شورای ملی ایران ناقوسِ مرگِ جمهوری‏اسلامی را بصدا در آورده است!

حق
شیر و خورشید و تاج گرامی، اعتراض به اصل ۱۱ را اول بار از شما دیدم. همانطور که هیچ ترتیب اثری به اعتراضات درباره این اصل ندادند هیچ ترتیب اثری هم من بعد نخواهند داد چه ما اعتراض و همکاری بکنیم و چه نکنیم. وقتیکه امیدمهر می گوید بخاطر ترس از ۱۵۰۰۰ تروریست و نوری علاء بود که اصل ۱۱ را در منشورشان گنجاندند من تا اخرش را خواندم بویژه وقتیکه این حضرات با اینکه این امتیاز را گرفتند رفتند و نماندند. اینها با بودن و نبودنشان ان امتیاز ایران بر باد ده را در جیبشان دارند. خیالشان تخت تخت است چون بدون نمایش خود و برملا شدنشان برنده شده اند و مردم فریب خورده اند. چه دلیلی وجود داشت که پس از رفتنشان هنوز تدارکاتچیان همچنان اصل ۱۱ را برندارند؟؟؟ بنظر من، نتیجه این منشور از اول معلوم بود و فقط لازم بود که ظاهری ملی و مردمی و دمکراتیک و برآمده از خردجمعی به آن داده شود. سوابق این ۲۵۰ کاندیداشان و مواضع صریح این ۲۵۰ کاندید در مورد یک یک اصول منشور پیشنهادی باید پیش از همایش در پاریس بر همگان معلوم شود. حتما هم باید معلوم شود که مواضعشان تا به امروز در مورد آن اصول ۴ گانه که در نظر پیشینم مقدسشان نامیدم هم باید معلوم شود تا ببینیم درباره منافع ملی ایران و تاریخ ایران از مشروطه تا حالا چه می دانند و چه درکی از منشور جهانی بویژه اصل تعیین سرنوشت دارند و حاکمیت ملی و استقلال و آزادی دارند. نباید اجازه داد چون تدارکاتچیان هیچ ترتیب اثری به اعتراضات ما نداده اند و حال منحل شده اند ما از اعتراضات مان کوتاه بیاییم. اعتراضات ما شاید تنها راه گریز ما از تن دادن به منشور و سرنوشتی باشد که لیبی گرفتارش شد! سپاس

چه کسی می تواند ثابت کند اصول ۴گانه که در نظر پیشینم آوردم، خودمحورانه و خودخواهانه و استبدادی اند و فاقد ایثارگری؟ اگر این اصول منافع ملی لیبرال دمکراسی های جهان آزاد را تامین کرده، رمز موفقیت شان بوده و ملتهایشان را به امنیت، آزادی و رفاه رسانده چگونه می توانسته خودمحورانه باشد یا چرا ما نباید همانها را بعنوان حق مان در منشورمان بخواهیم؟