نامه سرگشاده به رهبران جدایی طلبان و ستیزگران مسلح علیه ایران

حق
با سپاس از آقای زعیم گرامی بابت اعتراض قاطعش به احزاب مسلح با سابقه تروریستی و اردوگاههای چریکی در کردستان عراق. حامیان ایرانی! غیرمسلح این احزاب هم بایستی مورد اعتراض و شماتت آپوزیسیون ملی ایران قرار می گرفتند و قرار بگیرند. هرگز نمی توان دمکراسی لیبرال و حقوق بشر را در هیچ کشوری برقرار کرد اگر در میان اپوزیسیون نیروهای مسلح وجود داشته باشند. در چنین وضعیتی، هیچ توازن قوایی بین بخش غیر مسله و بخش مسلح اپوزیسیون وجود نخواهد داشت و نیروی مسلح همیشه دست بالا را برای تحمیل خود هم به بخش غیر مسلح اپوزیسیون خواهد داشت و هم بر مردمی که خیال حکومت بر آنها را دارد. آپوزیسیونی که مسلح باشد، هر وقت نتواند خواستهایش را با حرف بدست آورد دست به اسلحه می برد. در هیچ کشور آزاد و دمکرات و حقوق بشری در جهان آزاد، آپوزیسیون مسلح تحمل که نمی شود هیچ بلکه تروریست نامیده می شوند و پاسخشان را به ارتش و پلیس واگذار می کنند مثل باسک در اسپانیا و آی آر اِی در انگلیس. شرط شراکت دادن احزابی مثل حزب دمکرات! کردستان و کومله بایستی بستن اردوگاههای چریکی شان و کنار گذاشتن مبارزه مسلحانه و نفی آن باشد. اگر قبول نکردند بایستی تروریست قلمداد شوند و ضد ملی و غیردمکراتیک.