خود فرخزاد بینی افراطی

وجدانی

هموطن محترم جناب ایرانی با عرض ادب! (۲)

البته بعید نیست از فرط مشغله و گرفتاری فرصت آنرا نداشته اید که نوشتارِ یاد شده را بخوانید و این قابل درک است و انتقادی از این بابت متوجه شما نیست. اما آنچه که نوشتۀ نامبرده و نیز سایر نوشته های اینجانب که سال هاست در این سامانه و تارنما درج میگردند گویای آنند که ادب و نزاکت در نزد وجدانی ارج و قرب والا و بالائی داشته و خواهد داشت. حتی آن هنگام که افراد مغرض و فرصت طلب به همین حزب مشروطه ایران یعنی همان حزبِ رایزن فقیدمان داریوش همایون و مسئولین سطح بالای این حزب ایراد میگرفتند و در جهت تبلیغ و جا انداختن ایدۀ "دو منشوری" فعال مایشاء بودند، از بابت انتقاد و رّد همین ایده و دفاع از یک حزب و یک منشور متحمل القاب و صفاتی گشتم که نمونۀ آنرا فقط در عهد قاجاریه میتوان سراغ گرفت. لیکن عکس العمل من چگونه بود!؟ همین سامانه شاهد است که قلم وجدانی حتی در شرایط فوق نیز از ادب دور نماند. همانگونه که تقاضا نمودم لطفآ بار دیگر و حداقل قسمت سوم نظریه و کامنت پیشین مرا ملاحظه کنید و آنرا با قسمت پایانی کامنتِ هموطن سلحشور یعنی همان «شیر و خورشید و تاج» مقایسه فرمائید. نظریۀ قبلی من متهم ردیف اول را جمهوری اسلامی معرفی نموده و چنانچه خوانندگان، نوازندگان و سازندگانِ ترانۀ "پریود" متهمند آنها را در ردیفهای بعدی قرار میدهد و لاغیر. امیدی غیر از آن ندارم که بار دیگر صفا، صمیمیت، نوع دوستی و بالاتر از همه ادب و نزاکت در سطح قبلی و حتی بیشتر از آن به میان مردم ایران برگردد و تا ابد در ایرانمان مأوا گزیند!