سخنی دیگر بر حقوق بشر در کنگرۀ نهم حزب مشروطۀ ایران

حق
درود بر ایرانی نازنین، با رجوع به این نوشتار آقای تفضلی گرامی در مورد منشور جهانی حقوق بشر، به این نتیجه رسیدم که دو کار ممکن می گردد:- 1. مقایسه همه منشورهای موجود با منشور جهانی حقوق بشر و نه فقط منشور این حزب بویژه حالا که گروههای کاری در رابطه با منشور جهانی در حزب مشروطه ایران(لیبرال دمکرات) آغاز شده اند. حزب مشروطه ایران(لیبرال دمکرات) در مقایسه همه منشورها با منشور جهانی حقوق بشر باید پیشتاز باشد و نه بی اعتنا؛ 2. از آنجا که منشور جهانی حقوق بشر، منشوری فراحزبی و اساس قانون اساسی کشورهای آزاد است، ملت ایران حق دارد بداند کدامین افراد، گروهها و احزاب صرفنظر از پادشاهی خواهی یا جمهوریخواهی بودنشان حاضرند در کنار یکدیگر به زیر پرچم منشور جهانی حقوق بشر و قانون اساسی ای مبتنی بر آن برای ایران گرد هم آیند تا جبهه ای بواقع ملی و سراسری که هم در برابر رژیم که 100 در 100 مخالف منشور جهانی حقوق بشر و قانون اساسی مبتنی بر آن تشکیل دهند و هم در برابر آن بخش از آپوزیسیون غیردمکرات که این منشور را یا قبول ندارد یا بدروغ آنرا علم می کنند یا تعبیرات غلط از آن می کنند. چنین جبهه ای قابل دفاع در همه جا بویژه صحنه بین المللی خواهد بود و در راستای نجات ایران و استقرار یک نظام لیبرال دمکراتیک مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر همتراز با مثلا فرانسه کارسازست. با آگاه کردن مردم نسبت به منشور جهانی می توان با مشارکت مستقیم خود مردم این عناصر ضد منشور جهانی حقوق بشر برای ایران را منزوی کرد و در پالایش آپوزیسیون دخالت داد. اینگونه می توان با احترام کامل و نهایت رواداری، این دگراندیشان مستبد و خودکامه و غیردمکرات و افراطی که خانم بقراط در آخرین نوشتارش به آنها اشاره کرد را کنار راند.
ایرانی گرامی، آیا منشورهای موجود را باید با منشور جهانی حقوق بشر سنجید و یا در کنارش چیزهای دیگری هم باید باشند؟ شاید مقایسه منشور سبز و منشور پیشنهادی اول صورت بگیرد بهتر باشد چون به بهبودی منشوری پیشنهادی ممکنست یاری برساند تا جان یابد! تندرست و پیروز باشید.