سیاست خارجی حکومت اسلامی

بهمن زاهدی
آنچه در چند روز گذشته پس از زلزله آدربایجان شرقی شاهدش هستیم، بی‌مسئولیتی و بی‌تفاوتی سران جمهوری‌اسلامی به سرنوشت مردم ایران می‌باشد. رئیس ستاد کمک‌رسانی به مناطق مصیب‌زده، با بی‌شرمی تمام اعلام می‌کند که منابع مالی آن ستاد را در اختیار حوضه علیمه قم قرار داده، تا آنان (آیت‌الله‌‌های جهنمی) دعا کنند که در زلزله نیاید. حالا که زلزله آمده و آن دعا‌ها بی‌اعتباری خود را ثابت کرده‌اند، مرگ و میر ملت ایران مشیت الهی بوده و ارزشی حتا برای اعلام کردن آن در صدا و سیمای جمهوری‌اسلامی پیدا نمی‌کند. جنوب لنبان را مهندسین آلمانی با خرج جمهوری‌اسلامی (درآمد نفتی ایران) آباد کردند، ولی ایرانی ارزش اینرا هم ندارد که برای مُردنش حداقل عزای عمومی اعلام کنند. صفرها و جشن‌های افطاری ماه رمضان مهمتر از کمک‌رسانی به مردم مصیب‌زده ایران شده است. با این تفاصیل، آیا نباید غرب از این ولایت جهنمی دفاع کند!؟ آیا دولت آلمان که از هر لیتر بنزین مصرف شده در آلمان بیش از نیمی از آن را به صندوق بازنشستگان کشور خود سرایر می‌کند، نباید از جمهوری‌اسلامی و ولایت جهنمی کمال تشکر را داشته باشد؟! مردم ایران باید بمرند تا بازنشستگان آلمان در رفاه زندگی کنند؟