بیست و دو بهمن ماه هر سال یادآور ناکامی ها و درد و رنجی است تلخ برای ملتی بجان امده که بیش از یکصد سال بدنبال آزادی و دموکراسی است.
بیست و دو بهمن ماه هر سال برای من به مثابه یک کابوس هولناک است که اوج کج اندیشی راهبران به اصطلاح روشنفکری است که جامعه و خود را به قهقرا بردند عکس امامشان را در ماه دیدند و بدنبال مویش در کتاب اسمانیشان گشتند بدون اینکه فکر کنند این ره عاقبت به چاه جمکران خواهد انجامید
بیست و دوم بهمن ماه میخواست نقطه پایانی باشد برای مدرنیته و تجددی که نیاکان ما بدنبالش بودند و شروع حکومت خلیفه گری که بجای ارباب و رعیت این بار خواص و عوام داشت و یا بقول خمینی امت اسلامی در بلاد اسلامی
بیست دوم بهمن امسال میتوان به یک رفراندم میلیونی بدور از خشونت مورد نظر حاکمان تبدیل کرد یک نه به بزرگی ایران به حاکمان قرون وسطائی این ملک کهن
از جنبش ترقیخواه و پیشرفته مشروطیت تا انقلاب ارتجاعی و عقب افتاده بهمن بقول چپ ها ( در وزن انقلاب اکتبر)
این ملت همواره در بزنگاه تاریخ قافیه را به فرصت طلبانی روشنفکر نما باخته است و به مقصود مورد نظرش نرسیده ولی این بار به نظر میرسد که نسل جوان و پیشرو ایران میداند که جمهوری اسلامی را نمیخواهد و برعکس پیشینیان روشنفکرش ! میداند که چه میخواهد یک دموکراسی لیبرال با رعایت کامل اعلامیه جهانی حقوق بشر
به باور من پس از جنبش اخیر مردم ایران حکومت اسلامی به پایان راه رسیده است و با تلنگری به زباله دان تاریخ جائی که بقیه رزیم های دیکتاتوری رفته اند پرتاب خواهد شد حاکمیت همواره به اراده ملت بستگی دارد و لاغیر
بیست و دو بهمن ماه اینبار اخوند ها به مساجد بر میگرداند برای ملتی بجان امده که میخواهد مانند دیگر مردم دنیا ازاد زندگی کند و در هزاره سوم میلادی یک مشت آخوند منحرف جنسی برایش تعین تکلیف نکنند
با همت همه ما بیست و دوم بهمن امسال به سه دهه حکومت دینی خاتمه میدهد
---------------------------
نظر شما در مورد مطلبی که خواندید چیست؟
از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.
---------------------------
|