شورای ملی ایران ناقوسِ مرگِ جمهوریاسلامی را بصدا در آورده است!
شیر و خورشید و تاج
هم میهنان گرامی حق و ایرانی،
اگر به نوشتهها در همین سامانه باز گردید، خواهید دید که بنده اگر نه اولین، حتما جزو اولینها بودم که نگرانی خود را نسبت به مفاد این منشور مخصوصا ماده ۱۱ ابراز داشتم.
اما بحث بنده در حال حاضر این است. حال که به حرف ما کسی گوش نمیکند و کار خودشان را انجام میدهند و تا اینجا هم پیش آمدهاند. باید دید که در میان آن پانصد نفری که قرار است در آخر آوریل از طریق مجازی و حضوری دور هم جمع شوند افرادی پیدا میشوند که پس از این همه فریادها و نگرانیها و پرسشهای بی پاسخ، دست بالا کنند و این مسائلی که برای بسیاری نگران کننده است را مطرح کنند، و سرانجام تکلیف این منشور چه خواهد شد؟
حق گرامی، کسی نمیگوید اصلا منشوری لازم نیست. اگر هدف آنطور که خودشان میگویند رساندن مردم بپای صندوقهای رای آزاد، قانونی و عادلانه برای تعیین نوع نظام آینده ایران است (البته پر واضح پس از سرنگونی این رژیم)، در نتیجه تا آنجا که مثلا مربوط به ماده ۱۱ این منشور میشود - پرسش ساده است... چرا با وجود ماده ۱، ۳، ۸، ۹، ۱۲ و ۱۳ ما باید از هم اکنون در مورد خط به خط ماده ۱۱ این منشور بحث و تصمیم بگیریم؟ آن هم بدون حضور اکثریت مردم ایران؟ چرا نمیشود بحث در مورد ماده ۱۱، یا بخشی از ماده ۱۱، به ایران پس از رژیم اسلامی و زمان تدوین قانون اساسی نوین ایران موکول شود؟
اما اگر هدف این است که ما از طریق این منشور تکیلف قانون اساسی آینده ایران را هم روشن کنیم... این منشور خیلی بیشتر از آنچه که تابحال گفته شده ایراد و کمبود دارد.
آن زمان که ما به این مسائل اشاره کردیم، ترتیب اثر ندادند، حال شما فکر میکنید چند هفته به تشکیل شورا مانده، و با کمیته موقت منحل شده ترتیب اثر خواهند داد؟
آنموقع که ما میگفتیم این منشور باید قبل از تشکیل شورا اصلاح شود، به فکر همین روزها و همین مسائل بودیم. حال چاره دیگری نداریم بغیر از اینکه صبر کنیم تا این شورا تشکیل شود.
|