بازگشت به گذشته نه ممکن است و نه مطلوب

کاوه یزداني
قسمت دوم
از کشور ثروتمندمان جز فقر و تحقیر از باسوادان کشور نصبمان نشد و در غربت نیز مثل بچه های سرراهی یا بی پدر و مادر یعنی یتیم و جز دربدری و تحقیر در پیش بیگانگان چیزی قسمت مان نشد . آنچه آزار دهنده تر از همه این سختی هاست این است باز همان نسل گذشته است که بسیاریشان پیر شده اند و یک پایشان لب گور است ، نمی خواهند بفهمند یا واقعا نمی فهمند که بابا گذشته ها گذشته بیایید فکری برای حال و آینده این کشور و ملت نمایید که ممکن است زمانی دیگر کشوری بنام ایران وجود نداشته باشد. این بلاهتی است که تا مغز استخوان آدم را بدرد می آورد که این افراد به اصطلاح تحصیل کرده ای که خودشان ایران را برباد داده اند چرا درک نگاه به آینده را ندارند؟ این این درد نیست که آدم نابودی خودش و کشورش و آینده فرزندانش را بدست هم میهنانش ببیند و کاری نتواند انجام دهد؟