فرصتی مهم برای تغییر

حق
؛رهبرانی یک قدم عقب تر از مردم

مردم ایران امروز اماده قیام‌اند. اثر شوک تحریم‌ها بر زندگی مردم با فقر روز افزون سی سال گذشته بسیار متفاوت است. نشانه های بسیاری برای این امادگی وجود دارد. اما تشکلی که بتواند با استفاده از اعتماد ملی جنبش را از مقاومت به مبارزه بکشاند وجود ندارد؛

بنظر من هیچ تشکلی نه اینکه نمی تواند بلکه نمی خواهد و نمی خواهد و نمی خواهد ؛اعتماد ملی جنبش را از مقاومت به مبارزه بکشاند؛ و عدم وجودش بهمین خاطرست و بس! من کدی که از مقاله در بالا آوردم را به همه رهبران تعمیم می دهم و نه فقط به چپها و جمهوریخواهان که اکثرشان نه چپ مثل چپهایی هستند که در کشورهای لیبرال دمکرات جهان آزاد غرب اند و نه جمهوریخواهانی از جنس جمهوریخواهان در این کشورها! حتی رهبران لیبرال دمکرات ما هم شبیه لیبرال دمکراتهای جهان لیبرال دمکرات غرب نیستند! بجز معدودی لیبرال دمکرات واقعی بقیه دهها سال در کشورهای لیبرال دمکرات خوش زندگی کرده اند ولی اینرا برای ملت ایران نمی خواهند که نمی خواهند وگرنه لیبرال دمکرات های واقعی حداقل در یکسال اخیر مانیفستی فراهم و ارائه می کردند که همه مطالباتی که ملت ۸ ماه در اوج تظاهرات شعارهایش را می داد در بر بگیرد. ؛استفاده از اعتماد ملی؛ این می بود نه انتخابات آزاد این و آن!