اصلاحات ومعمای انتخابات

””””” نزدیک شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی، اصلاح طلبان درون و بیرون را به حرکت های ”تازه ای اندخته است که قصدی جز ادامه وضع موجود و زمان خریدن برای آینده ای که هر چه ”دور تر شده است ندارد. این دو اردو، که هر روز بهم نزدیک تر می شوند، در دید و ”استرتژی چنان شباهتی یافته اند که جز موقعیت مکانی تفاوت بزرگی میانشان نمی توان یافت. ”آنها چه در بیرون و چه در درون، شرکت نکردن اکثریتی از مردم را در انتخابات زمستان آینده ”مسلم گرفته اند و اکنون به جائی رسیده اند که یکی از ایستا ترین ذهنها در میان رهبرانشان در ”ملی مذهبی ها نیز سرانجام معتقد شده است که از دوم خرداد و با انتخابات به جائی نمی توان ”رسید و«باید فکر تازه ای کرد.»”

” از این فکرهای تازه می توان مجموعه کوچکی فراهم آورد. کسانی، از اعضای دولت و ”نمایندگان کنونی مجلس، نگران آینده، دنبال حفظ امتیازات خود به هر بها هستند و فکر تازه شان ”راه آمدن با جبهه پیروزمند موتلفه مافیا-حزب الله است که در تحلیل آخر نه از شکست در ”انتخابات می ترسد، نه به پیروزی در آن نیاز دارد. پاره ای سخنان که از ائتلافهای انتخاباتی بر ”سر زبانهاست و تکذیب هائی که محافل قدرتمند می کنند گوشه ای از نیاز این گروه دوم ”خردادیان و ناز قدرتمندان را باز می نماید. احتمال دست زدن، و به نتیجه رسیدن این فکر تازه ”از سوی عناصری از اصلاحگران، پس از چانه زنی ها و امتیاز دادنهای لازم، بسیار است و ”پایان مناسبی برای یک گروه سیاسیف پای در سنت مذهبی، خواهد بود که همه اعتبارش را از ”عوامفریبی و پشت پا زدن به اعتماد مردم گرفت.”

” گروههای دیگری، بهمان اندازه دست و پا زنان، وهمچنان چنگ در استراتژی شکست ”خورده، می کوشند مردم دلسرد چند بار فریب خورده را باز پای صندوقهای رای بکشند تا ”حضور نمادین شان در سیاست ایران همچنان حفظ شود و دستاویزی برای توجیه خود به عنوان ”یک نیروی سیاسی داشته باشند. اینان سالهاست بی اثری و دنباله روی استراتژیک خود را از ”جمهوری اسلامی، زیر پوشش دفاع از جمهوریت رژیم در برابر زیاده روی های اسلامیت آن ””(و نه خود اسلامیت که اجازه چنان زیاده روی ها را بسته به اصل «مترقی» تعبیر و اجتهاد، می ”دهد) برده اند و اگر از آنها بپرسند چرا عملا از ادامه وضع موجود دفاع می کنید، به امید سراب ”مانند اصلاحات مسالمت آمیز و گام بگام و قانونی حوالت می کنند، و روزگار می گذرانند.”

” لحن نومیدانه و گاه لابه آمیز سخنگویان جبهه شرکت در انتخابات زمستانی مجلس، در درون ”و بیرون خبر از شکستی در دید سیاسی و جهان بینی می دهد که می بایست همان پیش از انقلاب ”به کناری انداخته می شد، ولی بیست و پنج سال است که با همه تجربه های نافرجام، پا برجاست. ”بیست و پنج سال است زیر فشار واقعیات، پوست می اندازد و همان می ماند. یافتن چاره ”موقعیت ایران که بیست و پنج سال پیش دشوار می بود و اکنون به لطف مبارزات آزادیخواهان ”مترقی و مردمی، یاس آور شده است، در پیچیدن در مذهب نیست. باید اصلا از این قالب بدر ”آمد و «خشت نو از قالب دیگر» زد. اگر احیانا آن خشت شکلی یافت که بکار ایران آمد ولی ”سراسر به خواست پاره ای مدعیان نبود، مهم نیست؛ چون خود آنها اهمیتی را که به خویش می ”دهند ندارند. مردم ایران نباید تا نسلها تاوان اشتباهات و گمراهی های یک طبقه سیاسی را ”بدهند.”

” گیریم هواداران شرکت در انتخابات، مردم را متقاعد کردند و آنها این بار هم رای دادند و باز ”سازشکاران ناتوانی، از جبهه مشارکت و ملی مذهبی، را به مجلس فرستادند، در انتخابات آینده ”ریاست جمهوری چه خواهند کرد؟ آیا به مردم خواهند گفت که به یکی از نامزدهای مقام ”رهبری برای ریاست جمهوری رای بدهند؟ رای دادن در انتخابات یک عمل تاکتیکی است. تا ””١۳٧٦/١۹۹٧ کسی سودی در این تاکتیک نمی دید. از آن سال با دگرگونی شرایط در جمهوری ”اسلامی، انتخابات را می شد چون وسیله ای برای برهم زدن تعادل رژیم بکار برد. از دومین ”انتخابات ریاست جمهوری، این تاکتیک بی اثر شد. از سوئی موتلفه مافیا-حزب الله توانست ”شیوه های خرد کردن تدریجی و گام به گام را جانَشین اصلاحات تدریجی و گام به گام سازد ( ”روسها در جنگ دوم جهانی، تاکتیک سایش برق آسا را به مصاف جنگ برق آسای آلمانها ”فرستادند. ) از سوی دیگر اصلاحگران نشان دادند که اگر چه رای مردم را می خواهند ولی ”بهمان اندازه بقیه حکومت اسلامی به مردم بی اعتقادند و حتا از آنها می ترسند.”

” در آن چند سال که تاکتیک شرکت در انتخابات سودی می داشت، یک بخش مبارزان یک ”بعدی، هوادار تحریم بود و سودمندیها را یا نمی دید یا درنمی یافت. امروز که سودمندی در ”میان نیست یک بخش دیگر مبارزان یک بعدی، خود را دربرابر بیهودگی شرکت در انتخابات به ”نافهمی می زند و یا اصلا اهمیتی بدان نمی دهد. اما یک تاکتیک ممکن است زمانی خوب و ”زمانی بد باشد؛ و دید ایستا در هیچ زمینه ای بویژه امور تاکتیکی به مبارزه کمک نمی کند. هنر ”رهبری در این است که پابرجائی بر اصول و استواری در استراتژی و انعطاف پذیری تاکتیکی، ”هم دریافته و هم نگهداشته شود ــ هر کدام در جای خود. ”
” ”
” گروههای سومی یک ائتلاف بیرون از حکومت اسلامی را شامل عناصری از درون و ”بیرون پیشنهاد می کنند. اینان از شرکت مردم نا امید شده اند و سودی در چنان فراخوانی نمی ”بینند و ناگزیر تن به بیرون رفتن متحدانشان از حکومت داده اند. چنان ائتلافی برگرد ”جمهوریخواهی خواهد بود که گویا با مدرنیته و دمکراسی و عدالت اجتماعی و هر چه خوبان ”همه دارند یکی است (می توان دیکتاتوری همه عمر و موروثی، و کودتا و حکومت «هونتا» ”های نظامی و حزبی را به فراوانی بیشتر، بر آنها افزود.) این راه حل سوم به نظر نمی رسد به ”حال مردم ایران تفاوت زیادی کند زیرا سالهاست عملا چنین ائتلافی بوده است و اعلامش اهمیت ”چندان نخواهد داشت. برای خود نیروهای ائتلافی نیز جز یک پس افکنی (فرجه) چیزی نخواهد ”آورد. مسئله مهم در شیوه مبارزه و بیم سرنگونی رژیم، و یکی شمردن آن با خونریزی و هرج ”و مرج است که دوم خرداد و موتلفان بیرونی آن را به گل نشاند. ”
” ”
” در این زمینه هواداران سرنگونی، این روزها یک یادآوری دیگر می توانند به ائتلاف ”مخالفان مشروط و مخالفان وفادار رژیفم بکنند: انقلاب مخملی با چند گام بلند در گرجستان به ”مرزهای ایران نزدیک شده است.”