انتخابات تنها پس از براندازى رژيم آزاد خواهد بود

شیر و خورشید و تاج
***** بخش دوم، نظر در مورد مقاله دکتر بهروز بهبودی *****

بحث ما در این نیست که چون بنده و یاران من طرفدار نظام پادشاهی پارلمانی هستیم، پس بعنوان نمونه مجاهدین و فلسفه سیاسی آنها را نمیپذیریم. بحث ما در این است آیا اگر ما در خارج از کشور مجاهدین را جزو اپوزیسیون حساب کنیم، آیا مردم ایران هم به آنها با همین دید نگاه میکنند؟

بحث در اینجاست که اگر ما تکلیف این را روشن نکنیم که "اپوزیسیون" کیست و چیست و بدون در نظر گرفتن "عملکرد" ها، هر که را که مدعی شد که اپوزیسیون است را بحساب اپوزیسیون از آن یاد کنیم. بدون اینکه در نظر بگیریم آیا مردم ایران هم بدینگونه به این افراد و سازمان‌ها مینگرند... اعتبار سیاسی ما، از دید مردم ایران بلا‌تر میرود یا پایین تر... و به همان نسبت آیا ما میتوانیم توجه مردم ایران را به خود جلب کنیم و به آنها اطمینان دهیم که ما فکر کرده راهکار میدهیم؟

به زبان ساده، ایرانیان داخل میتوانند به ما خارج نشین‌ها که همه را بی‌ حساب و کتاب اپوزیسیون مینامیم، بگویند: "شما هر کی‌ از راه می‌رسد را اپوزیسیون می‌نامید سپس از ما مردم ایران انتظار دارید به راه کار‌های شما پاسخ مثبت دهیم و اعتماد کنیم؟