بیست و دو بهمن ماه هر سال یادآور ناکامی ها و درد و رنجی است تلخ برای ملتی بجان امده که بیش از یکصد سال بدنبال آزادی و دموکراسی است.
بیست و دو بهمن ماه هر سال برای من به مثابه یک کابوس هولناک است که اوج کج اندیشی راهبران به اصطلاح روشنفکری است که جامعه و خود را به قهقرا بردند عکس امامشان را در ماه دیدند و بدنبال مویش در کتاب اسمانیشان گشتند بدون اینکه فکر کنند این ره عاقبت به چاه جمکران خواهد انجامید
بیست و دوم بهمن ماه میخواست نقطه پایانی ...
|