در چشم توفان و بر لب آتشفشان

اصطلاح تروریسم بین المللی که نام دیگر تروریسم اسلام بنیادگرا یا به گفته خودشان اسلام ”راستین است، پس از یازده سپتامبر ٢۰۰١ وارد واژگان سیاسی شد و هر چه می گذرد هم با ”مسما تر است و هم چهره اسلامی راستین خود را بهتر نشان می دهد. پس از کشتار های کوری ”که از بالی تا ریاض و استانبول صد ها کشته و زخمی، عموما مسلمانان، برجای گذاشته این ”چهره واقعی را چنین می توان تصویر کرد:”

ــ جهان با جنبشی روبروست که هزاران جنگنده، و صدها هزار بلکه میلیونها هوادار در میان ”مسلمانان دارد. این جنبش می خواهد کفر را از روی زمین بردارد و کفر برایش هر چه جز ”خود اوست. غیر مسلمانان و مسلمانانی که با آنها نشست و برخاست دارند یا شیوه زندگی آنها را ”پذیرفته اند؛ حکومتهای جامعه های اسلامی که شریعت نبوی را بی هیچ گذشت و تعدیل عمل ”نمی کنند؛ و حکومتهای جامعه های اهل کتاب که تسلیم فرمانروائی اسلامیان راستین نمی شوند، ”کفر جهانی را می سازند. ”
” ”
ــ شیوه برقراری مدینه النبی نبرد مسلحانه است زیرا به موجب سنت می باید با کافران به زبان ”شمشیر سخن گفت، همان گونه که از سده هفتم میلادی معمول شد: یک دست شمشیر و دست ”دیگر کتاب، و گزینش با خود کافران است.”

ــ از آنجا که شمشیر مدتهاست جز به درد تشریفات نمی خورد و کتاب به خرج کسی، حتا ”بسیاری از مردمان جامعه های اسلامی، نمی رود و پیروزی لشگریان اسلام در میدانهای نبرد ”از سیصد و پنجاه سال پیش هر چه ناممکن ترشده است (اگر ناممکن تر شدن ممکن باشد،) حکم ”حق را می باید به وسائل دیگری جاری کرد. اگر زور اسلام به سپاه کفر نمی رسد مردم عادی ”در کوچه و خیابان و کافه و بانک و اداره فراوانند و مایه اش مقداری مواد منفجره و چند اتومبیل ”ساخت همان دنیای کفر است و چند تنی از جان گذشته که اگر هم در زندگی به جائی نمی توانند ”برسند می توانند خود یا اتومبیل خود را بهر جا جمعیت بیشتری است برسانند.”

ــ شبکه حوزه ها و مدارس مذهبی و مسجدها که در ایران به سالهای دراز با پولهای دولت‎ ‎” و ”بازار، و در بقیه جهان اسلامی با سرمایه گذاری عربستان سعودی در دهها هزار مسجد و ”مدرسه، برپا شده زیرساخت شگرفی برای این جنبش فراهم آورده است. تبلیغات و «آموزش»ی ”که در این نهادها به نسل پس از نسل بیسوادان خشک مغز داده شده است و می شود ارتشی پدید ”آورده است که منتظر الهام دهنده و فرماندهی بود و آن را نخست در خمینی و سپس در بن لادن ”یافته است. ”

ــ باز بنا بر سنت، جنبش نیاز به پایگاههای حکومتی داشت، کشورهائی که بتوان منابع و ”مردمانشان را به خدمت گرفت و ازآنها پایگاههائی برای حمله به کفر بین المللی ساخت. ایران ”بزرگترین غنیمتی بود که به چنگ جنبش افتاد و آن را، همچنانکه در سده هفتم برای اسلام، از ”زمین کند. پیروزی در افغانستان که اسلامیان به یاری حیاتی امریکا به دست آوردند ولی به ”روی خودنیاوردند بقیه کار را انجام داد. ایران نمونه کامل تر یک دولت تروریست بنیادگرا را ”به جهان بخشید و افغانستان بزرگترین پایگاهی را که به یک گروه تروریست بین المللی داده شده ”است در اختیار گذاشت. پیش از آن سوریه و لیبی تروریسم را به عنوان یک سیاست رسمی ”عمل می کردند ولی چه در پیام و چه در دامنه امکانات با ایران و افغانستان قابل مقایسه نمی ”بودند و بهر حال در تعریف تروریسم بین المللی نمی گنجیدند. افغانستان پیش از آنکه به کمال ”امکانات خود، از جمله فاسد کردن سراسری پاکستان، برسد از چنگ تروریسم اسلامی بیرون ”کشیده شد ولی ایران، کشوری پیچیده تر از هر چه جهان در این منطقه تجربه کرده، چیز دیگری ”است. ”

ــ میدان عمل تروریسم اسلامی هر جاست که آسان تر بتوان ضربت را وارد کرد ولی سرزمینش ”خاور میانه است، یک تعریف فرهنگی بیش از جغرافیائی، که جای بالکان سده نوزدهم را در ”سده بیستم گرفت. در دهه های پایاتی سده نوزدهم، که تا ١۹١۴ کشید، بالکان منطقه بحران خیز ”جهان بود که همانگونه که بیسمارک پیش بینی کرده بود جنگ بین المللی از کوچه و خیابانهای ”یکی از شهرهای آن زبانه کشید. خاور میانه از نیمه سده بیستم همان نقش بحران آفرینی را دارد ”و در آغاز سده بیستم به جنگ جهانی تازه ای دامن زده است. ”

ــ چنانکه ساموئل هانتینگتون در کتاب دیده گشای خود پیش بینی کرد چالش تروریسم اسلامی، ”فرهنگی است. دمکراسی های لیبرال غربی، که بنا بر طبیعت، بهترین پناهگاه دشمنان و مخالفان ”خویش اند، برخلاف آلمان قیصری یا هیتلری و شوروی کمونیست ولی از هر نظر دنباله روسیه ”امپراتوری، در رقابت با یک ابر قدرت بر سر منابع اقتصادی و سرزمین های استراتژیک ”نیستند. حتا آلمان هیتلری که نزدیک ترین نمونه یک چالش فرهنگی می بود (با افسانه برتری ”نژادی و ماموریت «پالایش» جنایتکارانه اش) در قالب هنجارهای بین المللی می گنجید و برای ”چانه زدن و پیشبرد هدفهای خود از راههای معمول دیپلماسی و بازرگانی آمادگی می داشت. ”بنیادگرائی اسلامی درپی نابود کردن هر چه جز خود است و ارتباط دیپلماسی و بازرگانی را با ”کافران حرام می شمارد و اگر هم زمانی بدان ناگزیر شود لابد به آن عنوان مردار خواری (اکل ”میته) می دهد. ”

ــ با کشیده شدن جنگ به ترکیه که آن را یک میدان اصلی کرده است روند گسترش تروریسم ”اسلامی آشکار تر می شود. ترکیه کشوری اسلامی است و اکثریت بزرگ پنجاه و چند کشته و ”چهارصد زخمی استانبول، مسلمانانی‎ ‎” بودند بجای آورنده ”practicing” ، مانند مانند عموم ترکان. ”ترور اسلامی با کشتن هر که پیش آید و به شمار هر چه بیشتر، بنا به طبیعت نیهیلستی تروریسم ”عمل کرده است. ولی پیامش روشن است. حتا اسلام آوردن کافی نیست؛ تنها یک راه پیش پای ”کسانی که نمی خواهند کشته شوند وجود دارد: سر نهادن به اسلامی که ازبنیادهای سده هفتمی ”سر برآورده است و یک گروه کوچک به زور خودروهای پر از بمب و کامیکازهای کور خود ”تحمیل می کند. آنها که دنبال تعریف تروریسم می گردند دیگر نمی باید مشکلی داشته باشند؛ ”تروریسم را با شیوه ها و اسبابش می باید تعریف کرد وگرنه هر تروریستی خود را جنگاور ”آزادی یا پرسه زن بهشت می شمارد.”

”* * *

” تا امریکائیان هدف تروریسم اسلامی می بودند دیگران می توانستند به دادن اندرزهای ”حکیمانه در باب پرهیز از زور و سودمندی های دیپلماسی پردازند، و تا سرزنش امریکا بروند ”که اصلا گناه خودش است. مردمانی که چیزی بیش از راهنمائی و غر زدن در دست ندارند، یا ”در هر چه ضد امریکائی، حسنی سراغ می کنند، می توانستند دربرابر پیام صریح و خونین ”بنیادگرایان، سخن هانتینگتون را به سخره بگیرند و منکر شوند. ولی امروز در عراق و ”افغانستان کارمندان صلیب سرخ و سازمانهای کمک غیر دولتی را می کشند و به محله مردم ”معمولی کامیونهای پر بمب خود را می فرستند و در عربستان سعودی و ترکیه و اندونزی و ”پاکستان و کنیا بیشتر قربانیانشان مسلمانان هستند. ترور اسلامی سایه خودرا بر هر جا و هر ”کس گسترده است و زبان و منطقی دارد که با جامعه بین المللی بیگانه است. امروز حتا ”فرانسویان که دست تروریسم اسلامی را در حملات بر ضد یهودیان فرانسه می بینند و نگران ”باز برخاستن موج ترور دهه هشتاد در کشور خویش اند آمادگی بیشتری برای پیوستن به امریکا ”و انگلستان نشان می دهند. تروریسم بین المللی صرفا یک پدیده ضد امریکائی نیست، هر چند ”تروریستها در هر گام، امریکا را به عنوان تنها ابر قدرت رویاروی خود می بینند و ترجیح می ”دهند نخست آن را بشکنند تا بقیه به آسانی فرو ریزند. ”

” جنگ با تروریسم اسلامی و یاران و پناه دهندگان تروریستها دیگر هیچ شوخی بر نمی دارد و ”در اینجاست که پای جمهوری اسلامی و در نتیجه ایران نیز به میان می آید. پیشینه تروریستی ”گسترده و مسلم جمهوری اسلامی عاملی است، ولی از آن مهمتر نقشی است که هم اکنون در ”عملیات تروریستی عراق و ترکیه دارد. پیوند شوم رژیم آخوندی با القاعده برای امنیت ملی ”ایران همان اندازه خطرناک است که تلاش آن برای دستیابی به سلاحهای هسته ای بهر وسیله. ”رهبران جمهوری اسلامی که با ترور به قدرت رسیدند و با ترور زیسته اند (از همان روزهای ”فدائیان اسلام) «درچشم توفان» و بر لب آتشفشانی که دو سوی ایران را در کام خود کشیده ”است استراتژی بردن جنگ به خاک دشمن را برای دفاع از خود درپیش گرفته اند. ”‎ ‎سخنانی که ”محافل نزدیک به وزارت دفاع و مقامات امنیتی امریکا درباره ایران به عنوان یک پایگاه ”عملیات تروریستی در عراق می گویند دست کم خبر از تهدیدی بالقوه می دهد. حملات ”تروریستی اخیر در ترکیه وضع را خطرناک تر کرده است. مقامات ترکیه که پیشینه طولانی از ”تروریسم جمهوری اسلامی در ترکیه دارند هم اکنون از ارتباط تروریستها با القاعده در ایران ”سخن می گویند. شایعاتی است که الظواهری، نفر دوم القاعده، در تهران دیدارهائی با بالا ترین ”مراجع حکومتی داشته است.”

” سیاستهای جمهوری اسلامی البته پیچیده است و حکومت دوگانه در تهران، بازی دادن های ”دیپلماتیک را آسان می کند. یک حکومت، آنکه اختیارتصمیم گیری دارد، هر چه بتواند برای ”شکست امریکا در عراق می کند. حکومت دیگر، آنکه مصرف روابط عمومی دارد، شورای ”حکومتی عراق را عملا به رسمیت می شناسد و قول همکاری می دهد. ولی در این مورد ویژه ”هردو حکومت یر یک سو می روند. تقویت شورای حکومتی عراق می تواند به پایان دادن ”حضور امریکا در عراق کمک کند و کمک به تروریستها ربطی به آن ندارد. امریکائیان در ”گرفتاری بزرگ خود، از سوئی به همکاری یا دست کم مداخله نکردن جمهوری اسلامی در ”عراق نیاز دارند و از سوئی برخلاف اروپائیان بازی دوگانه رژیم را چنانکه هست می بینند. ”حملات در ترکیه احتمال دارد که آنها را بیشتر به خود آورد؛ و حتا انگلیسها را هشیار کند که ”همچنان فریب نخورند.”

” شیعیان عراقی با اکثریتی که دارند ورق یا دست کم امید اصلی جمهوری اسلامی پس از ”بیرون رفتن سربازان امریکائی هستند. آنان اگر هم نمی خواهند به روز یک حکومت آخوندی ”مانند ایران بیفتند و سران مذهبی شان در رقابتی همیشگی با همتایان ایرانی خود هستند، به ”همسایه خاوری خود نزدیکی بیشتری احساس می کنند. برای ایران نیز یک دولت دوست بجای ”همسایه ای که همواره مایه نگرانی بوده به مراتب ترجیح دارد. اما اگر امریکا در عراق شکست ”بخورد یا سربازانش پیش از درهم شکستن تروریسم فراخوانده شوند شیعیان با دورنمای سرکوبی ”گسترده یا دست کم جنگ داخلی روبرو خواهند بود. مبارزه جمهوری اسلامی با امریکا به سود ”شیعیان نیست. بیشتر آنها مانند کردان همه انگیزه ها را دارند که خواهان خروج پیروزمندانه ”نیروهای امریکائی باشند. کمک رژیم اسلامی به تروریستها در عراق به زیان طرحهای دراز ”مدت آن خواهد بود ولی در اینجا نیز طبیعت تروریستی حکومت اسلامی دست بالا تر را دارد و ”بر ملاحظات ملی چیره می شود. ”
” ”
” بحران هسته ای، پرده دیگر درامی است که منافع ملی ایران در آن حضور ندارد. تا اینجا ”استادی ایرانی در بازیهای همزمان و متفاوت پشت و روی پرده به آسانی توانسته است ذهنهای ”آماده را در رسانه ها و وزارت خارجه های اروپائی و حتا پاره ای رسانه ها و محافل امریکائی ”فریب دهد. حکومت روابط عمومی، مقاوله نامه پیوست قرارداد منع گسترش سلاحهای هسته ای ”را امضا می کند ــ همان قرار دادی که هژده سال زیر پا گذاشته اند ــ و حکومت صاحب اختیار، ”در نهان به برنامه تسلیحات اتمی در مسابقه ای با زمان ادامه می دهد. روزنامه ها پر از مقالات ”در ستایش عملگرائی و تغییرات مثبت در سیاست جمهوری اسلامی می شوند. وزیران خارجه ”سه کشور اروپائی، تر و تازه از پیروزی دیپلماسی اروپا در تهران(امضای مقاوله نامه پیوست) ”و گرانبار از وعده قراردادهای هنگفت، همه کوشش نا موفق خود را می کنند که گزارش ”سازمان بین المللی انرژی اتمی اشاره ای به زیر پا گذاشتن قرارداد منع گسترش از سوی رژیم ”نداشته باشد. امریکائیان فشار می آورند و این امتیاز را از جمهوری اسلامی دریغ می دارند ”ولی اثر زیر پا گذاشتن پیمان منع گسترش، با امضای مقاوله نامه پیوست و قولهای پیاپی ”همکاری با سازمان بین المللی انرژی اتمی از سوی رژیم، برطرف شده است و جمهوری ”اسلامی دست کم در این مرحله با خطر تحریم از سوی شورای امنیت روبرو نخواهد بود.”

” این کامیابی های تبلیغاتی و دیپلماتیک می تواند سران جمهوری اسلامی را شاد کند؛ ولی ”اگر تصور کنند که خیمه شب بازی را دارند می برند با امنیت ایران بازی کرده اند. فشار ”امریکائیان شاید این نتیجه را داشته باشد که در تهران بیشتر درباره مخاطرات برنامه سلاحهای ”هسته ای بیشتر بیندیشند. روش اروپائیان به آنها دل می دهد که به بازی دوگانه ادامه دهند تا دنیا ”با عمل انجام شده روبرو شود. روش سودجویانه اروپا مانند همیشه به زیان مردم ایران است ”ومشکلات را بر رژیم آسان می کند. زیرا در تحلیل آخر، امریکائیان تا هر جا خواهند رفت که ”از چنان رویدادی جلوگیری کنند. اروپا تنها می تواند «داو»ها را بالا تر ببرد. ”

” ما در مسئله سلاحهای هسته ای جمهوری اسلامی با حق ملتها به دستیابی به تکنولوژی یا به ””«عدالت»ی که اجازه می دهد ایران نیز مانند هند و پاکستان و اسرائیل چنان سلاحهائی داشته ”باشد سر و کار نداریم. جمهوری اسلامی با بیست و پنج سالی که پشت سر دارد ــ سینما رکس ”آبادان که آغاز همه اینها بود به کنار ــ به حق برای بسیاری کشورهای مهم خطری بشمار می ”رود ( برای کشورهای مهم دیگری گاو شیردهی بشمار می رود.) واقعیت آن است که قدرتهائی ”تصمیم دارند نگذارند جمهوری اسلامی به چنان حق و عدالتی برسد و صرفه ملت ایران در این ”است که چاشنی این بمبی که به انتظار منفجر شدن است کشیده شود. منافع جمهوری اسلامی می ”باید قربانی مصالح ملی ایران شود. ”

” روزنامه ها هر چه بنویسند و در اتحادیه اروپا هر چه بگویند هنوز هیچ نشانه ای از ”دگرگونی واقعی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی، چنانکه در سیاستهای داخلی آن، نیست. ”رقابتهای درونی سران واقعی حکومت (اصلاحگران و دوم خردادیان، نیروئی چنان مصرف ”شده اند که اختلافشان با انحصارگران اهمیتی ندارد) و نیاز شدید به حفظ آبرو برای رژیمی که ”امتیاز دادن را مرگبار می داند، نمی گذارد استراتژی و شیوه های پر مخاطره را کناری نهند. ”در کمین هر کس بخواهد امتیازی بدهد، اگر چه خود خامنه ای باشد، رقیبانی نشسته اند که فریاد ”تسلیم به امریکا را سر خواهند داد. اگر امروز به غرغر زدنهائی درباره کاسه زهر دوم بسنده ”می کنند از آنجاست که می دانند اصل برنامه آسیبی ندیده است و در زیر ظاهر سازش دنبال می ”شود. مشکل هنگامی پیش خواهد آمد که سازمان بین المللی زیر فشار امریکا بتواند بازرسی های ”جدی را آغاز کند.”

” تا انتخابات مجلس زمستان آینده و انتخابات ریاست جمهوری تابستان ٢۰۰۴ و یکدست تر ”شدن حکومت، انتظار دگرگونی زیادی نمی توان داشت و بحرانهائی که در افق پدیدارند جریان ”خود را طی خواهند کرد. مگر آنکه تحولات فوق العاده ای روی دهد. مبارزه ای که درگرفته ”البته میان جبهه پراکنده و بی اعتبار اصلاحات با تندروانی که انتخابات پیشین مجلس و ریاست ”جمهوری را باختند نیست؛ برسر آن است که کدام جناح انحصارگر بر آن نهادها تسلط یابد. در ”چنین مبارزه ای، آنان که شعارهای تند تر می دهند پیشتر اند. امضای مقاوله نامه و سازشی که ”با وزیران خارجه انگلستان و فرانسه و آلمان شد تنها بحران را عقب انداخت و به خودی خود ”تفاوتی نخواهد کرد. اما اینکه حکومت یکدست تر شود تفاوت مهمی خواهد بود و به نمایش ”تندرو و اصلاحگر پایان خواهد داد. جمهوری اسلامی ناگزیر خواهد شد با یک دست بازی کند ”که به دنیا در مراوداتش با ایران کمک خواهد کرد. به مخالفان آویخته در سلسله اصلاحات از ”درون هم کمک خواهد کرد.”