پسا شاهزاده گرایی

کاوه یزدانی
قسمت دوم
كسی كه دوبار از روی یك سنگ بلغزد، شایسته است كه هر دو پایش بشكند . ناشناس.
سال 57 اگر نهاد پادشاهی بجای براندازی اصلاح می شد بی تردید به چنین سرنوشت سیاهی دچار نمی شدیم. لعنت بر همه آنهایی که ایران و ملت ایران به این سرنوشت دچار کردند. اگر اکثریت جمهوریخواهان ایران به آن حد از پختگی سیاسی و میهن پرستی رسیده باشند که ایران در قالب یک کشور و یک ملت می تواند بقایش را حفظ نماتید و برایش با جان و دل بکوشند شاید آنوقت نقش نهاد پادشاهی کمرنگ شود و شاید هم نسلهای آینده به آن حد برسند که هر یک خود بسان یک شاه یا شاهزاده از ایران و تمامیت ارضی و یکپارچگی ایران محافظت نمایند ، در انصورت شاید دیگر نیازی به چنین نهادی برای حفظ اتحاد در جامعه ایران نباشد و آنرا به عنوان یک سنبل حفظ نمایند. اما در شرایط کنونی بی تردید این نهاد برای ایران بسیار لازم و سودمند است. چونکه متاسفانه بسیاری از جمهوریخواهان هنوز به آن حد از پختگی و میهن پرستی نرسیده اند و البته نباید دست های پنهان و نقش بیگانگان و مزدورانشان را در درون طیف جمهوریخواه نادیده گرفت.
پاینده ایران و ملت ایران