خود فرخزاد بینی افراطی

ایرانی
با درود فراوان به وجدانی ارجمند، دوست و همرزم گرامی
سرور گرام، نه تنها آن مقاله، بلکه هرچه را بهمن خان در سامانه درج می کند، خوانده و می خوانم. علی الخصوص اگر از قلم توانای شما باشد که به آن علاقه وافری دارم. بنده هرگز شما را به بی ادبی متهم نکردم و نمی کنم. اگر نوشته من موجب سوء تفاهم شده است، عفو بدارید. همه ما که در این سامانه جمع شده ایم، جمله زیر را رعایت می کنیم،
؛از بدزبانی و زشتگوئی و دادن نسبت‌های ناروا و قابل پیگرد در دادگاه (در میان مردمان متمدن) پاک باشد. ما باید ادب سیاسی را یاد بگیریم.:
بلکه قلم و نوع اندیشه ما نشان می دهد از چه طبقاطی از اجتماع هستیم. چرا حزب مشروطه ایران را خانه سیاسی خود یافتم؟ یکی از دلایلش جمعی فرهیخته و متمدن بود، از هموندان آن تا مسئولین سامانه و کامنت نویسان.
در مورد متهم بودن جمهوری اسلامی، بنده با شما اختلافی ندارم. در روزهای اول شورش، وقتی تمام اوباش محله ها در کمیته های انقلاب جمع شدند، معلوم بود عاقبت شورش چه می شود. خوش کیش، یکی از همین نوع افراد که رئیس یکی از کمیته های جنوب شهر شد و سابقه شرارت و چاقوکشی نیز داشت و در قلعه به دنیا آمده بود، بعدها در تیم های ترور، به خارج از کشور اعزام شد. به قول خودش ؛فرنگی کار؛ بود، یعنی در فرنگ آدم ترور می کرد!. از چنان انقلابی، چنین اخلاقی برخواهد خاست و لاغیر. وجدانی گرامی، وقتی در خیابان ها قدم می زنم، وقتی اخلاق عمیومی را میبینم، سخت به حال خود و ایران افسوس می خورم. کجارفت آن همه آدم تمیز و کراواتی؟ کجا رفت آن همه تئاتر و سینما و گالری و رنگ و نور؟ کجا رفت نظم اجتماعی که حداقل در میان بخشی از طبقه متوسط شهری موجود بود؟ بله، با شما موافقم که ضربه فرهنگی جمهوری اسلامی از سایر ضربه هایی که بر پیکره ملک و ملت وارد آورد، سهمگین تر است. دوباره بر این نکته تاکید کنم که، چنانچه در کامنت قبلی، احساس اساعه ادب از جانب بنده نمودید، سوء تفاهم شده است، کمال پوزش و شرمندگی بنده را پذیرا باشید.
پیانده ایران