اوضاع داخل مملکت

جمشاد پرچمشاهی


با درود به جناب عرفان؛ مطالبی را که در این نوشتارتان بیان کرده اید، باید گفت که متاسفانه چیز تازه ای نیست و کم وبیش هرروز از طریق رسانه های همگانی و نشریات و سایت های متعدد و نیز تماس های تلفنی و اینترنتی بسیاری از هموطنان درون کشور، به چشم و گوش ایرانیان برونمرز و جهانیان می رسد. این آفت و بلای آسمانی که از ۳۴ سال قبل به اینطرف گریبانگیر کشور و ملت ایران شده است، رفته رفته به یک هیولای هولناک و دهشتناکی مبدل شده و می شود که همچون غده ی سرطانی روز به روز بزرگتر و خطرناکتر می شود.

با وجود این من تردید بسیار دارم که قشر ضعیف و فقیر جامعه به صف آنانی که در ماجرای خرداد سال ۸۸ بپا خاستند و اعتراضات خود علیه رژیم مستبد و خودکامه را ابراز نمودند، بپیوندند و کار رژیم آخوندی را یک سره کنند چون تاب و توان آنرا نداشته و رژیم با اعمال فشارهای بی وقفه روانی و معیشتی، دیگر رمقی برایشان باقی نمی گذارد.

وینستون چرچیل، نخست وزیر اسبق بریتانیا در دوران جنگ جهانی دوم و سال های بعد از آن، در نطقی خطاب به سیاستمداران جهان گفته بود: اگر می خواهید که صلح و آرامش نسبی در سراسر جهان بویژه در منطقه خاورمیانه برقرار و پایدار باشد، بایستی تلاش کنید که شکم اعراب همیشه سیر و شکم ایرانیان گرسنه بماند! به گمان من منظور این سیاستمدار پیر و پرتجربه می توانست این باشد که برخلاف اعراب منطقه، ایرانی ها تا زمانی که به فکر تامین معاش زندگی و رفع گرسنگی باشند، شور و حال و حوصله قیام و تظاهرات را نداشته و برای آنها به گفته شما اقتصاد نسبت به هرچیز دیگری منجمله آزادی های مدنی و ... اولویت اول را دارد. به همین جهت هم رژیم جمهوری اسلامی با بکارگرفتن شیوه سیاست "قراردادن مردم در تنگنای اقتصادی" می کوشد تا آنجا که میسر است جلوی خیزش و اعتراضات مردمی را بگیرد یا حداقل از طریق سرکوب و خشونت خنثی کند.

درحال حاضر ما متاسفانه شاهد برخی نمونه های آنچه را که چرچیل فقید گفته بود، می باشیم!

تندرست و شادکام باشید

ج. پ.