نشست 133 دفتر پژوهش حزب مشروطه ایران ( لیبرال دموکرات ) دکتر علی اکبر امیدمهر (شورای ملی ایران)

حق
درود بر دوستان گرامی، آقای امیدمهر در پاسخ به پرسش آقای بهمن زاهدی می گوید ؛ این 300 نفر اولین وظیفه شان این خواهد بود که آن منشور را جرح و تعدیل بکنند بر اساس منافع ملی ایران و نزدیک به افکار دسته جمعی؛. خب، آمدیم و ۵۱ درصد ؛افکار دسته جمعی؛ این ۳۰۰ نفر از قومگرایان و تجزیه طلبان و فدرالیست ها بود، آنوقت چی!؟ سرنوشت یک منشور و یک ملت باید بدست چنین دسته ای بیفتد!؟ چه تضمینی وجود دارد که چنین نشود؟؟؟ همه می دانیم که در برون مرز به یمن حمایت های بیگانگان و رسانه هایشان مثل بی بی سی فارسی و صدای امریکا و دویچه وله، تعداد تشکیلات و منفردین فعال فدرالیست و قومگرا نسبت به پایگاه اجتماعی که احتمالا در ایران دارند خیلی زیادست. در برون مرز اینگونه وانمود می کنند که بعلت کثرتشان بهمان اندازه پایگاه اجتماعی در درون مرز دارند. با همین نمایش و استدلال، زور بازوی ظاهری خود را برخ می کشند و وانمود می کنند که بدون وجودشان هیچ منشوری و هیچ شورایی نمی تواند ملی باشد. نیروهای ملی و شجاع ایرانی، این موضوع را خوب می دانند و بهمین علت با این عوامل فدرالیست و قومگرا و تجزیه طلب همکاری ندارند چون اینان را نیروهای ضدملی و عوامل بیگانه و عوامل خود رژیم می دانند که ماموریتشان یا تکه پاره کردن ایران و رسیدن به درصد سودیست که بیگانه از ایران به آنها خواهد داد. یا ماموریتشان کمک به تداوم عمر رژیم است با بی اعتبار و اخته کردن اپوزیسیون برون مرزی. رژیم با سرنگونیش ترجیح می دهد ایرانی نباشد چون اولا از آغاز ایران برایش یک هیچ بزرگ بود و دوم خیال می کند که اگر ایران بدست ملت ایران بیفتد، ملت با خامنه ای و خاتمی و عمالشان همان خواهد کرد که خودشان بر سر کارگزاران و کارمندان شاه آوردند. بیگانه می داند چطور همزمان از بود و نبود رژیم و از قومگرایان فدرالیست و تجزیه طلب نفع ببرد و تاکنون برده. اشکال کار هم در همینجاست که حتی ۱۰ درصد این ضدملیون بین این ۳۰۰ نفر باشد چه منشوری را بعنوان منشور نهایی و ملی! صادر خواهند کرد که ناقض منافع ملی و حیاتی ایران نباشد!؟