نيروی دافعهء تبعيض

مهدي مفخمی
درود به بهمن زاهدی ، دوست و هموند گرامی (۳)
به من آیا حق نمیدهید که با خواندن کامنت پرخاش جویانه خارج از موضوع و پریشان این دوست نا آشنای من و آشنای شما به مقاله بالا به این شک بیفتم که نکند ایشان از جمله آنانی باشند که به سیاست مخرب حکومت اسلامی که از یکسو با همه گونه تبعیض - از جمله نوع دینی / شیعی - به پراکندگی اقوام دامن میزند و از دیگر سو با قدرت اسلحه و زور عریان آنان را سرکوب میکند توجهی ندارند ، این سرکوبی بی رحمانه را ضامن یکپارچگی کشور میدانند و در نتیجه با تاسف بسیار با بر قراری و پایداری این حکومت ، تا اطلاع ثانوی ، به همین دلیل مشکلی ندارند. من البته بدون باز کردن موضوع تا بدین حد تنها با اشاره ای و معذرتی بسنده کردم لیکن با تعجب بسیار میبینم که حتی این موضع من نیز مورد شماتت ایشان است. حزب ما با دور اندیشی در کنگره پنجم خود قطعنامه ای بخصوص در مورد عدم تمرکز و حقوق اقوام و مذاهب ایران صادر کرده که به نظر اینجانب پادزهری کار سازدر این مقوله میباشد. در یکی ازمقالات آقای نوری علا دیدم که تحقق آن را برای رفع این گرفتاری کارساز دیده و حتی به تائید پاره ای از نمایندگان اقوام رسانیده بودند.