیاستهای امریکا و ”متحدان ش دربرابر این سه دولت خواهد بود. سه عضو"محور شرارت " نام دیگر نابکاران، با هم تفاوتها و ”همانندیهائی دارند.”

” کره شمالی یک جهان "ارول" ”Orwellی است ــ کمونیسم در صورت نهائی آن ــ که لنین و مائو احتمالا ”می خواستند و نتوانستند و استالین خواست و توانست. اگر دوزخ را بر روی زمین بتوان تصور کرد چیزی ”نزدیک به کره شمالی خواهد بود. کمونیستها در کامبودیا از کشتار بیشتری برآمدند(تا ۵/١ میلیون تن از ٧ ”میلیون جمعیت) ولی آن کشتار، بیش از آنچه در کره شمالی می گذرد به انقلاب فرهنگی و قحطی عمدی مائو ”شباهت داشت؛ گشادن دست نادانترین عناصر جامعه بود تا هرکه را خودی نبود یا تصور می شد نیست از ”میان ببرند. نزدیکی کامبودیای پل پت و چین مائو با کره شمالی سلسلهء "کیم" در رساندن یک برنامه ”سوسیالیستی به نتیجهء نهائی ناگزیرش بود که بینوائی و گرسنگی و پوسیدگی اجتماعی است. آنچه کره ”شمالی را از آن دو متمایز می سازد، نبود عنصر هرج و مرج است. نظام، بهمان اندازه سراپا جنائی شده ”است، ولی جنایت سازمانیافته و سیستماتیک هیتلری منهای عنصر جنون آمیز و اهریمنی آن؛ و صرفا برای ”نگهداشتن "نومانکلاتورا" برسرقدرت، و مجهز به تکنیکهای کنترل محض استالینی. (در"گولاگ" کره ”شمالی دویست هزار ناراضی همراه همسرانشان در انزوای کامل رها شده اند که با خوردن ریشه گیاهان و ”درختان وهرچه می یابند، مرگ از گرسنگی را دورتر ببرند). مرگ از گرسنگی، بهرهء توده های مردمی ”نیز هست که به حد" روبوت" پائین آورده شده اند. اما رهبر محبوب، فرزند رهبر بزرگ، در سغرش به ”روسیه، میزبانان خود را از تجمل امپراتوری شیوهء زندگی اش به شگفتی و شکایت انداخته بود. چپگرایان ”و جمهوریخواهان خطاناپذیر و طلبکار تاریخ و همیشه در سوی بازندهء آن، به این واقعیتها اصلا اعتنا می ”کنند؟

” عراق یک صورت خاورمیانه ای و گانگستری جنائی کردن سرتاسری حکومت است، کشتن به عنوان ”واکنش نخستین و راه حل نهائی؛ کشتن وزیر در نشست کابینه و باشندگان یک شهردر خواب؛ کشتن یک تن با ”چکاندن اسید در چشمخانه و بمباران یک شهر با گاز کشنده؛ و اگر در شیوه های کنترل از کره شمالی کم می ”آورد با درندگی بیشتر جبران ش می کند. کره شمالی در سرمای منجمد کننده نظام سیاسی اش هیچ جائی برای ”مضحکه ”farce” نمی گذارد. عراق، شسته در خون، مضحکه را به پوچی ”absurd” رسانده است. مقایسه ”ای میان چهره های رهبران کره شمالی و عراق، افعی دربرابر کفتار، بیش از یک معنای نمادین دارد. عراق ”کشوری است که کودکان برای خوراک برنامه های تبلیغاتی تلویزیون به گرسنگی و بیماری رها می شوند، و ”در همان حال در دوازده ساله تحریمهای سازمان ملل متحد، چهل پنجاه کاخ ریاست جمهوری ساخته اند که ”هرکدام دهها ساختمان در پردیس(محوطه)های چند کیلومتری خود دارند. گوشه ای از شکوه و عظمت یکی ”از آنها(ترکیبی از کاخ خسرو و کاخهای بابل، با رنگی از معماری دورهء اسلامی خودمان) در بازدید ”بازرسان سازمان ملل متحد به پردهء تلویزیونها راه یافت و دهان بینندگان را از شگفتی باز نگهداشت. رژیم ”کره شمالی در آن کشور همگن و یکپارچه از درون آسیب ناپذیر است؛ رژیم عراق در آن موزائیک سرهم ”بندی شده، مانند جمهوری اسلامی و به دلائل دیگر، همچون سنگی است که بر فنری نهاده اند. ”

” جمهوری اسلامی یک نمونه کامل شدهء مافیا در حکومت و به عنوان حکومت است. طبیعی ترین شکلی که ”یک حکومت اسلامی در یک جامعهء اساسا عرفیگرا و رو به پیشرفت می تواند به خود گیرد: فرو رفتن و ”هر چه فروتر رفتن در دروغ و پلیدی، گذاشتن پول بجای هر ارزشی، چنگ انداختن بر شریانهای جامعه، ”مجاز شمردن هر ناروائی به نام مذهبی که از آن هر چه می توان بیرون کشید و مانند موم در هر دستی می ”پیچد؛ یک غدهء سرطانی که ارگانیسم را فرا می گیرد. رژیمی است که نه کارائی سرکوبگران کره شمالی را ”دارد نه دست گشادهء خونسالاران عراق را، و در ترکیبی از تیمچه و حوزه ، دیواری از پول نفت برگرد ”خود کشیده است؛ جامعه را فاسد می کند تا بپاید. دربرابر پیکر یک لخت کره شمالی و نمایش پر سرو صدا و ”بیروح عراق، جمهوری اسلامی جنب و جوش لاشهء کرم گذاشته ای را دارد که از هر گوشه بر می آماسد. ”

” دولتهای "محور شرارت" که در وصف شان می باید از عناصر رمان بهره گرفت، تنها نمایندگان نابکاری ”و جنائی شدن حکومت نیستند. جهان سوم پر از مانندهای بیش و کم آنهاست. آنچه این سه دولت را در ردیف ”نابکار ترین آورده است و برجسته ترین وجه اشتراک شان بشمار می رود حتا تلاش خستگی ناپذیرشان برای ”دستیابی به سلاحهای کشتار جمعی نیست؛ قصد آنها به شانتاژ اتمی است. آنها می خواهند جهان را گروگان ”بگیرند. طبیعت این حکومتها و فرمانروایان شان چنان است که سلاحهای کشتار جمعی بویژه سلاح هسته ای ”بی تردید از سوی آنها به عنوان وسیله باجگیری بکار خواهد رفت. کره شمالی هم اکنون دست به چنین شانتاژ ”اتمی زده است. در دستهای صدام حسین و موجوداتی مانند رئیس جمهوری پیشین جمهوری اسلامی چنین ”سلاحهائی ابعاد خطرناکتر و زشت تری به خود خواهد گرفت. کسانی هستند که هند و پاکستان را به رخ می ”کشند و می پرسند چرا جمهوری اسلامی نه؟ اما هند یک دمکراسی است و پاکستان با هند روبروست که تا ”کنون در سه جنگ از آن شکست خورده است. هندیها از ترس چین و پاکستانیها از ترس هند اسلحه اتمی ”ساختند و هیچ کدام به آن نیاز ندارند. مانندهای عراق و جمهوری اسلامی چه می گویند؟

”* * *”

” اکنون امریکا برخود گرفته است که با تهدید این سه کشور مقابله کند. از میان آنها کره شمالی در بحرانی ”ترین موقعیت است. رژیم پیونگ یانگ همه قراردادها را زیر پاگذاشته به همه تعهدات خود پشت کرده است. ”با بکار انذاختن نیروگاههای اتمی و بیرون آمدن از عهدنامه های منع گسترش سلاحهای هسته ای و موشکی، ”سخت ترین چالشی را که می تواند عرضه کرده است. با اینهمه احتمال حمله به آن کشور از دیگران، حتا از ”جمهوری اسلامی، کمتر است. کره شمالی جز یک صنعت نظامی هیچ ندارد و پاک در برآوردن ابتدائی ترین ”نیازهای مردم درمانده است. مردم کره شمالی در همسایگی برادران جنوبی خود که چهارمین اقتصاد بزرگ ”آسیا را ساخته اند با گرسنگی دست به گریبان اند. برای یک رژیم در سراشیب سرنگونی، گرفتن هر مقدار ”کمک از دیگران حیاتی است. بهمین ترتیب، تحریم اقتصادی، اگر کار به آنجا بکشد، مرگبار خواهد بود. ”امریکا دربرابر کره از همکاری همسایگان نیرومند آن و قدرتهای منطقه ای برخوردار است. چین و روسیه ”و کره جنوبی و ژاپن به درجات مختلف آماده کمک به کاهش بحران اند.”

” در سازمان ملل متحد نیز دست امریکا در این بحران بر خلاف عراق بسیار نیرومند تر است. راههای زیادی ”برای متقاعد کردن رژیمی که نومیدانه به کمک خارجی برای زنده نگهداشتن جمعیت خود نیاز دارد هست و ”به خوبی احتمال دارد که سرانجام بازگشت پیونگ یانگ را به عهدنامه ها و باز گرداتدن ناظران کمیسیون ”انرژی بین المللی بیابند. ولی پس از همه اینها شانتاژ کره شمالی کارساز شده خواهد بود و در اینجاست که ”منطق سیاست امریکا دربرابر عراق آشکارتر می شود. از نظر امریکائیان، عراق کره شمالی بعدی است ، ”نه در گوشهء دور افتادهء آسیای شمال باختری بلکه در استراتژیک ترین منطقهء جهان. کره شمالی دیگر حتا ”از اندیشهء گرفتن کرهء جنوبی نیز افتاده است. جاه طلبی عراق صدام حسین از ایران تا هرجا را که چشمش ”در خاور میانه می بیند دربر می گیرد. این ملاحظه در کنار مقاصد ثابت شدهء صدام حسین در تسلط بر منابع ”نفتی خلیج فارس(هجوم به ایران و تصرف کویت) روشن ترین توضیح بر اصرار امریکا بر نابود کردن رژیم ”عراق تقریبا بهر بهاست.”

” نابود کردن رژیم صدام حسین(او چنان تسلط هیتلر آسائی بر کشورش دارد که حتا از رژیم بعثی نمی توان ”سخن گفت) جز با یک جنگ خارجی امکان ندارد. خیزش مردمی و حتا کودتا را می باید از مقولهء محالات ”شمرد. عراق کشور صد در صد رای موافق است ــ در روز رای گیری بی معنی برای ریاست جمهوری ”سلسله ای، یکی هم از هژده میلیون جمعیت به خود اجازه نمی دهد که بیمار شود. بهای هر چه بر دیکتاتور ”ناخوش افتد چنان سنگین است که سالهاست هیچ کس جرات ش را نیافته است. رژیمی است که دامادهای ”رئیس جمهوری را همراه نوه های خرد سال او دربرابر چشمان دختران ش می کشند؛ وهمین بس که دیکتاتور ”در نگاه کسی سایه ای از تردید ببیند تا فرمان کشتن او را بدهد ــ اگر خودش جابجا در بهترین سنت شیکاگوی ”دههء بیست، او را به اصطلاح گانگسترهای زمان "یخ نزند." مانند کره شمالی، هر راهی از درون بر ”عراقیان بسته است. (در امریکا این فکر پیش آمده بود که چین را راضی کنند که درها را بر گریزندگان کرهء ”شمالی بگشاید تا رژیم در گریز همگانی مردم، مانند آلمان شرقی و آلبانی سیزده سال پیش، فروریزد).”

” در دنبال کردن سیاست تغییر رژیم در عراق؛ چنانکه جمهوری اسلامی، امریکائیان به بیش از برطرف ”کردن تهدید سلاحهای کشتار جمعی نظر دارند. پیکار با تروریسم اسلامی، که از روی ادب تروریسم بین ”المللی می نامند، گوشهء دیگر این سیاست است. جمهوری اسلامی و عراق به ترور به عنوان یک ابزار ”معمولی سیاست و دیپلماسی می نگرند. جمهوری اسلامی بویژه در این زمینه به زیاده روی های بیسابقه ”افتاده است. برافتادن چنین رژیمهائی دست تروریستها را در همه جا ناتوانتر خواهد کرد. ولی امریکائیان ”بازبه دورتر می نگرند. استراتژی دراز مدت امریکا در پیکار با تروریسم اسلامی، دوران جنگ سرد را به ”یاد می آورد.”

” در نیمهء دهه چهل، جرج کنان استراتژی"جلوگیری" اتحاد شوروی را پیش نهاد که در دههء هشتاد با ”استراتزی"واپس نشاندن" ریگان جانشین شد. سیاست دفاعی ایستادگی جای خود را به سیاست تعرضی درهم ”پیچیدن داد که به فروپاشی امپراتوری شوروی کمک قاطعی کرد. اکنون رایزن امنیتی کاخ سفید "کاندولسا ”رایس" استراتژی دوسری را در رویاروئی با تروریسم اسلامی پیش نهاده است. از یک سر امریکا به خود ”حق می دهد که منتظر وارد شدن ضربت نماند و به حملات پیشگیرانه دست بزند(عراق). از سر دیگر بطور ”فعال به دمکراتیک شدن کشورهای منطقه (پیش از همه ایران) کمک برساند. مصر وعربستان سعودی در ”این استراتژی جای ویژه ای دارند. این هر دو دوستان امریکا بشمار می آیند و بیشترینه ای که از امریکا ”درباره آنها بر می آید اقدامات غیر مستقیم است. امریکائیان امیدوارند که با برانداختن صدام حسین، خود را ”از بستگی بهر دو رژیم آزاد کنند و آنان را به تجدید نظر در روشهاشان وادارند.”

” با همه شهرت تروریستی عراق و جمهوری اسلامی، خاستگاه تروریسم اسلامی در مصر و عربستان ”سعودی است. دیکتاتوری نظامی-امنیتی مصر با تسلیم ایدئولوژیک به سلفیان، توانسته است خطر تروریسم ”اسلامی را از خود به امریکا و اسرائیل برگرداند. سیل ادبیات و تبلیغات زهراگینی که از دانشگاهها و رسانه ”های همگانی مصر به سرتاسر خاورمیانهء عربی(همان بهتر که به عربها واگذاشته شود) جاری است بهترین ”زمینه ساز تروریسم از فلسطین تا پاکستان است. کشوری که زمانی مشعل فروزان انتلکتوئلی جهان عرب ”بود امروز به چنان پایهء فرهگی رسیده است که بزرگترین نویسندهء برندهء جایزهء نوبل آن به ضربهء کارد ”اسلامگرایان زخمی می شود و روشنفکر مقدم آن را مرتد و همسرش را بر او حرام می شمارند و او به ”گریز از کشورش ناگزیر می شود ــ همه در میان قبول عام و در پناه حکومت.”

” عربستان سعودی در اختیار وهابیان، با میلیاردهای نفتی خود خزانه دار دهها هزار گروه و مدرسه در ”جهان اسلامی است(همان بهتر که به اسلامیان واگذاشته شود) که مغز میلیونها را با یاوه های خطرناک می ”انبارند و آموزه های مرگبار شان تا بهشت آرامش و رواداری بالی رسیده است. هر دو کشور دربرابر بنیاد ”گرایان خود آسیب پذیرند. دمکراسی برای انها بیشتر به تسلط قانونی و رسمی رادیکالیسم اسلامی خواهد ”انجامید. استراتژی امریکا دست کم در این دو کشور "دوست" خود با دشواریهای حل نشدنی روبرو خواهد ”بود. در هرجای دیگر نیز امریکائیان می باید منتظر دشواریها، از جمله کارشکنی دوست و دشمن باشند.”

” با اینهمه امریکائیان به کامیابی خود در دراز مدت خوشبین اند. کمک به دمکراتیک کردن سرزمینهای ”اسلامی، هر چه هم در بیشتر آنها ناممکن به نظر آید، تنها در چشم مانندهای چپ تراژیک ایران ناپسند می ”نماید؛ و کشتن رهبران القاعده در یمن یا حمله به عراق را بسیار کسان، از جمله در میان توده های مردم ”ایران، دربرابر رفتار القاعده و صدام حسین می نهند. از این گذشته آنها جنگ سرد را دربرابر دشمنی به ”مراتب سهمگین تر از اسلامیان قرون وسطائی گذشته نگر، اگرچه دست یافته به سلاحهای کشتار جمعی و ”آماده خودکشی، بردند. اسلام رادیکال با همه خطر خود، سر در نشیب دارد. این تمدنی است به پایان راه ”رسیده که چاره ای برای آن جز همگام شدن با جهان امروز نیست. همه نیروهای ترقی برضد آن درکارند. ”پیام مرگ و ویرانی آن از مرگ خودش خبر می دهد. سرکنده ای است که در دست و پا زدنهای احتضار ”بهرجا خون می پراکند. ”

”* * *”

” چه کسائی خوش شان بیاید و چه نیاید، واقعیات شرایط جهانی چنان پیش آورده که امریکا به صورت گونه ”ای ژاندارم در چار گوشه جهان پدیدار شود. تا ده پانزده سالی پیش شوروی هم می بود و دو کشور به رقابت ”یکدیگر در هر جا تخم فساد می پراکندند و بسیاری از ناپسند ترین رژیمها را بر ملتها تحمیل می کردند و گاه ”و بیگاه به سرزمینهای دیگران می تاختند تا به دست حریف نیفتد. فرانسه در گوشهء خودش، در افریقای ”باختری، یک شکارگاه اختصاصی داشت با اقتصادهای زائدهء "متروپل" و لشگر کشی های گاهگاهی ــ هنوز ”هم به درجهء کمتری چنین است و هیچ کس از فرانسه نمی پرسد در افریقا چه می کند؟ کشورهائی درپی ”سلاحهای هسته ای می بودند و چندتائی بدان دست یافتند. دنیائی بود که چون پایان یافته هیچ کس نمی باید ”حسرت ش را بخورد. امروز جهان یک ابر قدرتی است و به این دلیل بدتر نشده است. جنگ هنوز روی می ”دهد ولی نه مانند ویت نام به دلیل جلوگیری از گسترش کمونیسم است نه مانند افغانستان به دلیل جلوگیری از ”گسترش نفوذ یک قدرت بالقوه متخاصم. در دهه نود امریکائیان برای بیرون راندن نیروهای متجاوز عراق از ”کویت؛ و به اصرار اروپائیان برای جلوگیری از کشتار و پاکشوئی قومی در یوگوسلاوی پیشین؛ و برای ”پایان دادن جنگ داخلی سومالی به نیروی نظامی متوسل شدند. در نخستین سالهای سده تازه به تلافی حمله ”فاجعه بار تروریستی القاعده جاگیر شده در افغانستان به آن کشور حمله بردند و اکنون در تدارک جنگ دوم و ”قطعی با عراق هستند. ”

” واقعیت آن است که پس از فروپاشی شوروی وایو(خلا)ئی در جهان پیدا شد که ناچار می بایست پرشود. ”اروپا به خود مشغول و نا آماده است و ناتوانی اش را در یک دیپلماسی تاخیری می پوشاند. دیگران به خود ”مشغول تر و نا آماده تر، دنبال هر کمترین سودی هستند که از خطرناکترین معاملات هم شده ببرند. سازمان ”ملل متحد، هست و بهانه خوش ظاهری برای هیچ کار نکردن. سازمانی است بیشتر از دولتهای جهان ”سومی، یک قلم 56 کشور اسلامی، عموما نمونه های فساد و زورگوئی به مردم خود و هر که زورشان ”برسد و بسیاری از ایشان آمادهء دست زدن به تروریسم و کمک به تروریستها. از سازمان ملل متحد جز ”نگهداری وضع موجود و بدتر شونده انتظاری نمی رود، مگر آنکه نیروئی به صورت یک یا چند قدرت ”بزرگ پشت سر آن باشد. در بحث قطعنامه ١۴۴١ ( بازرسی بی قید و شرط از عراق) سه عضو دائمی ”شورای امنیت آنقدر سر دواندند که امریکا تهدید کرد سازمان ملل متحد را به روز جامعه ملل خواهد انداحت و ”در آن اثنا عراقیها طبعا فرصت یافتند که بیشتر پنهان کاری کنند. (از مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنی ”هم نمی توان گفت که همان جامعه ملل سالهای میان دو جنگ است).”

” کسانی که از مداخلهء امریکا انتقاد می کنند می باید تا پایان خط فکری خود بروند. در این جهانی که ”تروریسم یک رویداد روزانه است و سلاحهای کشتار جمعی بی دشواری زیاد، سلاح بعدی تروریسم ”خواهدبود و در این جهانی که اگر به خود گذاشته شود گسترش سلاحهای کشتار جمعی ، از هسته ای تا ”شیمیائی و بیولولوژیک، بهر کشور کوچکی هم خواهد رسید، آیا می توان به انتظار اقدامات سازمان ملل ”متحد یا مانندهای فرانسه و روسیه و چین نشست؟ (همین تازگی از آپارتمان چند عرب در لندن "رایسین" ”بدست آمد که خطرناکترین گاز کشنده است). دم از صلح و حقوق بشر زدن درست است ولی پشت سرش ”چیست؟ صلح جویان در خیابانهای کشور های آزاد تظاهرات می کنند ولی پاسخ مانند های کره شمالی و ”عراق کدام است؟ در سئول به تازگی هزاران تن گرد آمدند و دعای صلح خواندند. پاسخ آنها در پیونگ یانگ ”با تظاهرات یک میلیونی به پشتیبانی از زیرپا گذاشتن عهدنامه های بین المللی و گام نهادن بر لبهء پرتگاه اتمی ”داده شد.”

” در فاصلهء اشغال کویت و آماده شدن امریکائیان برای جنگ زمینی و در حالی که بمب افکنهای امریکا ”ظرفیت واقعی جنگی عراق را خاکستر می کردند صدها شخصیت و گروه صلح جو به بغداد رفتند و خوراک ”تبلیغاتی برای تلویزیون عراق فراهم کردند و جز لبخند چیزی نگرفتند. هر دیدار با اهمیت با تظاهرات صدها ”هزار نفری عراقیان در پشتیبانی از اشغال کویت پاسخ داده شد. عراقیان با همه خواهش و تمنای مسالمت ”جویان از جای خود تکان نخوردند، تا تانکهای امریکائی به حرکت درآمدند و آنگاه بود که نیروهای عراقی ”گرانبار از تاراج خانه های کویتی، راه گریز در پیش گرفتند. هنگامی که یک طرف با منطق ویژهء خود ”عمل می کند و ارزشها و کارکردهای دیگران، و پیشرفته تران، در چشمش جز نقطه ضعف هائی نیست که ”می باید بهره برداری شود، ناچار می باید شیوه های دیگر تفکر و عمل را جستجو کرد.”

” در بحران یک دو سالهء گذشته خاطرهء سالهای سی، سالهایی که به نقل از عنوان کتاب کندی(رئیس ”جمهوری) "انگلستان خفته بود" بسیار یادآوری شده است. صدام حسین البته به گرد هیتلر نمی رسد. ولی ”سلاح هسته ای هر معادله ای را بهم می زند. در آن سالها نیز اکثریتی در اروپای باختری تا پایان تلخ از شیوه ”های مسالت جویانه، از مذاکره و دیپلماسی، هواداری کرد. "رنانی" و "آنشلوس" و "مونیخ" پشت سر هم ”آمدند و دیکتاتور همچنان بر طبیعت خود رفت تا کار به جنگ جهانی و هولو کاست و از میان رفتن صد ”میلیون انسان کشید. امروز را با هفت دهه پیش مقایسه نمی توان کرد ولی درس سیاسی و اخلاقی یکی است: ”کانون خطر را هر چه زودتر می باید نابود کرد. اگر افغانستان القاعده را آزاد نکرده بودند امروز دنیا با ”پاکستان القاعده و زرادخانهء هسته ای آن روبرو می بود، و با صدها هزار رزمنده از اندونزی تا مراکش که ”کم و بیش آزادانه فعالیت می کردند و از ناتوانی امریکائی که به دوران کارتر بازگشته بود نیرو می گرفتند؛ ”و لابد نروژی های صلح جو نیز زمانی در آینده بوش را به دریافت جایزهء صلح نوبل مفتخر می داشتنند. ”

”* * *”

” ایران در این میانه کجاست؟ جمهوری اسلامی نه هنوز مانند کره شمالی به سلاح هسته ای دست یافته است ”و نه از نظر دورنمای تغییر رژیم در وضع عراق است. اکنون بویژه با نیازی که امریکائیان به آرام ”نگهداشتن پشت جبههء خود دارند و هزار دوست برای شان کم است، رژیم اسلامی هر چه هم به منافع ملی ”ایران بی اعتنا، نمی تواند از آنچه بر عراق می گذرد ناخرسند باشد. نابودی صدام حسین اشگی به چشم هیچ ”ایرانی نخواهد آورد و روابط دراز مدت جمهوری اسلامی با عناصر مهمی از مخالفان صدام حسین عاملی به ”سود آن در آیندهء پس از دیکتاتور عراقی است. هر چند در این باره مبالغه نمی باید کرد و امریکائیان صد و ”پنجاه هزار سرباز از ١٥ هزار کیلومتری نیاورده اند که دست جمهوری اسلامی را در عراق نیرومند سازند.”
آنچه اهمیت دارد موقعیت ایران پس از فارغ شدن امریکا از بحرانهای کره شمالی و عراق است و در آن ”هنگام است که یک مایه ء نگرانی ملی به مرکز توجه بین المللی خوهد رفت. میهن ما روی یک بمب ساعتی ”اتمی نشسته است و پس از دو عضو دیگر محور، نوبت جمهوری اسلامی خواهد رسید.”

” به گزارش طبقه بندی نشدهء سی. آی. ا. به سنا در بارهء گسترش سلاحهای کشتار جمعی به سنای امریکا که ”در ١١ ژانویه ۲٠٠٣ انتشار یافته است جمهوری اسلامی با همکاری چین و شوروی پیشرفتهای مهمی در این ”زمینه کرده است و بسیاری مولفه های لازم را برای ساختن سلاحهای هسته ای و شیمیائی و زیست شناسی در ”دست دارد. هم اکنون بمبها و گلوله های توپ برای پرتاب مواد کشندهء شیمیائی و زیست شناسی آماده شده ”اند و جمهوری اسلامی پس از تولید موشکهای برد متوسط دست به کار ساختن موشکهای قاره پیماست. ””(برای خواندن گزارش می توان به ”www.iranvajahan.com” نگاه کرد). ”

” از ملی گرایان و چپگرایانی که از حق جمهوری اسلامی به دستیابی به وسائل "دفاع" از خود پشتیبانی می ”کنند گذشته، هر ایرانی علاقه مندی که به بیش از گپ زدنهای وقت گذران به سرنوشت کشورش می اندیشد ”می باید این پرسش را بکند که رژیمی که هیچ نمایندگی از سوی مردم ایران ندارد چگونه می خواهد با ”سرنوشت ملی بازی کند؟ در این تردید نمی باید داشت که امریکائیان، به حق یا ناحق، نخواهند گذاشت ”جمهوری اسلامی کره شمالی دیگری شود و اگر دیپلماسی به جائی نرسد می باید بدترین احتمالات را داد.”